Eerbiedig neem ik mijn mooiste hoed af voor Jan Wolkers, een schrijver wiens werk ik als jonge man heb verslonden. Nu is het lang geleden dat ik nog een boek van hem in mijn handen heb gehad, maar ik herinner me zo goed de schoonheid en de opwinding, de levensechtheid van ‘Terug naar Oegstgeest’ en ‘Turks fruit’. Ik denk dat Jan Wolkers een mooi en waarachtig leven heeft geleid, daar op zijn eiland. Meer nog: ik weet wel zeker dat hij nooit vals heeft gespeeld. Ik heb hem nooit ontmoet, maar ik weet dat hij me als dat wel was gebeurd recht in de ogen zou hebben gekeken. Nu is Jan Wolkers dood.
Foto Croes, Rob C.: Jan Wolkers in zijn kamer
HOOCHIEKOOCHIE 