jaaroverzicht – HOOCHIEKOOCHIE

EEN JAAR IN POPULAIRE MUZIEK: 2017

De tijd van langspeelplaten en cd’s als samenhangende collecties van songs, als liederenbundels, schijnt voorbij te zijn. De strijd, die omstreeks 1965 begon met werken als ‘Aftermath’ van the Rolling Stones, ‘Bringing It All Back Home’ van Bob Dylan en ‘Rubber Soul’ van the Beatles, is gestreden en verloren. De meeste mensen die nu vinylplaten kopen doen dat om er instagramfoto’s van te maken en daar de hashtag #vinylporn aan toe te voegen. Worden albums (elpees of cd’s) nog als integrale kunstwerken beluisterd, zoals romans en kortverhalen worden gelezen of films en series bekeken? Singer-songwriter Dan Stuart, medeoprichter van de invloedrijke Amerikaanse band Green On Red, schreef er onlangs over. Hij zal geen langspeelplaten meer uitbrengen. Zijn argumentatie: “It’s ironic that with rock ‘n’ roll becoming a new kind of literature in the 60’s/70’s there was hand wringing about the “death of the novel”, but really the novel, short stories, creative non-fiction, cinema, episodic TV etc. are surviving nicely in this dopamine fueled digital world, whereas it’s the LP length record that has crashed and burned.”
Veel andere muziekliefhebbers stellen hetzelfde vast. Er komen te weinig albums uit die als coherente kunstwerken kunnen worden beschouwd. Tegelijk, en dat is misschien paradoxaal, komt er heel veel muziek op de markt. Zoveel dat het onbegonnen werk is om het allemaal bij te houden. Om er naar te luisteren. Om er zinvolle uitspraken over te doen. Waardoor al het bovenstaande ook meteen weer in twijfel dient getrokken te worden.
Ondanks deze enigszins pessimistische bedenkingen heb ik toch weer een lijstje gemaakt. Omdat ik het niet laten kan? Misschien wel. Maar ook omdat ik van deze platen werkelijk genoten heb. En ik twijfel er niet aan dat er op dit ogenblik nog heel wat meer albums van een vergelijkbare kwaliteit worden uitgepakt, op de platenspeler gelegd of in de cd-speler geschoven en met aandacht en liefde beluisterd.

Hurray For The Riff Raff – The Navigator
Gregg Allman – Southern Blood
Sam Amidon – The Following Mountain
The Dream Syndicate – How Did I Find Myself There?
Michael Chapman – 50
Jason Isbell & the 400 Unit – The Nashville Sound
Margo Price – All American Made
The Deslondes – Hurry Home
Lee Ann Womack – The Lonely, the Lonesome & the Gone
Neil Young – Hitchhiker
Bob Dylan – The Bootleg Series Vol. 13 / 1979-1981
Fleet Foxes – Crack-Up
Mount Eerie – A Crow Looked At Me
Iron & Wine – Beast Epic
Tim Buckley – Greetings From West-Hollywood
Rhiannon Giddens – Freedom Highway
Valerie June – The Order Of Time
Michael Head And The Red Elastic Band – Adios Señor Pussycat
Courtney Barnett & Kurt Vile – Lotta Sea Lice
The Rolling Stones – On Air

EEN JAAR IN POPULAIRE MUZIEK

Het voorbije jaar luisterde ik weinig naar nieuwe muziek. Ik heb de indruk dat het elk jaar wat minder wordt. De reden daarvoor is dat het leven kort is. Er zijn nog zoveel boeken die ik niet gelezen heb (of wil herlezen). Er zijn zoveel films die ik nog wil zien, zoveel landen en steden bezoeken, zoveel kunstwerken bewonderen… De twintig elpees/cd’s hieronder drongen wel door tot mijn oren en mijn hart. De volgorde waarin ze terecht gekomen zijn heeft niet echt veel belang. Maar ik geef toe dat Will Sheff (Okkervil River) mij dit jaar het meest heeft ontroerd.

Okkervil River – Away
Wilco – Schmilco
David Bowie – Blackstar
Drive-By Truckers – American Band
Rolling Stones – Blue & Lonesome
Ryley Walker – Golden Sings That Have Been Sung
Hope Sandoval and the Warm Inventions – Until the Hunter
Margo Price – Midwest Farmer’s Daughter
Jesu/Sun Kil Moon – Jesu/Sun Kil Moon
Case/Lang/Veirs – Case/Lang/Veirs
Nick Cave & the Bad Seeds – Skeleton Tree
Steve Gunn – Eyes On the Lines
PJ Harvey – The Hope Six Demolition Project
Sturgill Simpson – A Sailor’s Guide To Earth
Brian Eno – The Ship
Cass McCombs – Mangy Love
Elysian Fields – Ghosts Of No
Leonard Cohen – You Want It Darker
M. Ward – More Rain
Lucinda Williams – The Ghosts Of Highway

GOED, BETER, BEST

Waarom houd ik me nog bezig met wat het beste is, met beter, goed, minder goed, slecht? Het is onzinnig en volstrekt overbodig. Kunst is kunst, en wat uniek is uniek. Iedereen moet voor zichzelf maar uitmaken wat hij of zij graag hoort, ziet, voelt.

Maar wacht even… Dat hele fenomeen van lijstjes maken, van kunstuitingen (vooral muziek en literatuur in mijn geval) ‘bewieroken’, van sommige werken een ereplaats geven is iets emotioneels, het getuigt van enthousiasme en liefde. En enthousiasme wil je delen, wat je goed vindt wil je propageren; van wat miskend wordt hoop je dat het meer erkenning krijgt, of eindelijk wat aandacht. Dat is evenwel in tegenspraak met mijn – nogal snobistisch en kinderachtig – bij een groepje van aficionado’s willen horen die op de hoogte zijn, en alleen wij zijn op de hoogte, alleen wij zijn ingewijd. Op degenen die dat niet zijn, daar wordt op neergekeken. Ja, tegenspraken!

Daar komt nog bij dat ik al het grootste deel van mijn leven lijstjes maak.Ik geloof dat het begonnen is met Toppers voor Tobbers van het tijdschrift Humo, midden de jaren zestig in het Atheneum van Tongeren. In de begindagen werd je naam als samensteller van de wekelijkse hitlijst en de naam van je school nog in het tijdschrift vermeld. Trots dat ik daar op was!
Lijstjes maken is zinloos en overbodig, maar ik volhard in wat nutteloos is. Dat heb ik altijd gedaan. Het nuttige daarentegen laat ik links liggen. Ik voel er alleen maar onverschilligheid voor, en dat is niet eens een gevoel. Het is niets. Mocht ik het nuttige niet links hebben laten liggen bezat ik nu een villa, een Mercedes Benz en een buitenverblijf in Cabo de São Vicente.

velvets1

Mijn lijst van meest gekoesterde platen in 2013 is nog niet afgerond (wel al een voorlopige versie op facebook, en een tijdje geleden hier). Toch weet ik nu al dat dit mijn favoriete muzikale momenten waren:

Platen

The Velvet Underground – White Light / White Heat (hoe dan ook beste rockplaat ooit gemaakt)

Van Morrison – Moondance

Phosphorescent – Muchacho

Tift Merritt – Traveling Alone

Bob Dylan – Another Self Portrait

Film als muziekvorm

Coen Brothers – Inside Llewyn Davis

Live

Neko Case in AB Club, Brussel

Tindersticks in Rivierenhof, Antwerpen

Phosphorescent in Botanique, Brussel

Rosanne Cash in Roma, Antwerpen

Low in Koninklijk Circus, Brussel

Sam Amidon in Feeërien, Brussel

Tift Merritt in Botanique, Brussel

Amanda Shires & Jason Isbell in Botanique, Brussel

Rouwproces

Kevin Ayers
Lou Reed

Over ‘White Light / White Heat’ maakte ik op 2 maart 2012 een terloopse opmerking
“Ben ik nu een snob? Wacht dan. Ik ben waarschijnlijk ook de enige Belg die ‘White Light / White Heat’ heeft aangeschaft toen die LP in 1968 uitkwam. Mijn vroegere vriend Guy Bleus mag hier ook wat komen bluffen als hij zin heeft: hij was de eerste jongen die ‘The Velvet Underground & Nico’ bezat, de originele versie met de schilbare banaan.”Ik haal dit aan omdat de 45th Anniversary Deluxe Edition van de plaat deze uitspraak van Lou Reed meekreeg:
“No one listened to it. But there it is, forever – the quintessence of articulated punk. And no one goes near it.”
Dat verklaarde hij in august, kort voor zijn overlijden. De eerste zin is een overdrijving. De rest is helemaal waar. En sinds Lou’s dood leven we in een andere wereld. Er zit een diep gat in. We moeten verder de duisternis in zonder een van onze meest achtenswaardige gidsen.

***

Afbeeldingen: Velvet Underground; White Light / White Heat

ROCK AND ROLL IN 2012: TWINTIG VOORBEELDIGE PLATEN

Ben ik ooit avontuurlijk geweest? Dat valt te betwijfelen. Als nieuwsgierigheid een vorm van avontuurlijkheid is, dan wel. In bepaalde opzichten ben ik wellicht nog altijd nieuwsgierig. Mensen veranderen niet fundamenteel. Een leven is een herhaling van patronen. We zijn verslaafd aan onze gewoontes, die we soms onze voorkeuren durven noemen. Als ik op reis ga, ga ik naar Cadiz, Porto, Barcelona of New York. Oorden die ik ken, waar ik mijn weg vind, en die me desondanks blijven verrassen. Het onbekende schrikt me niet af, het laat me onverschillig. Ik ben niet conservatief maar wens dat België blijft bestaan. Waarom zou iets moeten veranderen als het enigszins voldoet? Ondanks de lamlendigheid en banaliteit die mijn land zo vaak tentoonspreidt heeft het mij nooit echt teleurgesteld. Ik lees liever ‘Le Rouge et le noir’ nog een keer dan ‘Vijftig tinten grijs’, en zeker niet alleen vanwege de kleuren. Wat als nieuw wordt bestempeld – zeker in de media – is vaak niets anders dan aantrekkelijk verpakte onzin. Alleen enkele vrienden vertrouw ik in hun advies. Als zij me zeggen, je zou dit boek eens moeten lezen, dan geloof ik hen. Zelden ben ik dan teleurgesteld. Ook in mijn muzikale smaak ben ik niet avontuurlijk. Ik ga niet op zoek naar het nieuwe omdat het nieuw is. Wat ik kies en waarom ik dat doe is het resultaat van een lang proces; noem het leven, of ervaring. Omdat ik weet dat er weinig nieuws is onder de zon, omhels ik meestal wat mij bekend is. ‘Cool’ zijn, ‘modieus’, ‘smaakvol’, dat laat ik aan anderen over, aan de vele mensen met meningen, overtuigingen, inzichten, fijne manieren. Ik ben heel tevreden met wat gewoon is en alledaags. Ik ben een heel gewone mens.

Dit zijn de langspeelplaten – sommige duren echt veel te lang – die ik dit jaar graag heb gehoord. Ik vermoed dat deze lijst er over twee maanden nog ongeveer hetzelfde uit zal zien. Maar misschien ook niet. Je weet maar nooit.

1. Ry Cooder – Election Special

2. Richard Hawley – Standing At The Sky’s Edge

3. Patti Smith – Banga

4. First Aid Kit -The Lion’s Roar

5. Tindersticks – The Something Rain

6. Cat Power – Sun

7. Great Lake Swimmers – New Wild Everywhere

8. Alabama Shakes – Boys & Girls

9. Calexico – Algiers

10. Bob Dylan – Tempest

11. Neneh Cherry & the Thing – The Cherry Thing

12. Dr. John – Locked Down

13. Sun Kil Moon – Among The Leaves

14. Simone Felice – Simone Felice

15. Neil Young & Crazy Horse – Americana

16. Chuck Prophet – Temple Beautiful

17. Father John Misty – Fear Fun

18. Perfume Genius – Put your back N 2 It

19. Beach House – Bloom

20. Lambchop – Mr. M

Oorspronkelijk gepubliceerd op 20-10-2012.

2011 IN 40 SONGS

Een overzicht maken van de beste platen (elpees, cd’s) van een voorbij jaar is altijd meer dan een muzikale terugblik. Platen roepen herinneringen op aan ervaringen en emoties, aan reizen, aan maaltijden met vrienden, aan ruzies, aan de geur van tomatensoep met balletjes, aan een baiser volé of een moment in een geliefde film, aan een nacht in een kroeg. Aan duizenden dingen.

Als je terugdenkt aan ‘individuele’ songs is dat nog meer het geval. Melodieën, riffs, tekstfragmenten roepen vaak heel concrete herinneringen op. Songs leggen een unieke band tussen je zintuigen,je geheugen en specifieke, belangrijke en soms ook banale gebeurtenissen.

Als je een lijst maakt van je favoriete albums vergeet je veel van die songs. Of wat nog vaker het geval is: op veel platen staan maar enkele geslaagde nummers, soms tref je zelfs maar een enkele uitschieter aan. Het zijn die songs die aan de vergetelheid moeten worden onttrokken, wat natuurlijk een onmogelijke opgave is, omdat er elk jaar tienduizenden liederen als buzzing flies in je hoofd komen zoemen, of je dat nu wilt of niet. De lijst hieronder is alleen maar een schuchtere poging om een aantal mooie liederen uit 2011 mee te nemen naar het muziekreservaat van de toekomst. De volgorde waarin ik ze heb geplaatst is geheel toevallig. Ze zijn mij allemaal dierbaar.

1. Every River Will Burn – Travels In The Dustland – The Walkabouts
2. Fool’s Gold – Barn Doors And Concrete Floors – Israel Nash Gripka
3. Oh My Heart – Collapse Into Now – R.E.M.
4. Calamity Song – The King Is Dead – The Decemberists
5. America! – Apocalypse – Bill Callahan
6. Glad Man Singing – Kiss Each Other Clean – Iron & Wine
7. Pleasuring The Divine – Marble Son – Jesse Sykes & The Sweet Hereafter
8. The Words That Maketh Murder – Let England Shake – PJ Harvey
9. You See Everything – C’mon – Low
10. Holocene – Bon Iver – Bon Iver
11. East Harlem – The Rip Tide – Beirut
12. Beautiful Girl – Gold In The Shadow – William Fitzsimmons
13. Will You Still Love Me Tomorrow – Lioness: Hidden Treasures – Amy Winehouse
14. Bedroom Eyes – Only In Dreams – Dum Dum Girls
15. Love And Blessings – So Beautiful Or So What – Paul Simon
16. Time To Be Clear – Wolfroy Goes To Town – Bonnie Prince Billy
17. Down In The Valley – The Head And The Heart – The Head And The Heart
18. Pouring Rain At Dawn – Mockingbird Time – The Jayhawks
19. You’re Through Fooling Me – The Lost Notebooks Of Hank Williams – Patty Loveless
20. Silver Dagger – The Harrow & the Harvest – Gillian Welch & David Rawlings
21. Bury Me Not On The Lone Prairie – The Majestic Silver Strings – Buddy Miller & Marc Ribot
22. The Love That Faded – The Lost Notebooks Of Hank Williams – Bob Dylan
23. El Corrido De Jesse James – Pull Up Some Dust And Sit Down – Ry Cooder
24. Little Emperor – I’ll Never Get Out Of This World Alive – Steve Earle
25. Everybody Needs Love – Go-Go Boots – Drive-By Truckers
26. One Sunday Morning (Song For Jane Smiley’s Boyfriend) – The Whole Love – Wilco
27. Satisfied – Bad As Me – Tom Waits
28. Woman When I’ve Raised Hell – Last Of The Country Gentlemen – Josh T. Pearson
29. Get In Line – Long Player Late Bloomer – Ron Sexsmith
30. Benediction – Demolished Thoughts – Thurston Moore
31. Lorelai – Helplessness Blues – Fleet Foxes
32. Wonderful (The Way I Feel) – Circuital – My Morning Jacket
33. Hard To Break – The Errant Charm – Vetiver
34. Oh, Mama, Come Home – The Lost Notebooks Of Hank Williams – Jakob Dylan
35. Six White Cadillacs – Hard Bargain – Emmylou Harris
36. Queen Of The Minor Key – Queen Of The Minor Key – Eilen Jewel
37. If Wishes Were Horses – Little Honey – Lucinda Williams
38. First Snow – Bright Examples – Sarah Lee Guthrie & Johnny Irion
39. Dirty Rain – Ashes & Fire – Ryan Adams
40. Ghost Woman Blues – Smart Flesh – The Low Anthem

POP 2011: UITVERKOREN

Aan mijn jaar ontbreken drie maanden. Niet alleen heb ik gedurende die zomerperiode in het ziekenhuis niet geleefd – tenzij je afzien en hallucineren ook leven noemt, ik heb ook geen muziek gehoord, geen films gezien en slechts één boek (Juliet, Naked van Nick Hornby) gelezen. Veel van de platen die ik voor midden mei heb aangeschaft heb ik vanaf ongeveer oktober opnieuw beluisterd. Ik herinnerde me er nog nauwelijks iets van. Eind augustus kreeg ik The Harrow & The Harvest cadeau. Bij de eerste beluistering vond ik het gezeur. Een tweede draaibeurt heb ik lang uitgesteld. Maar het ging al beter. Tot ik uiteindelijk de beste plaat van het jaar hoorde.

Met Jesse Sykes is ongeveer hetzelfde gebeurd (maar die heb ik zelf gekocht). Ik vind het vreemd dat Jesse Sykes zo weinig populair is. Ze is een muzikant in hart en nieren, doordrongen van folk, country en vooral sixties acid rock. De band klinkt zelfs beter dan Quicksilver Messenger Service. Naar Low ben ik intens gaan luisteren voor ik naar hun concert ging, in het Koninklijk Circus, enkele weken geleden. Wellicht is het hun beste werk. Van Thurston Moore had ik nooit zulke mooie kamermuziek verwacht. Zou dat door de helpende hand van Beck komen? Eerlijk gezegd zou die plaat ook op nummer één mogen staan. Maar de vrouwen hebben mijn voorkeur gekregen. Wilco’s The Whole Love vond ik meteen een meesterwerk, maar dat heb ik altijd met een nieuwe plaat van Wilco. Nu is mijn enthousiasme wat afgenomen, maar ik blijf er van houden. Door Bill Callahan en Josh Pearson live te zien, ben ik hun opgenomen songs nog veel meer gaan waarderen. Het zijn troubadours, dichters, ze lijden aan bepaalde vormen van waanzin en hebben iets profetisch. Bon Iver, moeten we die nog doorgronden? Ry Cooder is boos en zorgt voor de enige vrolijke noot.

Op zaterdag 23 juli had ik de dood al drie keer voor ogen gehad, maar het ergste was achter de rug. Op die dag is Amy Winehouse gestorven, een vreselijk verlies – dat me zeer heeft aangegrepen. Misschien is Lioness een beetje een samenraapsel, maar ik vind het toch een fijne plaat, die me droef en vrolijk maakt. Ze staat hier zeker ook als huldbetoon. PJ Harvey’s Let England Shake heb ik al van in februari of daaromtrent in huis (ik ben geen boekhouder). Ik begreep er niets van. Vond het vervelende muziek. Vorige week heb ik ze vijf keer beluisterd: je ziet het resultaat. De muziek en de teksten verdienen zelfs beter. Maar ik blijf problemen hebben met sommige politieke standpunten die PJ Harvey inneemt. Waarom keert ze zich tegen Europa? Het is toch overal even erg?
The Decemberists maken gewoonweg mooie muziek, in de voetsporen van R.E.M. En R.E.M. zet een punt achter zijn discografie met een overtuigend Collapse Into Now.
Bij de rest heb ik weinig commentaar. Ik zou maar in herhaling vallen. Alleen vind ik dat Vetiver te weinig aandacht krijgt. Andy Cabic heeft van Sara Lee Guthrie & Johnny Irion’s Bright Examples een fraaie popplaat gemaakt. Alleen al daarom verdient hij waardering. Dit is, overduidelijk, de lijst:

1.Gillian Welch & David Rawlings – The Harrow & The Harvest

2. Jesse Sykes & the Sweet Hereafter – Marble Son

3. Low – C’mon

4. Thurston Moore – Demolished Thoughts

5. Bill Callahan – Apocalypse

6. Josh T. Pearson – Last Of Country Gentlemen

7. Wilco – The Whole Love

8. Bon Iver – Bon Iver

9. Ry Cooder – Pull Up Some Dust And Sit Down

10. Amy Winehouse – Lioness: Hidden Treasures

11. The Decemberists – The King Is Dead

12. PJ Harvey – Let England Shake

13. The Walkabouts – Travels In The Dustland

14. R.E.M. – Collapse Into Now

15. Bonnie Prince Billy – Wolfroy Goes To Town

16. Buddy Miller’s Majestic Silver Strings

17. Beirut – The Rip Tide

18. Vetiver – The Errant Charm

19. Israel Nash Gripka – Barn Doors And Concrete Floors

20. My Morning Jacket – Circuital

Wie ontbreken hier? Ontbreken hier opvallend? Ryan Adams, Lucinda Williams, Paul Simon, Emmylou Harris en Steve Earle. Onder meer. Verzamelingen vervelende songs, vond ik. Misschien denk ik er volgend jaar of in een volgend leven anders over. Dat er geen rap, hip hop, blues, r&b in mijn lijst voorkomt betekent niet dat ik een racist ben. Maar ik ken de genres te weinig, hoe goed ook, om er een beetje samenhangende uitspraken over te doen. In alle eerlijkheid gezegd: ik houd meer van soul dan van alles wat in mijn top-20 staat.

En van welke muziek heb ik in 2011 het meest genoten? Ongetwijfeld van Thurston Moore, van the Smiths, van the Rolling Stones. Meer nog van Rumer’s Seasons Of My Soul, voor mij de plaat van dit jaar (ze is vorig jaar verschenen, geloof ik). Een soort van extase bereikte ik alleen maar met George Jackson’s Don’t Count Me Out – The Fame Recordings, volume 1. Fantastisch. En al dat werk is nooit eerder uitgebracht: meer dan veertig jaar in de kelder van Fame in Muscle Shoals blijven liggen. Op Ace is nog een mooi plaatje uitgebracht met oude hits en non-hits waarop James Burton verbluffend en economisch gitaar speelt (James Burton – The Early Years 1956-1969).

Over de boxen Smile van The Beach Boys en American Trilogy van Mickey Newbury kan ik kort blijven. Ik ben blij dat ze er eindelijk zijn. Ik zal ze vaak ter hand nemen. Brian Wilson en Mickey Newbury zijn al heel lang persoonlijke helden. Zoals Tim Buckley. Een dag zonder Tim Buckley is niet volledig.

Het ellendigste en wellicht droevigste jaar van mijn leven en toch zoveel mooie muziek. En die bomen in de tuinen en bossen blijven maar groeien. Binnenkort staan ze weer te pronken met hun bloesem.

EEN JAAR IN SONGS

Een ‘voorlopige’ lijst van de volgens mij beste elpees uit 2010 maakte ik al op 5 december. Ik heb weinig zin om daar nog iets aan te veranderen. Overigens is het voor mij gedaan met zulke lijsten. Binnenkort zijn er meer lijstjes dan mensen. Dit zal om die reden wat mij betreft de allerlaatste zijn: de songs die ik het liefst heb gehoord in 2010. Zo’n lijst lijkt me beter dan een van volledige langspeelplaten: op elke cd staat wel iets dat minder goed geslaagd is, iets wat na verloop van tijd erg kan gaan storen. Volmaaktheid bestaat niet.

Phosphorescent – Los Angeles
Mavis Staples – You Are Not Alone
Neil Young – Hitchhiker
Natalie Merchant – Adventures of Isabel
Micah P. Hinson & The “Pioneer Saboteurs” – Take Off That Dress For Me
The Duke And The King – Children Of The Sun
Beach House – Walk In The Park
Isobel Campbell & Mark Lanegan – To Hell And Back Again
Black Dub – Silverado
Emily Jane White – Black Silk
Dark Night Of The Soul – Danger Mouse, Sparklehorse & David Lynch
The National – Sorrow
Los Lobos – Yo Canto
Band Of Horses – Laredo
Ray LaMontagne & the Pariah Dogs – New York City’s Killing Me
Sun Kill Moon – Australian Winter
Paul Weller – Trees
Robert Plant – Harm’s Swift Way
Sharon Jones & The Dap Kings – Better Things
She & Him – Gonna Get Along Without You Now
Teenage Fanclub – Baby Lee
Drive-By Truckers – The Fourth Night Of My Drinking
Eels – Little Bird
John Grant – It’s Easier
Midlake – The Courage Of Others
Brian Eno – Calcium Needles
Arcade Fire – Month Of May
Isobel Campbell & Willy Mason – No Place To Fall
Phosphorescent – The Mermaid Parade
Danger Mouse, Mark Linkous & The Flaming Lips – Revenge

Ongetwijfeld bestaan er nog tientallen andere uitstekende songs, ik denk nu aan Ed Harcourt’s ‘Lustre’ en ‘Avi Buffalo’ van de gelijknamige band, maar ik heb niet de kans gehad die voldoende tot me door te laten dringen.

Voilà, dat was het dan. Gedaan met de lijsten. Maar blijf genieten van de muziek in 2011 – en van al wat je kan genieten.

BESTE POPULAIRE MUZIEK IN 2010

phosphorescent

Dit is een voorlopige keuze van de – uiteraard volgens mij – dertig beste (nieuwe) langspeelplaten die in 2010 zijn verschenen en die ik zelf op twee na bezit en meermaals heb beluisterd. Ik herhaal: omdat ik weiger te downloaden – niet omdat het illegaal is – en de kleine platenwinkels een voor een een stille dood sterven is het moeilijk om alles te vinden wat je zoekt. Dat is een mogelijke verklaring voor de afwezigheid van minder bekend werk. Ik heb inmiddels al wat lijsten gezien en vind dat vooral de platen van Black Dub en The Duke & The King worden onderschat. Wat mij opnieuw opvalt is dat er weinig zwarte elpees in mijn lijst staan. Word ik racist, of dringt die muziek niet tot me door? Lees ik de verkeerde tijdschriften, luister ik naar de verkeerde radioprorgramma’s? Anderzijds koop ik wel nog altijd massa’s oude soulplaten, naast (oudere) pop en country. Overigens heb ik een afkeer van categorieën en nog meer van subcategorieën. Maar als mensen graag hokjes maken, dan mag dat gerust – ik zal geen Duitssprekende schepers op hen afsturen.

Voor het jaareinde wordt deze lijst herzien. De volgorde hieronder is van geen groot belang. Eels staat wel onderaan, omdat ik die twee platen toch iets minder vind dan het vroegere werk van Mark Oliver Everett, maar nog altijd goed.

Witmark Demos – Bob Dylan

Here’s To Taking It Easy – Phosphorescent

Le Noise – Neil Young

Mavis Staples – You Are Not Alone

Long Live The Duke And The King – The Duke And The King

Beach House – Teen Dream

Natalie Merchant – Leave Your Sleep

Isobel Campbell & Mark Lanegan – Hawk

Black Dub – Black Dub

Admiral Fell Promises – Sun Kil Moon

Teenage Fanclub – Shadows

Paul Weller – Wake Up The Nation

Drive-By Truckers -The Big To-Do

The National – High Violet

Emily Jane White – Ode To Sentience

Bonnie Prince Billy & Cairo Gang – The Wonder Show of the World

Band Of Horses – Infinite Arms

She & Him – Volume 2

Robert Plant -Band of Joy

Sharon Jones & the Dap-Kings – I Learned the Hard Way

Los Lobos – Tin Can Trust

Ray LaMontagne – God Willin and the Creek don’t rise

Arcade Fire – The Suburbs

Avi Buffalo – Avi Buffalo

Micah P. Hinson & The “Pioneer Saboteurs” – Untitled

Dave Rawlings Machine – A friend of a friend (2009)

Eels – End Times

ZERO DE CONDUITE : PARELS VAN POP

Sinds 5 december 2009 is er op Radio Centraal geen uitzending meer geweest van Zéro de Conduite. Op 2 januari was het onmogelijk voor me om uit te zenden. Dankzij Gerald, en zijn gewaardeerde show, Psyche van het Folk, kan ik mijn januari-aflevering nu toch de ether insturen, en wel van 20 tot 22 uur, vanavond.Ook deze keer is er niet echt een thema. Ik had het er de vorige keer al over: ik ben die thematische uitzendingen een beetje beu. Zowat iedereen doet dat nu. Vanavond wordt het een goed ‘ouderwets’ jaaroverzicht. Wat vond ik de mooiste populaire muziek in 2009. In vorige artikels kon je al lezen waar mijn voorkeur naar uitging. De playlist hieronder wijkt daar nauwelijks van af, denk ik. Veel luistergenot!

Deeper Down – Wilco (the album) – Wilco
Charlie Darwin – Oh My God, Charlie Darwin – The Low Anthem
Cool Knowledge – Unmap – Volcano Choir
White As Diamonds – To Be Still – Alela Diane
Everything Is Moving So Fast – Lost Channels – Great Lake Swimmers
For The Rest Of Your Life – Through The Devil Softly – Hope Sandoval & the Warm Inventions
People Got A Lotta Nerve – Middle Cyclone – Neko Case
Rave On – Hold Time – M. Ward
Dear God (Sincerely M.O.F.) – Monsters Of Folk – Monsters Of Folk
No More Runnin’ – Merriweather Post Pavillion – Animal Collective
When It’s Dark – Popular Songs – Yo La Tengo
Black Hearted Love – A Woman A Man Walked By – PJ Harvey & John Parish
I’ve Been Bad – Nothing Gold Can Stay – The Duke & the King
Buñuel – All My Friends Are Funeral Singers – Califone
When I Go Away – Electric Dirt – Levon Helm
My Wife’s Home Town – Together Through Life – Bob Dylan
What You Gonna Do Leroy – Written In Chalk – Buddy & Julie Miller (with Robert Plant)
The Crooked Line – Secret, Profane & Sugarcane – Elvis Costello
It’s Too Easy – A Friend Of A Friend – Dave Rawlings Machine
George Jones Talkin’ Cell Phone Blues – The Fine Print (A Collection Of Oddities & Rarities) – Drive-By Truckers
Walking Back To Our Place At 3 A.M. – We Used To Think The Freeway Sounded Like A River – Richmond Fontaine
Natural Disaster – Noble Beast – Andrew Bird
For Your Lover Give Some Time – Truelove’s Gutter – Richard Hawley
Calming The Snake – The Eternal – Sonic Youth
On The Other Side – Tight Knit – Vetiver
Tennessee Blues – Bobby Charles – Bobby Charles – In Memoriam
Dying Young – West Of Rome – Vic Chesnutt – In Memoriam

Je kunt Radio Centraal live beluisteren op op 10.7 FM of online via deze weg.

2009: BESTE POP

Dit is mijn keuze van de veertig beste langspeelplaten (vinyl of cd) die in 2009 zijn verschenen en die ik zelf bezit en meermaals heb beluisterd. Omdat ik weiger te downloaden en de kleine platenwinkels een voor een een stille dood sterven is het moeilijk om alles te vinden wat je zoekt. Dat is een verklaring voor de afwezigheid van onder meer David Rawlings. Ik heb inmiddels zeer veel lijsten gezien en vind dat vooral de plaat van Elvis Costello zeer wordt onderschat. Het is een van zijn allerbeste. De kerstplaat van Bob Dylan staat hier niet in, hoewel ze erg leuk is. Wat vooral opvalt is dat mij geen zwarte muziek is opgevallen, terwijl ik toch een soul- en bluesliefhebber ben. Het zal toeval zijn. Of komt het doordat ik massa’s oude soulplaten koop en die veel mooier zijn dat wat er nu in dat genre wordt gemaakt?

1. NEKO CASE / MIDDLE CYCLONE

2. HOPE SANDOVAL & THE WARM INVENTIONS / THROUGH THE DEVIL SOFTLY

3. RICHARD HAWLEY / TRUELOVE’S GUTTER

4. THE LOW ANTHEM / OH MY GOD, CHARLIE DARWIN

5. ELVIS COSTELLO / SECRET, PROFANE AND SUGARCANE

6. ALELA DIANE – TO BE STILL

7. RICHMOND FONTAINE / WE USED TO THINK THE FREEWAY SOUNDED LIKE A RIVER

8. ANDREW BIRD / NOBLE BEAST

9. MONSTERS OF FOLK

10. WILCO / WILCO (THE ALBUM)

11. LEVON HELM / ELECTRIC DIRT

12. THE DUKE AND THE KING / NOTHING GOLD CAN STAY

13. VOLCANO CHOIR / UNMAP

14. GREAT LAKE SWIMMERS / LOST CHANNELS

15. ANIMAL COLLECTIVE / MERRIWEATHER POST PAVILLION

16. BOB DYLAN / TOGETHER THROUGH LIFE

17. EELS / HOMBRE LOBO

18. THE FELICE BROTHERS / YONDER IS THE CLOCK

19. CALIFONE / ALL MY FRIENDS ARE FUNERAL SINGERS

20. M. WARD / HOLD TIME

21. VETIVER / TIGHT KNIT

22. SONIC YOUTH / THE ETERNAL

23. DRIVE-BY TRUCKERS / THE FINE PRINT

24. YO LA TENGO / POPULAR SONGS

25. STEVE EARLE / TOWNES

26. BONNIE ‘PRINCE’ BILLY / BEWARE

27. SOUL SAVERS / BROKEN

28. BILL CALLAHAN / SOMETIMES I WISH WE WERE AN EAGLE

29. JOHN FOGERTY – THE BLUE RIDGE RANGERS / RIDES AGAIN

30. BUDDY AND JULIE MILLER / WRITTEN IN CHALK

31. NEIL YOUNG / FORK IN THE ROAD

32. MARISSA NADLER / LITTLE HELLS

33. MISIA / RUAS

34. PJ HARVEY & JOHN PARISH / A WOMAN A MAN WALKED BY

35. IRON AND WINE / AROUND THE WELL

36. JUSTIN TOWNES EARLE / MIDNIGHT AT THE MOVIES

37. THE LEMONHEADS / VARSHONS

38. BRUCE SPRINGSTEEN / WORKING ON A DREAM

39. GRIZZLY BEAR / VECKATIMEST

40. THE GOURDS / HAYMAKER!

IN 2009 WERD WEER UITSTEKENDE MUZIEK GEMAAKT

Louvin_Tragic songs of love

Voor ik morgen naar Porto vertrek heb ik even mijn oogst populaire muziek van 2009 bekeken. Ik denk dat het een goed jaar is geweest, een heel goed jaar – en het is nog maar 1 november. Allerzielen moet nog komen!

Dit zijn de langspeelsplaten die ik voorlopig heilig verklaar:

Wilco – Wilco (the album)
Hope Sandoval & the Warm Inventions – Through The Devil Softly
Elvis Costello – Secret, Profane and Sugarcane (een hoogtepunt voor EC)
Neko Case – Middle Cyclone
Monsters Of Folk – Monsters Of Folk
Richard Hawley – Truelove’s Gutter
M. Ward – Hold Time
Richmond Fontaine – We Used To Think The Freeway Sounded Like A River
Levon Helm – Electric Dirt
Buddy & Julie Miller – Written In Chalk
Marissa Nadler – Little Hells
Yo La Tengo – Popular Songs
The Duke And The King – Nothing Good Can Stay
Sonic Youth – The Eternal
The Low Anthem – Oh My God, Charlie Darwin
John Fogerty / The Blue Ridge Rangers – Rides Again
Bruce Springsteen – Working On A Dream
The Felice Brothers – Yonder Is The Clock
Great Lake Swimmers – Lost Channels
Vetiver – Tight Knit
Drive-By Truckers – The Fine Print
Patterson Hood – Murdering Oscar (And Other Love Songs)
Animal Collective – Merriweather Post Pavillion
PJ Harvey & John Parish – A Woman A Man Walked By
Califone – All My Friends Are Funeral Singers
Justin Townes Earle – Midnight At The Movies

Deze muzikale avonturen hebben me nog niet volledig kunnen overtuigen:

Soul Savers – Broken
Neil Young – Fork In The Road
Volcano Choir – Unmap
Steve Earle – Townes
Bon Iver – Blood Bank
Grizzly Bear – Veckatimest
Micah P. Hinson – All Dressed Up And Smelling Of Strangers
Iron And Wine – Around The Well
Bookter T. – Potato Hole
The Lemon Heads – Varshons (wel enkele prachtige covers)
Bonnie Prince Billy – Beware
Conor Oberst And The Mystic Valley Band – Outer South
Rosanne Cash – The List
Madeleine Peyroux – Bare Bones
The Gourds – Haymaker!

Die tweede ‘categorie’ platen heb ik wellicht niet voldoende beluisterd. Het is ook onbegonnen werk: er komt vreselijk veel nieuw materiaal uit en ik blijf reissues kopen, zoals de prachtige reeks geremasterde elpees van the Beatles, wellicht het muzikaal evenement van het jaar, naast het spectaculaire overlijden van Michael Jackson. Ik koop massa’s cd’s met soul, country en pop uit de jaren vijftig, zestig en zeventig. De vijftigste verjaardag van Motown heeft veel moois opnieuw toegankelijk gemaakt, en labels als Ace en Bear Family verdienen ook een grote onderscheiding. Ik heb onder meer enorm genoten van ‘The Complete Goldwax Singles, Volume 1’ (op Ace), Hank Williams’ ‘Rockin Chair Money’ (een geremasterde compilatie op Bear Family). Ook opnieuw uitgebracht is een van de belangrijkste keerpuntplaten in de geschiedenis van de populaire muziek, het moment dat soul en country met elkaar werden verzoend, ik bedoel Ray Charles’ ‘Modern Sounds In Country And Western Music’ (heruitgebracht door Concord/Universal). Een hoogtepunt in de country van de jaren ’50 was ‘Tragic Songs Of Life’ (1956) van the Louvin Brothers. Dankzij Righteous Records kunnen we er opnieuw de schoonheid van ontdekken.

Ja, ja, 2009 is een mooi jaar. Een heerlijke zomer en heerlijke muziek. Voor de seks en drugs moet je zelf zorgen (mocht je daar nog zin in hebben).

2008: DE BESTE NIEUWE CD’S

Hier dan, na al dat getwijfel en gewik en geweeg, mijn top-20 van cd’s die mij het afgelopen jaar ontroering, plezier, en warme voeten hebben bezorgd. Sommige van de muzikanten, zangers en zangeressen hebben mij werkelijk verbaasd. Van andere was ik zeker dat ze goede platen zouden maken. Een verrassende lijst zal dit zeker niet zijn. Calexico staat op één omdat ze met ‘Carried To Dust’ hun beste elpee hebben gemaakt. Hun onvergetelijk optreden in de AB zal zeker ook niet vreemd zijn aan deze ereplaats. Over de overweldigende schoonheid van de muziek van Fleet Foxes is ongeveer iedereen het eens. Hun concert is voor altijd in mijn geheugen gegrift, zo lang mijn geheugen nog meegaat, bedoel ik. Ook Drive-By Truckers hebben dit jaar hun beste plaat gemaakt, een mix van stevige rock ‘n’ roll en kippenvelveroorzakende country ballads. Jason Isbell heeft de groep verlaten, maar blijkbaar heeft dat geen schade aangericht. Ook Bon Ivers plaats is geen verrassing. Het is echt wel een van de mooiste platen van het jaar. Zijn bezwerende falsetto kan je onmogelijk onberoerd laten. Lambchops ‘OH (ohio)’ is hun beste sinds ‘Nixon’. Hun concert in de AB was indrukwekkend: sprankelende gitaarrock en funky gefluister van Kurt Wagner.

Ondanks mijn gevorderde leeftijd, of misschien juist daardoor, ben ik een onvoorwaardelijke fan van Cat Power. ‘Jukebox’ is een uitstekende coverplaat, met zeer eigenzinnige versies van klassiekers en minder bekende nummers als ‘Silver Stallion’ en ‘Aretha Sing For Me’. Sommige recensenten hadden problemen met haar liefdesverklaring aan Bob Dylan, ‘Song To Bobby’, maar ik vind het een ontwapenend nummer. Lang leve Cat Power! Met de klasse van Isobel Campbell en Mark Lanegan zijn we al vertrouwd. Het is een onwaarschijnlijk duo – dat er nu al twee keer in is geslaagd om op een unieke manier samen te werken en meeslepende, bluesy, folky en voodoo-achtige songs op te nemen. Emmylou Harris klinkt misschien wat braaf in vergelijking met wat ze op haar vorige elpees ten gehore bracht, maar na een voldoende aantal beluisteringen hoor je andere, niet zo brave lagen in deze bijna traditionele countryplaat.

Het haast tragische lot van Jakob Dylan is dat zijn vader de meest gerespecteerde songschrijver van de voorbije vijftig jaar is. Hoe kun je daar mee wedijveren? Hij probeerde het door met zijn Wallflowers mainstream rock te brengen. Een project dat moest mislukken, omdat mainstream mainstream blijft. Nu zoekt hij zijn echte stem, en heeft die grotendeels gevonden en aanvaard. Jakob Dylan heeft tevens aanvaard dat hij de zoon van zijn vader is.

Van Micah P. Hinson dacht ik eerst dat het een vrouw was. Ik kocht de cd voor de mooie foto’s van een sexy meisje op de hoes. Maar Micah P. Hinson is een man, en tevens een uitstekend singer-songwriter. Ik weet niet of Mariee Sioux’ elpee dit jaar is verschenen. Alleszins was het dit jaar dat ze mij heeft weten te betoveren met haar ijle, poëtische luisterliedjes. Dankzij deze dame is mijn lijstje ook niet volledig blank. Willard Grant Conspiracy heeft nog nooit een slechte plaat gemaakt. Wat ‘Pilgrim Road’ betreft vrees ik dat ze de heer hebben gevonden. Hoewel er mag getwijfeld worden. In ‘The Great Deceiver’ vraagt zanger Rober Fisher bijna wanhopig “where is my god and savior / where is my sharp-eyed son / where is my god and savior / where is my great deceiver?”

Ik houd nog altijd heel veel van Talking Heads’ ‘Remain In Light’, in de sound waarvan Brian Eno zo’n grote rol speelde. Ook ‘My Life In the Bush Of Ghosts’ is natuurlijk een mijlpaal. De nieuwe samenwerking tussen David Byrne en Brian Eno had een meer popachtige elpee als resultaat, maar toch met nog voldoende ‘twists’. Overigens is David Byrne nog altijd een uitstekend tekstschrijver. De jongste plaat van Elvis Costello & the Imposters is gewoon erg goed. ‘Okkervil River’ heb ik eigenlijk pas dit jaar ontdekt. Elk jaar word ik wat trager. Ik had een artikel over Tim Hardin geschreven, en zo vernam ik dat Will Sheff al een hele tijd geleden een concept-elpee heeft gewijd aan de tragische singer-songwriter, met als titel ‘Black Sheep Boy’. Dankzij Lonesome Zorro ben ik vertrouwd geraakt met de meeste platen van Okkervil River. ‘The Stand Ins’ is uitstekend, Will Sheffs teksten hebben een zeer hoog niveau. Ik weet niet waarom Conor Oberst in mijn top-20 staat. Ik heb een soort van haat-liefdeverhouding met de man. Live is hij overweldigend. Op de plaat staan een aantal schitterende songs. Ik wil hem een kans geven. Dat verdient hij. Als American Music Club een plaat uitbrengt moet ze in mijn lijst, zo simpel is dat. Mark Eitzel is misschien geen genie, maar het scheelt niet veel. En Vudi is een fantastische gitarist. Een van de beste concerten die ik dit jaar heb bijgewoond was dat van Mercury Rev. ‘Snowflake Midnight’ is wat een groeiplaat wordt genoemd. Geen cactus maar een exotische bloem, die vooral ’s nachts bedwelmende geuren vrijgeeft. Nick Cave is goede wijn, ook al is de man een geheelonthouder. Mooie editie, trouwens. Justin Townes Earle is de zoon van Steve Earle. ‘The Good Life’ is een zeer geslaagd en vrolijk debuut. Nog veel luisterplezier!

De twintig beste

1. Calexico – Carried To Dust
2. Fleet Foxes – Fleet Foxes
3. Drive-By Truckers – Brighter Than Creations Dark
4. Bon Iver – For Emma, Forever Ago
5. Lambchop – OH (ohio)
6.    Cat Power – Juke Box
7.    Isobel Campbell & Mark Lanegan – Sunday at Devil Dirt
8.    Emmylou Harris – All I Intended To Be
9. Jakob Dylan – Seeing Things
10. Mica P. Hinson and the Red Empire Orchestra
11. Mariee Sioux – Faces in the Rocks
12. William Grant Conspiracy – Pilgrim Road
13. David Byrne/Brian Eno – Everything That Happens Will Happen Today
14. Elvis Costello & the Imposters – Momofuku
15. Okkervil River – The Stand Ins
16. Conor Oberst – Conor Oberst
17. American Music Club – The Golden Age
18. Mercury Rev – Snowflake Midnight
19. Nick Cave & the Bad Seeds – Dig!!! Lazarus Dig!!!
20. Justin Townes Earle – the Good Life

Kwaliteit

De platen hieronder hebben zeker wel kwaliteiten, maar desondanks haalden ze de top-20 niet.

Al Green – Lay It Down
Deus – Vantage Point
Ry Cooder – I, Flathead
Joan As A Police Woman – To Survive
Randy Newman – Harps and Angels
The Felice Brothers – The Felice Brothers
The Last Shadow Puppets – The Age Of Understatement
Beck – Modern Guilt

Tegenvallers

En dit zijn de tegenvallers van het jaar. Ik wil hierover niet in details treden, omdat ik niet graag iets negatiefs zeg over muzikanten, kunstenaars, schrijvers. Deze mensen werken hard en doen hun best – maar het kan al eens tegenvallen.

Ryan Adams & the Cardinals – Cardinology
Lucinda Williams – Little Honey
Shelby Lynne – Just A Little Lovin’
The Gutter Twins – Saturnalia
Brian Wilson – That Lucky Old Sun
Gary Louris – Vagabonds

Songs

De songs die ik het liefst heb gehoord:

Calexico – Slowness
Fleet Foxes – White Winter Hymnal
Cat Power – I Believe In You
Deus – The Vanishing Of Maria Schneider
Jakob Dylan – On Up The Mountain
Bon Iver – Skinny Love
Drive-By Truckers – I’m Sorry Huston

That’s all folks!

2008: MUSIC MAESTRO, PLEASE!

Ik schreef het al op Roens blog: er valt voor mij niet aan overzichtslijsten te ontsnappen, het zit me in het bloed, ik doe het al sinds 1969, it’s too late to stop now. Eigenlijk doe ik dit al veel langer. Ik was een van de eerste medewerkers aan Humo’s Toppers van Tobbers. Elke week liet ik mijn medeleerlingen aan het Atheneum in Tongeren stemmen op een hitlijst die ik zelf had samengesteld. Meestal was ik eerlijk, maar ik moet tot mijn schaamte toegeven dat ik soms wel eens vals speelde om the Rolling Stones, the Kinks of the Who op nummer één te krijgen. Die lijsten werden aanvankelijk integraal per school gepubliceerd, met de naam van de samensteller erbij. Daar was ik dan zo trots op, mijn naam daar gedrukt te zien. Wilde ik eigenlijk in het diepst van mijn gedachten al een bekende Vlaming worden, een diersoort die toen nog niet bestond?

Er is geen weg terug, ik zal mijn voornemens van een week of zo geleden voornemens laten en mij naar het onvermijdelijke plooien. Verwacht van mij echter geen sterke uitspraken, sluitende argumenten, kreten van bewondering, krachttermen om mijn keuzes kracht bij te zetten. Niets van dat alles. Verwacht van mij enkele bondige lijstjes, gebaseerd op wat ik me nog herinner, op wat me ontroerd heeft of anderszins getroffen. Mijn kennis van de hedendaagse populaire muziek is beperkt. Ik vind het erg dat de zwarte muziek van nu mij zo vreemd is, terwijl ik toch door en door een soulliefhebber ben. Erg is ook dat ik bijna uitsluitend de Angelsaksische muziek ken, en dan nog vooral het genre dat Americana wordt genoemd. Mijn kennis van oudere populaire en minder populaire muziek is gelukkig wat ruimer. Ik mag graag luisteren naar coole jazz, reggae, blues, western swing, bepaalde klassieke muziek, soundtracks, Franse zangeressen, fado, flamenco, rockabilly, boogie woogie, tin pan alley deuntjes, gospel, muziek uit Mali en Pakistan. Maar dat is allemaal oud en onmogelijk in categorieën of lijsten onder te brengen.

Om al enigszins aan de mogelijke nieuwsgierigheid van de lezer tegemoet te komen volgt hier een overzicht van langspeelplaten die in 2008 opnieuw werden uitgebracht, en nieuwe compilaties, iets waar vooral het Britse label Ace bijzonder goed in is. Neem gerust van me aan dat dit geen volledige lijst is, ook niet van wat ik graag heb gehoord. Er zijn grote gaten in mijn geheugen.

Opnieuw uitgebracht

Dillard & Clark – The Fantastic Expedition Of Dillard and Clark
The Lemonheads – It’s A Shame About Ray
Nick Lowe – Jesus Of Cool
Dennis Wilson – Pacific Ocean Blue
Creedence Clearwater Revival – Cosmo’s Factory
The Flying Burrito Bros – The Flying Burrito Bros / Last Of the Red Hot Burritos
Dave Mason & Cass Elliot – Dave Mason & Cass Elliott

Compilaties

Various Artists – Break-A-Way – The Songs Of Jackie DeShannon 1961-1967
Various Artists – Time Is On My Side – The Jerry Ragavoy Story 1953-2003
Various Artists – Blame It On the Dogg – The Swamp Dogg Anthology 1968-1978
Various Artists – Do-Wah-Diddy – Words And Music By Ellie Greenwich And Jeff Barry
Various Artists – On Vine Street – The Early Songs Of Randy Newman
Various Artists – Twist And Shout Volume 1 – The Bert Berns Story 1960-1964
Various Artists – In the Naked City
PF Sloan – Here’s Where I Belong – The Best Of the Dunhill Years 1965-1967
Bob Lind – Elusive Butterfly – The Complete Jack Nitzsche Sessions
The Undertones – An Anthology
Ry Cooder – The UFO has landed
Kevin Ayers – Songs For Insane Times: An Anthology 1969-1980
Eels – Useless Trinkets
Tammy Wynette & George Jones – Duets

Varia

Enkele plaatjes die ik in het buitenland (Berlijn, Lissabon) en in de koopjes vond en die me plezierige momenten hebben verschaft:

Arlo Guthrie – Running Down the Road (met Ry Cooder en Clarence White!)
Blossom Toes – We Are Ever So Clean
Jackson Browne – Saturate Before Using
The Clique – Sugar On Sunday
Bo Diddley – Bo Diddley Is A Gunslinger (+ bonustracks)
The Adverts – Crossing the Red Sea with the Adverts
Aretha Franklin – Amazing Grace – The Complete Recordings
New York Dolls – New York Dolls
Richard & Linda Thompson – in Concert, November 1975

Deze laatste lijst moet zeker nog aangevuld worden, maar daar heb ik nu even geen zin in. In een volgende aflevering lees je wat ik gekozen heb als beste nieuwe elpees van 2008.

MAN IN HET DONKER (EN HET LICHT)

murakami

Ik wil geen negatief klinkend jaaroverzicht schrijven. Maar ik wil toch beginnen met de waarschuwing dat ongeveer alles wat ik in 2008 beleefde in het teken stond van neerslachtigheid, melancholie, burn out, chronische vermoeidheid en de vloek van antidepressiva. Mijn geheugen is erdoor achteruit gegaan. Zowel synthetisch als analytisch denken valt me moeilijk. Ik ben bang voor cijfers, maar dat heb ik altijd wat gehad. Faalangst gecombineerd met perfectionisme. Ik wil zoveel mogelijk meemaken, bijwonen, zien, maar ik kan om een mij onbekende reden nog maar moeilijk de deur uit. Mijn levensgezellin stimuleert me daarin, zij is er nauwelijks in geïnteresseerd om – vooral ’s avonds – nog buiten te komen. Net als ik houdt ze van het leven en de kunst maar het werk slorpt het leeuwendeel van haar energie op.

In weerwil van die donkere schaduwen die op mijn levenspad vielen heb ik ook helder licht gezien, momenten van schoonheid beleefd, en fijne, lieve mensen ontmoet of er onrechtstreeks mee gecommuniceerd. De vriendschap is gebleven, ik haat niet, ik verkies nog steeds de liefde boven de oorlog. Ik ben vaak in mijn kamers gebleven maar heb ook korte, intense reizen gemaakt. In het zonlicht viel alle ellende van me af. Ik was dan soms opnieuw in de wereld, tegenwoordig, verzoend met mijn omgeving en met mezelf. Aan de Atlantische oceaan voelde ik een soort extase bij het zien van die immense hemel, met slechts hier en daar een wolk. En zover je kon zien alleen maar zand, water, schelpen. In de verte twee wandelaars. En ver achter mij mijn vrouw die rustig op een bank zat te lezen in een boek van Murakami.

Haruki Murakami heeft mezelf ook genoegen gedaan. Ik denk dat hij de beste schrijver van deze tijd is, maar ik kan er moeilijk over oordelen, omdat de tijd van het vele lezen voor mij voorbij schijnt te zijn. Wat ik doe is terugdenken aan de boeken die ik vroeger heb gelezen. Soms neem ik er nog eens een ter hand en lees een fragment. Hölderlin, TS Eliot, James Joyce, Cesare Pavese. Altijd kleine stukjes. Gewoon een boek vasthouden, er eens aan ruiken, is al een plezier. Ik las voor het eerst een boek van Richard Rorty, ‘Contingentie, ironie & solidariteit’: het maakte grote indruk op me. Hij is een filosoof die ik over het hoofd heb gezien toen hij nog leefde. Mijn vriendin Inge wees me op het bestaan van Richard Yates. ‘Revolutionary Road’, een roman uit 1961, is droevig maar mooi een honderd procent echt. Er wordt veel in gedronken. Gelachen heb ik vooral met Hanif Kureishi. In zijn roman ‘Something To Tell You’ herkende ik heel veel van mezelf. Kureishi schrijft over mijn generatie, of liever, over de kleine minderheid van mijn generatie die het in het midden van de jaren zestig aandurfde een ander leven te gaan leiden, voor nieuwe muziek, film, theater en mode te kiezen. Want vaak wordt gezegd, die of die generatie, en dan worden daar alle positieve eigenschappen aan toegeschreven van die enkelingen die op hun tijd vooruit waren. Het spijt me als dit verwaand klinkt, maar zo is het nu eenmaal.

Ik heb nog andere mooie, ontroerende boeken gelezen, waaronder ‘Grijze Dagen’ – de titel zegt al veel – van Philippe Claudel, het zeer poëtische maar beangstigende ‘The Road’ van Cormac McCarthy, een geniale schrijver die dankzij de broers Coen ook in dit land wat meer aandacht kreeg, een aantal romans van de onvolprezen Joseph Roth (met dank aan Bart D., om mij hier op te wijzen), ‘Het duister zichtbaar’, een boek over depressie, van William Styron, ‘Party tijdens de blitz’ van Elias Canetti, ‘Kitchen’ van Banana Yoshimoto, een Japanse schrijfster die ik op het spoor kwam dankzij mijn Portugese vriendin Cristina, Rilkes ‘Brieven aan een jonge dichter’, ‘Poe – A Life Cut Short’, een korte maar uitstekende biografie van Edgar Allan Poe door Peter Ackroyd, een meester in het genre. Deze zomer had ik het genoegen een van mijn literaire helden, Paul Auster, in levenden lijve te zien in het Paleis voor Schone Kunsten, waar zijn film ‘The Inner Life Of Martin Frost’ werd vertoond. Ik zou het nooit geweten hebben als Valérie er me niet over had aangesproken. Paul Auster heeft prachtige ogen en een heel mooie vrouw, Siri Hustvedt, die er gelukkig ook bij was. Na afloop was er een signeersessie, maar ik had geen zin om in die lange rij te staan voor een handdruk, een handtekening (en een glimlach van Siri Hustvedt). Ik ben wel meteen haar boek gaan kopen en heb het ook gelezen. ‘The Sorrows of An American’ is zeer mooi geschreven, maar de plot bracht me soms in de war. Overigens is het hoofdpersonage net als in Kureishi’s laatste roman een psychoanalyst. Net wat ik nodig heb. Vanzelfsprekend heb ik Paul Austers ‘Man in the Dark’ in een ruk uitgelezen, en nu ben ik alweer vergeten waar die roman eigenlijk over ging. Dat geheugen! Maar ik val in herhaling.

De mooiste, rijkste, heerlijkste boeken die ik het voorbije jaar heb gelezen zijn twee klassiekers: ‘Middlemarch’ van George Eliot en ‘Lucien Leuwen’ van Stendhal. Hieruit mag duidelijk blijken dat ik geen recensies lees, maar me wel laat adviseren door vrienden. Oh, ja, een erg boeiend boek is ook ‘Things the Grandchildren Should Know’ van Mark Oliver Everett, beter bekend als zanger/songschrijver van Eels.

Tussen dat lezen door at ik aardappelen, soep, vis, brood, dronk wijn en luisterde naar muziek. Meer daarover in een volgende aflevering.

METHODE VOOR EEN GRONDIG JAAROVERZICHT

duerer rhino

Onlangs had ik het over de kerstperiode en de lijstjes die haast een verplichting zijn. Toch maak ik zo graag lijsten dat ik er echt niet aan kan weerstaan. Ik vraag me af waarom ik geen politicus geworden ben, dan had ik zelf vaak op lijsten gestaan. Maar zie je mij al in de rol van politicus? Hoewel ik sympathie en empathie heb voor sommigen onder hen zou ik toch nog liever een vuilnisman of een visser zijn. Bijna alle politici die nu in ‘onze’ talloze regeringen zetelen vervullen mij met een diepe afkeer. Een klein land als België heeft niet meer dan één regering nodig: daar zouden de intelligentsten, de moedigsten, de meest integeren, degenen die het beste kunnen luisteren en leren een plaats in hebben. Mijn lijstje zou niet echt snel gemaakt zijn, maar wel kort. Ik denk dat tien ministers kunnen volstaan.

Maar ik wilde het helemaal niet over politiek hebben, hoe kan ik me toch altijd weer op een dwaalspoor raken! Ik wilde gewoon even aankondigen dat ik aan een jaaroverzicht werk. Dat wordt geen reeks lijsten, met beste elpees, films, boeken en zo. Ik heb al een idee voor een andere aanpak. Ik baseer me op mijn emoties en op wat ik me nog kan herinneren. Zonder in kranten, tijdschriften en andere blogs te gaan kijken. Mijn overzicht zal los staan van de objectieve tijd, er zal plaats zijn voor bijvoorbeeld een film uit 1951, een elpee uit 1967, een boek uit 1848, de glimlach van een meisje op een plein in Berlijn, de stem van een zangeres die al lang dood is, een zin van Cesare Pavese, een bar in Barcelona, bepaalde diersoorten, sterrenbeelden, denkbeelden, gedichten, gesteenten, medicijnen, wijnen, schoenen, soorten vervoer en vervoering, op dit ogenblik nog onbekende vogels, wijze Chinezen, afgoden, gitaarsolo’s, mandolinemerken, tulpen en hoge gebouwen. Ik beweer niet dat mijn overzicht zo overzichtelijk zal zijn, maar het is een mogelijkheid. Ik moet er nog eens een nacht over wakker liggen.

Tekening: Rhinocerus, Albrecht Dürer, 1515.

SCHITTERENDE DAGEN

Die lijst van 23 december lijkt me nu zo levenloos, met uitzondering van het theater en de concerten. Ik zag die dag ook veel over het hoofd. American Music Club in de AB. De vele lekkere etentjes met vrienden in de Rugantino, Bij den Boer, Vismet, Vini Divini en andere restaurants. Toneelgroep Amsterdam met ‘Het Verraad’. Inge en Sofie bij ons thuis op een stille avond in februari. ‘Trous’ in het Théâtre National. René Pollesch in Théâtre Marni. Twee feestjes in de Patapouf in Gent. De kennismaking met David en Els. Het feestje bij Theo en Anne-Marie. De gesprekken met mijn huisdokter. Een wandeling in de Kempen. Een etentje met Didi in Antwerpen. Caipirinhas drinken terwijl de treinen voorbijdenderen. De drakenbomen op La Palma en het eten van vis op datzelfde eiland. Lange wandelingen tussen de bloemen en het groen, met voor ons de oceaan en achter ons de bergen. De wijnkelder in Los Llanos op La Palma. Een avond in augustus samen met mijn zoon in Brussel; het café P&P, het café Fontainas. Het café Het Oerwoud in Antwerpen.De Oranienburgerstrasse in Berlijn. In dezelfde stad een overweldigende Goya-tentoonstelling. Werken van Caspar David Friedrich. Een mooie tentoonstelling over leven en werk van Helmut Newton, een fotograaf waar ik nochtans niet echt van houd. De wijk Prenzlauer Berg en jonge fietsende meisjes en jongens, kennelijk zonder bepaald doel voor ogen. Het Joods Museum. De avonden bij Pat en Dédé. Wandelingen in het Zoniënwoud. Ontmoetingen in Andalusië: Antonio en Javier. Een autovrije zondag in Brussel. Een avond uit met mijn schoonbroer, met heerlijke vis in de Vismet. Oesters met Champagne. Bob Dylan in Vorst. Een gesprek met Carla Torgerson. Vanuit de bus een blik op het huis in de Visélaan, waar ik woonde als student. Once Upon A Time In America van Sergio Leone. Een week samen met vrienden in Barcelona. De wijk El Raval. Caravaggio en Fortuny in het Museu Nacional d’Art de Catalunya. De lijsten van Ignasi Aballí in het Macba. De voorloper Robert Whitman. Oudejaarsnachtelijke euforie in Mamacafé. De kennismaking met ‘onbekende’ zielsverwanten op het internet: John, Agata, Gary, Evy, Pam, Roweun, en vele anderen. De aantrekkingskracht en de troost van vreemden. Al de mooie en lelijke dagen met mijn levensgezellin. De woorden van anderen. Het verlangen van anderen. Het onvervulde, het onuitgeprokene. Het onvolmaakte. Het vormloze. Het onzuivere. Het mededogen. De verontwaardiging.

Foto: Patje in het Oerwoud, Martin Pulaski