gram parsons – HOOCHIEKOOCHIE

ZERO DE CONDUITE: EMMYLOU HARRIS’ JUKEBOX

Zéro de conduite is een themaprogramma gewijd aan pop/cultuur op Radio Centraal in Antwerpen. Elke eerste zaterdag van de maand, van 6 tot 8 uur ’s avonds. Stem af op Radio Centraal 106.7 FM: uniek in een universum met een schrikbarende toename van het aantal zwarte gaten. Het motto van deze show is I hear the sound of sorrow in the wind / Blowing down from every mile I’ve ever been.

Je kunt dit programma ook via streaming beluisteren. Hier vind je meer informatie over Radio Centraal en andere radiomakers.

Emmylou Harris is op enkele uitzonderingen na pas laat in haar carrière zelf songs gaan schrijven. Van in het prille begin, nog voor Chris Hillman – van the Byrds en the Flying Burrito Brothers – de jonge folkie ontdekte en Gram Parsons haar vroeg voor de vrouwelijke samenzang op zijn solodebuut GP (1973), was zij al geïnteresseerd in songs die sterke emoties uitdrukten. Vanaf haar debuut, het album Gliding Bird uit 1970, heeft de zangeres op de composities van een groot aantal bekende en vooral minder bekende artiesten de onmiskenbare Emmylou-stempel gedrukt. Feit is dat de zangeres met de engelenstem, vaak overvol tristesse maar soms ook bijna ruig rockend, een voortreffelijke smaak heeft. Dat blijkt alleen al uit de grote hoeveelheid liedjes die ze doorheen de jaren op haar albums en live heeft gecoverd en uit haar talloze onovertroffen duetten. Al moet worden toegegeven dat ze in de keuze van haar repertoire vaak werd bijgestaan door partners als Brian Ahern en Rodney Crowell.
Vanavond luisteren we naar de achtendertig beste songs van de tweehonderd op de Wurlitzer 2000 jukebox van Emmylou Harris, al mag er over mijn keuze, liefst achteraf, worden getwist. In sommige gevallen laat ik de originele versie horen, soms zijn het ook weer covers. Tussendoor mag de songbird zelf wat zingen, evenals haar eerste muzikale liefde, Gram Parsons.

Veel luisterplezier!

The Sweetheart Of The Rodeo – Emmylou Harris – The Ballad Of Sally Rose – Emmylou Harris/Paul Kennerley

Hickory Wind – The Byrds – Sweetheart Of The Rodeo – Gram Parsons/Bob Buchanan

Wheels – The Flying Burrito Brothers – The Gilded Palace Of Sin – Parsons/Hillman

Luxury Liner – Emmylou Harris – Luxury Liner – Gram Parsons

Mystery Train – Elvis Presley – Sunrise: The Complete Sun Masters – Parker/Phillips

I’m Moving On – Taste – Taste – Hank Snow

Restless – Carl Perkins – Restless: The Columbia Recordings – Carl Perkins

Together Again – Richard & Linda Thompson – In Concert, November 1975 – Buck Owens

Cry One More Time – J. Geils Band – The Morning After – Peter Wolf

We’ll Sweep Out The Ashes In The Morning – Gram Parsons – GP – Joyce Allsup

Rough and Rocky – Gene Clark – Roadmaster – Flatt/Scruggs

Here, There And Everywhere – The Beatles – Revolver – McCartney

Love Hurts – The Everly Brothers – A Date With The Everly Brothers – Boudleaux Bryant

Tennessee Waltz – Otis Redding – Sweet Dreams: Where Country Meets Soul Vol. 2 – Redd Stewart/Pee Wee King

Save The Last Dance For Me – The Drifters – Save The Last Dance For Me – Pomus/Shuman

You Never Can Tell (1964 Single Version, Mono) – Chuck Berry – Gold: Chuck Berry – Chuck Berry

Lodi – Creedence Clearwater Revival – Green River 40th Anniversary Edition – John Fogerty

Evangeline – Emmylou Harris & The Band – Duets – Robbie Robertson

Ooh Las Vegas – Cowboy Junkies – Return Of The Grievous Angel: A Tribute to Gram Parsons – Gram Parsons/Rik Grech

Christine’s Tune – The Flying Burrito Brothers – The Gilded Palace Of Sin – Parsons/Hillman

The Price I Pay – Emmylou Harris & Desert Rose Band – Duets – Bill Wilds/Chris Hillman

Didn’t Leave Nobody But The Baby – Emmylou Harris, Alison Krauss & Gillian Welch – O Brother, Where Art Thou? – Traditional

Miss The Mississippi And You – Jimmie Rodgers – Jimmie Rodgers 1932: No Hard Times – Halley

Blue Kentucky Girl – Loretta Lynn – Blue Kentucky Girl – Johnny Mullins

Coat of Many Colors – Dolly Parton – Coat Of Many Colors – Dolly Parton

You’re Learning – The Louvin Brothers – Encore – Ira & Charlie Louvin

The Bottle Let Me Down – Merle Haggard & the Strangers – Swinging Doors (And The Bottle Let Me Down) – Merle Haggard

Beneath Still Waters – George Jones – My Country – Dallas Frazier

Darkest Hour Is Just Before Dawn – Emmylou Harris – Roses In The Snow – Ralph Stanley

Wayfaring Stranger – 16 Horsepower – Secret South – 16 Horsepower/Edwards

Mansion On The Hill – Bruce Springsteen – Nebraska – Bruce Springsteen

I Don’t Love You Much Do I – Guy Clark – Boats To Build – Guy Clark/Richard Leigh

Pancho & Lefty – Townes Van Zandt – The Late Great Townes Van Zandt – Van Zandt

Orphan Girl – Gillian Welch – Revival – Gillian Welch

Sweet Old World – Lucinda Williams – Sweet Old World – Williams, Lucinda

Goodbye – Steve Earle – Train A Comin’ – Steve Earle

May This Be Love – Jimi Hendrix Experience – Are You Experienced? – Jimi Hendrix

It’s Only Rock ‘n’ Roll – Emmylou Harris – White Shoes – Billy Swan

Research & samenstelling: Martin Pulaski

Boeiende lectuur: Geert Henderickx, De derde stem

GRAM PARSONS IN NEERHAREN EN ELDERS

Op 19 september 1973, vandaag veertig jaar geleden, overleed Cecil Ingram Connor III, nu ook in deze streken beter bekend als Gram Parsons.

De grondlegger van de countryrock en van wat soms Americana wordt genoemd was en is een van mijn muzikale helden. Zijn breekbare stem hoorde ik voor het eerst in 1968 op de elpee ‘Sweetheart Of The Rodeo’ van The Byrds. Een jaar later wist hij me samen met zijn kompanen van The Flying Burrito Brothers helemaal voor zich te winnen.

Hun album ‘The Gilded Palace Of Sin’, een juwelenkist zo groot als ‘The Gilded Palace Of Sin’ (er is geen vergelijking mogelijk), heeft mij en sommige van mijn vrienden de weg gewezen naar het Amerikaanse platteland, naar de weidse landschappen die ik hier onlangs al noemde, en vooral naar het muziekgenre dat daar ontstaan is, country.

In de periode dat die eerste langspeelplaat van The Flying Burrito Brothers verscheen bracht ik mijn weekends en vakanties door op het binnenvaartschip van mijn ouders, meestal in Neerharen aangemeerd. Ik draaide de plaat daar op mijn kleine gele platenspeler, die ik buiten op het voordek had geplaatst. Het valt bijna niet te beschrijven hoe ik me voelde bij het horen van de hemelse samenzang van Gram Parsons en Chris Hillman en van de bijna onwerelds klinkende steelgitaar van ‘Sneaky’ Pete Kleinow. Hoe die klanken even boven het veld bleven hangen, waar zelfs de paarden verwonderd leken te staan luisteren, en vervolgens tegen de brug botsten en daarna bij me terugkeerden. Magie die mijn kleine wereld voor altijd verruimde. De rest is mooie en bijzonder droeve geschiedenis.

Weinigen verwachtten in die dagen dat Gram Parsons de erkenning zou krijgen die hij zo verdiende. Wat is het dan ook geweldig dat hij hier nu zomaar op de vaderlandse radio wordt herdacht en geëerd.

HICKORY WIND

In afwachting van nieuwe berichten over de woestijn van de werkelijkheid deze mooie beelden – en vooral muziek – van Gillian Welch en David Rawlings. Het is een cover van Gram Parsons’ wellicht beste song, Hickory Wind.

DAMES EN HEREN, SNEAKY PETE KLEINOW!

Op 6 januari vorig jaar stierf Sneaky Pete Kleinow, de steelgitarist van the Flying Burrito Brothers. Op zijn mooist en meest baanbrekend is hij te horen op The Gilded Palace Of Sin, een van de beste elpees ooit gemaakt. Hij was de beste steelgitarist die ik ooit heb gehoord. Dit filmpje plaats ik hier opdat we de minzame man niet te snel zouden vergeten. Het is opgenomen in 1970, net nadat Gram Parsons de band had verlaten.

VRIENDSCHAP IS HET ALLERHOOGSTE

Ik zat net wat afwezig naar Once Upon A Time In America te kijken en nu beluister ik, alweer toevallig, $1000 Wedding van Gram Parsons. Even de tekst opgezocht, de muziek kan ik hier helaas niet laten horen:

It was a $1000 wedding supposed to be held the other day and
With all the invitations sent
The young bride went away
When the groom saw people passing notes
Not unusual, he might say
But where are the flowers for my baby
I’d even like to see her mean old mama
And why ain’t there a funeral, if you’re gonna act that way
I hate to tell you how he acted when the news arrived
He took some friends out drinking and it’s lucky they survived
Well, he told them everything there was to tell there along the way
And he felt so bad when he saw the traces of old lies still on their faces
So why don’t someone here just spike his drink
Why don’t you do him in some old way
Supposed to be a funeral
It’s been a bad, bad day
The Reverend Dr. William Grace
Was talking to the crowd
All about the sweet child’s holy face and
The saints who sung out loud
And he swore the fiercest beasts
Could all be put to sleep the same silly way
And where are the flowers for the girl
She only knew she loved the world
And why ain’t there one lonely horn and one sad note to play
Supposed to be a funeral
It’s been a bad, bad day
Supposed to be a funeral
It’s been a bad, bad day

Voor mij was het geen slechte dag, maar door fragmenten van de film van Sergio Leone te zien (en Noodles die zijn vrienden verraadt) en door het overlijden van Johan dacht ik, we moeten iets aan die vriendschap doen. Je mag je vrienden niet in de steek laten, je vrienden niet verwaarlozen. Vriendschap is het allerhoogste, betekent meer voor het leven dan de liefde en de schoonheid. Waarom gaan wij er dan zo onzorgvuldig mee om. Het ‘idee’ van vriendschap wordt ook zeer op de proef gesteld door het internet en de nieuwe vriendschappen die wij hier laten ontstaan. Wat betekenen die nieuwe vriendschappen? Welke verglijdingen maken wij mee? Welke draadjes verbinden ons met elkaar? Geven wij mekaar een kus, of drukken mekaar nuchter de hand, of doen iets David Cronenbergachtigs met mekaar als wij elkaar toevallig ontmoeten in de werkelijkheid? Hoe snel verandert de wereld en de verhoudingen tussen de mensen onderling en tussen de mensen en de wereld en de dingen. Wat betekenen wij nog en wat kunnen wij nog betekenen? Er is zoveel kennis en communicatie maar wij spreken nog nauwelijks met elkaar en wij weten ook niets, omdat wij geen overzicht hebben en alles chaos is. Wat is er trouwens met Hope Sandoval gebeurd? So tonight that I might see?
Hoe het ook zij, ik houd van mijn vrienden en wil jullie niet verraden. Ik wil jullie met eerlijke ogen tegemoet treden. In het ongewisse of in het gewisse.