
Voor Agnes
Hoe ben jij daar zonder horizon
En hoe ben ik hier dan met alleen wat matte dagen
om af te tellen zonder meer
Als wat lichte sneeuw smelt op gehaaste auto’s
In het grijs getreurde verhaal van vandaag.
Wat vertelden de sterren die je niet zag daar zo uitzichtloos
Die ik niet zag vanwege veel grauwe wolken
De hemel ook nu nog donker en rafelig de rook
Uit de schoorstenen hier tegenover
Een meeuw, twee meeuwen zie ik
En dan verlies ik de draad in het licht van de lantaarns.
Weet je nog wat ik tegen je zei
Twee dagen geleden
Terwijl ik wees naar de tuin van de buren
Wat ziet die appelboom er nu doods uit
Zo zonder kruin
En die tuin van ons, wat een modderpoel
Hier groeit nooit meer gras
En we dronken nog een glas
Was het witte of was het rode
Daar wordt het sombere tafereel al vager
En zelfs een weinig vrolijk.
Vergeet die corona maar mijn liefste
Je hart is de kroon op je werk
Sterk slaat het tegen de harde gebaren van deze tijd
Sterk omhelst het nu al in het klein en nog wat smal
Een nieuw met het hoofd omhoog geheven leven.
14 1 2021