best – HOOCHIEKOOCHIE

OVER FILMS KIJKEN IN TIJDEN VAN COVID-19 (2021)

In geen ander jaar zag ik meer films dan in 2021. Dat is een zekerheid. Er waren maar weinig avonden dat ik geen film zag, een verblijf van twee weken in Berlijn in september, toen het met die ellendige pandemie de goede kant leek op te gaan, uitgezonderd. Zoals veel van mijn generatiegenoten houd ik al sinds mijn kinderjaren van speelfilms. Tot 1984, het dystopische jaar van Big Brother, toevallig ook het jaar dat wij een televisietoestel konden aanschaffen, dankzij een kleine erfenis van A., zagen wij die nagenoeg altijd in de bioscoop. Eerst was dat met mijn ouders in een van de talloze Antwerpse bioscopen en daarna als adolescent, alleen of met vrienden, in dorpscinema’s. Van Zorro, Shane, High Noon en Man of the West via James Bond, Modesty Blaise en Barbarella naar – heel wat later – de kunstfilms van Antonioni, Bertolucci, Fassbinder, Wim Wenders, Kurosawa, Tarkovski en vele andere Grote Regisseurs. Ook na het jaar van ‘war is peace’, ‘freedom is slavery’ en ‘ignorance is strength’, bleef ik het grote boven het kleine scherm verkiezen. (Ik houd dit stukje al dan niet persoonlijke historie zo kort mogelijk.)

Geleidelijk aan kregen, zoals ook weer bij veel van mijn tijdgenoten, videotapes, dvd’s en Blu-ray-schijfjes de bovenhand. Zo blijkt nogmaals hoezeer de meesten van ons onderworpen zijn aan wat de markt ons dicteert. Noodgedwongen gebeurt sinds februari 2020 filmkijken alleen nog maar op het kleine scherm. Mubi had ik al vrij vroeg ontdekt. Nu kwamen er Netflix en Cinemember bij. Af en toe was er toevallig ook nog eens een keer een niet al te middelmatige film op Canvas of op een van de Nederlandse zenders. (Door gehoorproblemen kon ik niet langer films kijken zonder ondertitels, wat Arte, BBC en alle Franstalige zenders uitsloot. Waar het filmaanbod overigens elk jaar wat schaarser werd.)

Vanwege de pandemie was niet alleen het bioscoopbezoek weggevallen. Hetzelfde gebeurde met theater- en dansvoorstellingen en met concerten. Uit musea en kunstgalerijen bleven we weg. Kunstwerken zag ik nog uitsluitend op mijn laptop, rampzalig voor mezelf en meer nog voor de kunstenaars. Zelfs al voer je geen gesprek met ze, is er toch altijd dialoog. We zagen haast geen vrienden en familie meer, we reisden niet langer. We bleven thuis. Ik weet dat dit allemaal niet zo uitzonderlijk is, maar wil het hier desondanks noteren. Meer dan een kleine getuigenis over deze tijd is het niet.

Overdag was er naast de dagelijkse beslommeringen, waaronder de ziektegeschiedenissen, literatuur en muziek; ’s avonds vond ik – niet altijd – schoonheid en vertroosting in films. Mogelijk ging het om een vlucht. Mogelijk vervingen de filmbeelden de gemiste werkelijkheid, filmdialogen de gesprekken met vrienden, geacteerde emoties de echte emoties die vrijkomen bij echte ontmoetingen, de filmische landschappen en stadsgezichten de echte landschappen die je ziet – of veronachtzaamt, lezend in een reisgids, in een meeslepende roman – vanuit de trein en de echte steden die je doorkruist tijdens een van je onvergetelijke reizen. Waarmee ik maar wil zeggen dat films kijken in 2021 met nog meer emoties gepaard ging dan het voordien al deed.

Met het maken van onderstaande lijst ben ik een tijdje zoet geweest. Een aangenaam tijdverdrijf was het niet. Waarom deed ik het dan? Goeie vraag. De volgorde van de titels is min of meer chronologisch. Ik houd helemaal niet van puntensystemen om mijn waardering over wat dan ook uit te drukken, maar zag in dit geval geen andere oplossing. Ik kon onmogelijk over al deze films – en series – een recensie schrijven, zelfs als ik die kort had gehouden. Want in dat geval was dit een lijvig boek geworden, en het is zeker niet mijn intentie om een of andere betweterige en overbodige dikke paperback met schreeuwerige cover over film te schrijven. Mijn classificatie is nogal primitief. Waar geen sterretje staat, gaat het om een vaak maar niet altijd behoorlijke film. Een film met een ster is zeer degelijk, voortreffelijk zelfs; een film met twee sterren is uitstekend, stijlvol, klassiek. De betekenis van drie sterren is: onovertroffen, een meesterwerk. Een nul is van nul en generlei waarde. (Uitzonderlijk gebeurt het dat ik waardeloze films uitkijk.)

Deze meesterwerken zag ik in 2021: Two-Lane Blacktop – Monte Hellman (1971); Carnival of Souls – Herk Harvey (1962); Waar is het huis van mijn vriend? – Abbos Kiarostami (1987); De wind zal ons meenemen – Abbas Kiarostami (1999); First Cow – Kelly Reichardt (2019); At Eternity’s Gate – Julian Schnabel (2018); Der Himmel über Berlin – Wim Wenders (1987); Muriel ou le temps d’un retour – Alain Resnais (1963); Cure – Kiyoshi Kurosawa (1997); 2 ou 3 choses que je sais d’elle – Jean-Luc Godard (1967); Wanda – Barbara Loden (1970); Sátántangó – Bela Tarr (1994); In a Lonely Place – Nicholas Ray (1950); Ai no korîda (Het rijk der zinnen) – Nagisa Ôshima (1976).

Dit is de volledige lijst van 208 films (waaronder enkele series):

Elvis and Nixon – Liza Johnson (2016)

Song to Song – Terrence Malick (2017)

The Whistleblower – Larysa Kondracki (2010)

With Love to Rome – Woody Allen (2012)

L’amica geniale (Mijn geniale vriendin) (serie) – Saverio Costanzo / Alice Rohrwacher (2018-201-)

Wind River – Taylor Sheridan (2017)

Pieces of a Woman – Kornél Mundruczó (2020)

Berlin – Die Sinfonie der Großstadt – Walter Ruttman (1927)

Out of the Past – Jacques Tourneur (1947) **

Pretend It’s a City (serie) – Martin Scorsese / Fran Leibovitz (2021)

Charles mort ou vif – Alain Tanner (1969) *

Terra em transe – Glauber Rocha (1967) *

Godless (serie) – Scott Frank (2017)

Una – Benedict Andrews (2016)

The Dig – Simon Stone (2021)

Die dritte Generation – Rainer Werner Fassbinder (1979) *

Le charme discret de la bourgeoisie – Luis Buñuel (1972) **

Nina – Olga Chajdas (2018)

You Were Never Really Here – Lynne Ramsay (2017) *

I Called Him Morgan – Kasper Collin (2016)

Nord – Xavier Beauvois (1991)

News of the World – Paul Greengrass (2020)

Vice – Adam McKay (2018)

Daens – Stijn Coninx (1992)

Le navire night – Marguerite Duras (1979) **

Unsane – Steven Soderbergh (2018)

Robinson Crusoe – Luis Buñuel (1954)

Duelle – Jacques Rivette (1976) *

Winter’s Bone – Debra Granik (2010) *

La vérité – Hirokazu Kore-eda (2019) *

Le petit amour (Kung Fu Master) – Agnes Varda (1988)

Daguerreotypes – Agnes Varda (1975) **

Another Year – Oksana Bychkova (2014)

Molly’s Game – Aaron Sorkin (2017)

Un jeu brutal – Jean-Claude Brisseau (1983)

Dogtooth – Yorgos Lanthimos (2008) **

Wachttoren – Pelin Esmer (2012)

Something Useful – Pelin Esmer (2017)

Suspiria- Luca Guadagnino (2018)

J’accuse – Roman Polanski (2019)

Crossing the Line – Nia DaCosta (2019)

Genius – Michael Grandage (2016)

Aus dem Nichts – Fatih Akin (2017) *

Le jeune Ahmed – Gebroeders Dardenne (2019) *

Het meisje (Eltávozott nap) – Márta Mészáros (1968) *

Holdudvar – Márta Mészáros (1969) **

Szép lányok, ne sírjatok! (Huil niet, mooie meisjes) – Márta Mészáros (1970) *

Kilenc Honap (Negen maanden) – Márta Mészáros (1976) *

Ök Ketten (The Two of Them) – Márta Mészáros (1977) *

Dark River – Clio Barnard (2020)

Bacalaureat – Cristian Mungiu (2016)

The Rider – Chloe Zhao (2017) **

Songs My Mother Told Me – Chloe Zhao (2015) **

Orphée – Jean Cocteau (1950) **

Mat i syn (Moeder en zoon) – Alexander Sokurov (1997) *

Born in Chicago (documentaire over Chicago blues) – John Anderson / Bob Sarles (2020)

The Road to Memphis (documentaire over Memphis blues) – Richard Pearce (2003)

Berlin Alexanderplatz – Burhan Qurbani (2020)

Night Train to Lisbon – Bille August (2013) 0

Carrie – William Wyler (1952)

A coeur ouvert – Marion Laine (2012)

An Appropriated Self-Portrait – María José Alós (2014) 0

Eshtebak (Clash) – Mohamed Diab (2016)

Dronningen (Queen of Hearts) – May el-Toukhy (2019)

This Boy’s Life – Michael Caton-Jones (1993)

Ascenseur pour l’échafaud – Louis Malle (1958) **

Collateral – Michael Mann (2004)

Blue Valentine – Derek Cianfrance (2010) *

Warnung vor der heiligen Nutte – Rainer Werner Fassbinder (1971)

Lazzaro Felice – Alice Rohrwacher (2018)

Bovary – Jaco Van Dormael (2021)

The Trial of Christine Keeler (serie) – Andrea Harkin / Leanne Welham (2019-2020)

The Rainmaker – Francis Ford Coppola (1997)

Werk ohne Autor – Florian Henckel von Donnersmarck (2018) *

Once Were Brothers (documentaire over the Band en Robbie Roberston) – Daniel Roher (2019)

Duelles – Olivier Masset-Depasse (2018)

Poulet au vinaige – Claude Chabrol (1985)

Elser – Oliver Hirschbiegel (2015)

Shirley – Josephine Decker (2020)

Hedda Gabler – Jan Decorte (1978) **

Woman on the Run – Norman Foster (1950) *

S’en fout la mort – Claire Denis (1990) *

Untouchable – Ursula Macfarlane (2019)

The Woman in the Window – Joe Wright (2021)

Jerichow – Christian Petzold (2008) **

Two-Lane Blacktop – Monte Hellman (1971) ***

Requiem – Hans-Christian Schmidt (2006) *

Call Me By Your Name – Luca Guadagnino (2017) *

Sandome no satsujin (The Third Murder) – Hirokazu Kore-eda (2017) *

Inspecteur Lavardin – Claude Chabrol (1986)

Wildlife – Paul Dano (2018)

So Long, My Son – Wang Xioshuai (2019) **

Die innere Sicherheit – Christian Petzold (2000) **

Napló apámnak, anyámnak (Dagboek voor mijn vader en moeder) – Márta Mészáros (1990) *

Kill Your Darlings – John Krokidas (2013)

Echo in the Canyon – Andrew Slater (2018) *

Yella – Christian Petzold (2007) **

Carnival of Souls – Herk Harvey (1962) ***

Ich war Zuhause, aber… – Angela Schanelek (2019)

The Southerner – Jean Renoir (1945) **

Xiao Wu (Pickpocket) – Jia Zhangke (1997) *

Ung flukt (Wayward Girl) – Edith Carlmar – (1959)

Shiva Baby – Emma Seligman (2020)

Once Upon a Time in … Hollywood – Quentin Tarantino (2019)

Waar is het huis van mijn vriend? – Abbos Kiarostami (1987) ***

La roue – Abel Gance (1923) *

Barbara – Christian Petzold (2012) **

Still Walking – Hirokazu Kore-eda (2008) *

Das Vorspiel – Ina Weisse (2019) *

Happy End – Michael Haneke (2017)

Doorheen de olijfbomen – Abbas Kiarostami (1994) **

Sois belle et tais-toi – Delphine Seyrig (1976)

Chocolat – Claire Denis (1988) **

Joker – Todd Phillips (2019)

De smaak van kersen – Abbas Kiarostami (1997) **

La belle personne – Christophe Honoré (2008)

De geverfde vogel – Václav Marhoul (2019) *

Dylda (Bonenstaak) – Kantemir Balagov (2019)

Don’t Expect Too Much (over Nicholas Ray) – Susan Ray (2011)

Wendy and Lucy – Kelly Reichardt (2008) **

First Cow – Kelly Reichardt (2019) ***

La graine et le mulet – Abdellatif Kechiche (2007) *

Delphine et Carole, insoumise – Callisto McNully (2019)

La Jetée – Chris Marker (1962) **

Sans soleil – Chris Marker (1983) *

Todos lo saben – Asghar Farhadi (2018)

De wind zal ons meenemen – Abbas Kiarostami (1999) ***

Girl With a Pearl Earring – Peter Webber (2003)

The Good, the Bad and the Ugly – Sergio Leone (1966) *

Parasite – Bong Joon Ho (2019) *

Keith Richards: Under the Influence – Morgan Neville (2015)

Cold War – Pawel Pawlikowski (2018) *

What Happened, Miss Simone? – Liz Garbus (2015) *

Une histoire de femmes – Claude Chabrol (1988) *

Masques – Claude Chabrol (1987)

Joan Didion: The Center Will Not Hold – Griffin Dunne (2017) **

Traité de bave et d’éternité – Isidore Isou (1951) *

Oh Lucy! – Atsuko Hirayanagi (2017)

Dogman – Matteo Garone (2018)

Portrait de la jeune fille en feu – Céline Sciamma (2019) **

Ozark (serie) – Bill Dubuque /Mark Williams (2017-2022)

L’amant – Jean-Jacques Annaud (1992) **

Maps To the Stars – David Cronenberg (2014)

Shine a Light – Martin Scorsese (2008)

De wereld van Apu – Satyajit Ray (1959) **

Bang Gang (Une histoire d’amour moderne) – Eva Husson (2015) *

De Portugese non – Eugène Green (2009) *

Lola rennt – Tom Tykwer (1998) 0

Beast – Michael Pearce (2017)

Yellow Cat – Adilkhan Yerzhanov (2020) 0

Fin août, début septembre – Olivier Assayas (1998)

Örökség (de erfgenaam) – Márta Mészáros (1980) *

At Eternity’s Gate – Julian Schnabel (2018) *** (2 keer)

Mandabi – Ousmane Sembene (1968) *

Cargo 200 – Aleksey Balabanov (2007)

Der Himmel über Berlin – Wim Wenders (1987) ***

Pasolini – Abel Ferrara (2014)

Les trois couronnes du matelot – Raúl Ruiz (1983)

Muriel ou le temps d’un retour – Alain Resnais (1963) ***

Like Someone In Love – Abbos Kiarostami (2012) *

La cérémonie – Claude Chabrol (1995) *

Jiang hu er nü (Jianghu’s Sons and Daughters) – Zhangke Jia (2018) **

Er shi si cheng ji (24 City) – Zhangke Jia (2008) **

Shan he gu ren (Mountains May Depart) – Zhangke Jia (2015) **

Akasen chitai (Street of Shame) – Kenji Mizoguchi (1956) *

Gravity – Alfonso Cuaron (2013)

Out Stealing Horses – Hans Petter Moland (2019)

Dolor y Gloria – Pedro Almodovar (2019) *

Pather Panchali – Satyajit Ray (1955) **

1945 (Homecoming) – Ferenc Török (2017) *

Blind – Eskil Vogt (2014)

Souvenir – Bavo Defurne (2016)

Grave (Raw) – Julia Ducourneau (2016) **

Girl – Lukas Dhont – (2018) *

Control – Anton Corbijn (2007)

Workers – Jose Luis Valle (2013)

Inside Llewyn Davis – Ethan Coen / Joel Coen (2013)

Au revoir là-haut – Albert Dupontel (2017)

The Devil Is a Woman – Josef von Sternberg (1935)

Cure – Kiyoshi Kurosawa (1997) *** (2 keer)

Breakfast on Pluto – Neil Jordan (2005)

Passing – Rebecca Hall (2021)

Zycie jako smiertelna choroba przenoszona droga plciowa (Life As a Fatal Sexually Transmitted Disease) – Krzysztof Zanussi (2000) *

Interstellar – Christopher Nolan (2014)

La dolce vita – Federico Fellini (1960) **

When They See Us (serie) – Ava DuVernay (2019)

2 ou 3 choses que je sais d’elle – Jean-Luc Godard (1967) ***

Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese – Martin Scorsese (2019) *

Napszállta (Sunset) – László Nemes (2018) **

Zurich – Sacha Polak (2015) 0

The Power Of the Dog – Jane Campion (2021) **

Wanda – Barbara Loden (1970) ***

Nostalgia de la luz – Patricio Guzmán (2010)

Dark Waters – Todd Haynes (2019) *

Gainsbourg (Vie héroïque) – Joann Sfar (2010) 0

Sátántangó – Bela Tarr (1994) ***

The Whistlers (La Gomera) – Corneliu Porumboiu (2019)

Calle Lopez – Gerardo Barroso / Lisa Tillinger (2013) *

Lady Bird – Greta Gerwig (2017) *

Little Women – Greta Gerwig (2019) *

The Sisters Brothers – Jacques Audiard (2018)

Baden Baden – Rachel Lang (2016) *

Thoroughbreds – Cory Finley (2017) **

Midsommar – Ari Aster (2019)

Don’t Look Up – Adam McKay (2021)

Merci pour le chocolat – Claude Chabrol (2000) *

The Naked Kiss – Samuel Fuller (1964) *

In a Lonely Place – Nicholas Ray (1950) ***

Ai no korîda (Het rijk der zinnen) – Nagisa Ôshima (1976) ***

POP 1979: DANS, LUST EN NIEUWE INZICHTEN

DESCLOUX

Bij mijn tekst Voorbeeldige modellen en de lijst van mijn uitverkoren langspeelplaten van 1978 schreef Peter Cnop op facebook het volgende commentaar: “De periode half ‘76 tot half ‘78 was een bosbrand van talent, en in tegenstelling wat sommige linkse opiniemakers er van gemaakt hebben, allesbehalve negatief. Er was kracht, er was energie, niks zelfbeklag, geen schroom, niks terughoudendheid. Het was dan ook logisch dat in 1978 veel muzikanten ook naar funk en dans begonnen te neigen, en hun publiek ook. Ik ben daar altijd blij om geweest.
En natuurlijk was er politiek, de eerste pogingen om de sociale zekerheid onderuit te halen. Maar dat heeft niemand belet om te blijven feesten. In je begeleidend artikel vat je die tijdsgeest perfect samen. Zoals Dylan al veel vroeger zong: far from the twisted reach of crazy sorrow, yes, to dance beneath the diamond sky, with one hand waving free. Nog altijd.”

Nu ik mijn lijst van meest geliefde popalbums van 1979 bekijk heb ik de indruk dat deze woorden van Peter nog beter bij dat jaar passen. Popmuziek was volwassen geworden en tegelijk kinderlijk gebleven. Je hoorde de makers zowel teruggrijpen naar het (recente) verleden als zichzelf en hun kunst vernieuwen. Hun albums en songs getuigden zowel van intelligentie en bewustzijn als van onbewuste verlangens, lustgevoelens en onbestemde opstandigheid. Je hoorde in een adem brutale woede en verfijnde kunstzinnigheid. De meeste platen die dat jaar te horen vielen gaven je zin om te dansen, om naar de impulsen van je lichaam te luisteren. Tegelijk werd je opgeroepen om met dat lichaam iets te maken, om iets aan de wereld te geven, om de wereld ten goede te veranderen. Dat was en blijft een gigantische opdracht. Dansen betekent je zorgen en de zorgen van de wereld vergeten. Maar je bent ook toeschouwer en ziet op de dansvloer de anderen dansen. Wat drukken zij dansend uit? Wat ervaar je als je hen ziet dansen op muziek van Joy Division, the Slits of David Bowie? Het kan zijn dat je terwijl je hun dans observeert al tot conclusies komt, maar het kan ook later gebeuren, de dag nadien, terwijl je in je werkkamer zit te peinzen. Waar komen je zorgen vandaan, waarom is het met de wereld gesteld zoals het ermee gesteld is? De antwoorden op die vragen zag je in de nieuwe dansvormen. Mogelijk niet even helder als de antwoorden van een rationalistische filosoof of politieke denker, maar toch antwoorden. Via de dans heldert deze muziek op. Sommige makers verkondigen expliciet een of andere boodschap, wat dan een kunstmatige, geforceerde indruk maakt. Interessanter lijkt me een onderhuidse of impliciete boodschap, bijvoorbeeld “air can hurt you too” in Air van Talking Heads. Maar ook zonder duidelijke woorden – of met helemaal geen woorden – kan deze opnieuw weer eenvoudig gemaakte muziek je met een voorheen ongehoorde geestdrift opladen. Dat is wat in 1979 gebeurde.

LINTONKWESI

Fear Of Music – Talking Heads
London Calling – The Clash
Tom Verlaine – Tom Verlaine
Broken English – Marianne Faithfull
Lodger – David Bowie
Rust Never Sleeps – Neil Young & Crazy Horse
Cut – The Slits
Unknown Pleasures – Joy Division
The Undertones – The Undertones
Forces Of Victory – Linton Kwesi Johnson
Squeezing Out Sparks – Graham Parker and The Rumour
Sabotage – John Cale
Metal Box – Public Image Ltd
Slow Train Coming – Bob Dylan
The Bells – Lou Reed
Pretenders – Pretenders
Specials – The Specials
Press Color – Lizzy Mercier Descloux
Setting Sons – The Jam
Buy – James Chance & The Contortions
Off White – James White And The Blacks
Armed Forces – Elvis Costello & The Attractions
New Picnic Time – Pere Ubu
Wave – Patti Smith Group
Recent Songs -Leonard Cohen
Rickie Lee Jones – Rickie Lee Jones
Like Flies On Sherbert – Alex Chilton
Live At The Witch Trials – The Fall
Damn The Torpedos – Tom Petty & The Heartbreakers
Three Imaginary Boys – The Cure
Muse – Grace Jones
A Different Kind Of Tension – Buzzcocks
Labour Of Lust – Nick Lowe
Into the Music – Van Morrison
Entertainment! – Gang Of Four
154 – Wire
Inflammable Material – Stiff Little Fingers
A Trip To Marineville – Swell Maps
Eskimo – The Residents
In Style – David Johansen

2020-07-30-ELPEES1979 004-FAITHFULL

In 1979 verschenen ook deze uitstekende albums: Down On The Farm – Little Feat, You’re Never Alone With A Schizophrenic – Ian Hunter, Flying Doesn’t Help – Anthony Moore, Manifesto – Roxy Music, Thanks I’ll Eat It Here – Lowell George, Pink Cadillac – John Prine, Havin’ A Party With Southside Johnny – Southside Johnny And The Asbury Jukes, A Can Of Bees – The Soft Boys, Alchemy – Richard Lloyd, Down On The Drag – Joe Ely, Blue Kentucky Girl – Emmylou Harris, Serving 190 Proof – Merle Haggard, Teenage Jesus And The Jerks – Teenage Jesus & The Jerks, American Boy & Girl – Garland Jeffreys, The Flying Lizards – The Flying Lizards, Bop Till You Drop – Ry Cooder, Soldier Talk – The Red Crayola, Lubbock (On Everything) – Terry Allen, Chewing Hides The Sound – Snakefinger, Low Budget – The Kinks, International Thief Thief – Fela Kuti & Africa 70, At Budokan – Bob Dylan.

2020-07-30-ELPEES1979 006_UNDERTONES

WHERE ARE THEY NOW: THE KINKS, PART 1

kinks-something2

I’ll sing a song about some people you might know
They made front pages in the news not long ago
But now they’re just part of a crowd
And I wonder where they all are now.
Where Are They Now, Ray Davies

♣

Muziekliefhebbers hebben de neiging te overdrijven: dit is het beste concert dat ik ooit heb bijgewoond, een betere elpee dan deze is ondenkbaar, dit is een song voor de eeuwigheid, deze band staat op een eenzame hoogte, dit is muziek die de hele wereld zou moeten horen. Omdat ik zelf van muziek houd, lijd ik aan dezelfde kwaal. Je zal het al wel begrepen hebben, beste lezer: als wij melomanen dergelijke uitspraken doen moet je daar heel veel zout aan toevoegen.

The Kinks waren van in het begin een sensatie van jewelste. Toen ik de Engelse groep voor het eerst opmerkte speelden ze nog Amerikaanse rhythm-and-blues net zoals the Rolling Stones, the Animals en tal van andere Britse popgroepen. Luister maar naar hun debuut Kinks (1964) met, naast de eigen, soms naar merseybeat neigende composities, covers van liedjes van Chuck Berry, Bo Diddley en Don Covay. You Really Got Me was de uitschieter van dat eerste album, een klassiek rocknummer dat niet moet onderdoen voor Louie Louie (1963), een hit voor the Kingsmen maar oorspronkelijk van Richard Berry. Sommigen noemen You Really Got Me het startschot voor hardrock.

Van ons beatclubje in Tongeren kende niemand dat debuut. Voor ons waren the Kinks een popgroep die van de meest opwindende singles uitbracht die we ooit hadden gehoord. Als het mooi weer was wandelden we op woensdagmiddag in groep naar De Motten, een stukje groen in de stad, met een roeivijver in het midden. Daar aangekomen scheidden onze wegen zich: de meeste jongens haastten zich naar het voetbalveld, wij slenterden naar de cafetaria. De stad van Ambiorix was niet bepaald Swinging Londen maar in onze fantasie leek De Motten toch wat op Hyde Park tijdens een lekkere luie Sunny Afternoon. Kijk, daar in de verte liep Ray Davies hand in hand met een Carnaby Street-meisje. Leek ze in haar minirokje niet op Mary Quant? Rays broer Dave was op zijn kamer gebleven om nieuwe riffs te bedenken.
De uitbater van de cafetaria had een platenspeler en wij brachten een aantal van onze singles en ep’s mee. Ik herinner me nog hoe we genoten van Well Respected Man, Dead End Street, Dandy en Sunny Afternoon. Vooral van Till the End of the Day gingen onze harten sneller kloppen. Toen ik Senga pas kende en opnieuw in een betoverde wereld vertoefde was een van de eerste dingen die we samen deden naar Tongeren reizen en daar aan de vijver van De Motten een bootje huren en roeien. Het was een van die stralende zomerdagen die Ray Davies had kunnen inspireren voor een van zijn muzikale vignetten. In die periode was The Great Lost Kinks Album (1973) een van onze lievelingsplaten. Hoewel Senga en ik elkaar pas kenden waren we vreemd genoeg verslingerd aan The Way Love Used to Be op dat album.

Na die eerste ‘Amerikaanse’ elpee boordevol rhythm-and-blues werd Ray Davies opnieuw een ware Brit (of is het Engelsman, Londenaar, Muswell Hillbilly?), al was de debutantenhuid van the Kinks nog niet afgelegd. Vanaf Kinda Kinks! (1965), hoor je de typisch Kinks-sound ontstaan en krijgen de thema’s die Ray Davies nauw aan het hart lagen stilaan vorm. Wat de songs van Ray Davies onderscheidt van die van bijvoorbeeld the Beatles en de Rolling Stones is het belang van de teksten. Vergelijk zijn Big Black Smoke maar even met Under My Thumb van the Rolling Stones of I’m Happy Just To Dance With You van the Beatles [1].

Op The Kink Kontroversy (1965) heeft Ray zijn doel bijna bereikt (op fantastische songs als Till the End of the Day, Where Have All The Good Times Gone, The World Keeps Going Round en I’m On An Island). Er staan nog maar twee covers op dat album, de rest is van Ray. Met een cliché zou je hem het genie van The Kinks kunnen noemen, de Engelse songschrijver par excellence, groot voorbeeld voor die andere Britse popartiest met literaire ambities, Pete Townshend. The Kinks was echter een groep: de andere leden bepaalden mee het karakter van hun uniek soort pop, zo verschillend van de meeste liedjes die we hoorden op Radio Veronica en Radio Caroline. Laten we daarom zeker niet jonge broer en gitarist Dave Davies, bassist Pete Quaife en drummer Mick Avory vergeten. In die eerste periode kon de band bovendien beschikken over een producer die wist hoe beat en pop moesten klinken: Shel Talmy. Hoe? Scherp, afgemeten, elektrisch, soms luid, soms zachter en melodieus.

Ik herinner me dat mijn vriend Luc V. de grootste Kinks-fan van ons groepje was. Mogelijk was hij in het bezit van Well Respected Kinks (1965), op het budgetlabel Marble Arch. Hij was erg enthousiast over de nummers Don’t You Fret en Wait Till The Summer Comes Along. Dat laatste was een compositie van Dave Davies. De rest van de elpee bestond uit fenomenale hits. Mogelijk maakte een tweede Marble Arch-album, Sunny Afternoon (1966), eveneens deel uit van zijn collectie. Daarop stonden de buitenbeentjes See My Friends, dat een Indische klankkleur heeft en I’m Not Like Everybody Else, dat naar punkrock neigt.

De eerste elpee van the Kinks die ik me kon veroorloven was meteen een hoogtepunt. Face To Face (1966) is een prima samenhangend geheel van heerlijke popsongs. Wat mij betreft behoort het album bij de twintig pieken van de jaren zestig-pop. Aan alle nummers erop heb ik de mooiste herinneringen. Een voorbeeld: Rainy Day In June roept bij mij onmiddellijk een bepaalde dag aan de Zuid-Willemsvaart in Neerharen op, terwijl ik daar in de heerlijk verkoelende regen aan het fietsen ben. Ontroerend is Session Man, een ode aan sessiemuzikant Nicky Hopkins. De begenadigde pianist speelt klavecimbel op het nummer. Later zou hij naar de Verenigde Staten verhuizen, lid worden van the Steve Miller Band en Quicksilver Messenger Service – en veel te jong sterven. Alleen al om Bruno Ganz een stukje uit Too Much On My Mind – een melancholisch nummer uit Face to Face – te horen zingen kijk ik keer op keer naar Der Amerikanische Freund van Wim Wenders. De Duitser regisseur is van in het begin een Kinkofiel. Zijn eerste film, genoemd naar Summer in the City van the Lovin’ Spoonful, was opgedragen aan de groep.

Something Else (1967) was de tweede perfecte popplaat van The Kinks, met daarop het dromerige Waterloo Sunset en verder parels als Two Sisters, End of the Season en Situation Vacant. Dit album is het meesterstuk van Ray Davies, dat hij nooit meer zou overtreffen.

kinksfacetoface3

The Kinks Are The Village Green Preservation Society (1968) en Arthur Or The Decline And Fall Of The British Empire (1969), twee concept-albums, ben ik pas enkele jaren later gaan waarderen. Mogelijk vonden wij the Kinks niet meer zo hip. Ondanks mijn bewondering voor Face to Face en Something Else bleef ik de groep als een singles-band zien en singles waren nu passé. Het is zeker waar dat in de sixties geen Engelse band mooiere singles heeft gemaakt dan the Kinks. De liedjes van Ray Davies voeren je terug naar het Londen van 1966-1967, toen die stad voor ons het gonzende op beat bonzende centrum van de wereld was. Daar moest je naartoe, daar gebeurde alles. Ray Davies was er de capricieuze, soms melancholische, heel vaak ironische kroniekschrijver van. Het was samen met hem dat we Dedicated Followers of Fashion waren, al gingen we onze kleren niet in Carnaby Street kopen maar in de Muntstraat in Swinging Maastricht.
Niet veel later besefte ik uiteraard dat ook The Kinks Are The Village Green Preservation Society en Arthur Or The Decline And Fall Of The British Empire mijlpalen in de popmuziek zijn. Village Green behoort tot mijn lievelingsplaten. Shangri-La (uit Arthur) was de begintune van ons gelijknamig radioprogramma, elke week van 1982 tot 1991 op Radio Centraal.

Toen Muswell Hillbilies (1971) uitkwam schrok de Kinks-fan in mij weer wakker. The Kinks hadden hun sound aangepast aan de nieuwe tijd en er zat zelfs een vleugje country in het voortreffelijke album. Uncle Son, over een ‘eenvoudige arbeider, is een van de tederste liedjes van Ray. Of de zanger voor of tegen de revolutie is valt uit de tekst evenwel niet af te leiden. 20th Century Man klinkt woedend maar heeft reactionaire trekjes, zeker als hij het over moderne kunst heeft. Ook hier weer dubbelzinnigheid troef, al mogen we de ironie van Ray Davies niet uitsluiten.
Lola Versus Powerman And The Moneygoround, Part One (1970) heb ik nooit naar waarde weten te schatten. Mogelijk vanwege Lola: ik ben niet zo voor meezingers. En waar is Part Two gebleven?

Vanaf Everybody’s In Show-Biz (1972), een gedeeltelijk geslaagde dubbelelpee, is Ray Davies volgens mij een beetje verloren gelopen. Waarom al die concept-albums en rockopera’s? Zeker, je treft er geslaagde songs op aan, ik denk aan onder meer Sitting in My Hotel op Everybody’s In Show-Biz, Sweet Lady Genevieve en Where Are They Now? op Preservation Act 1 (1973) en Mirror Of Love op Preservation Act 2.

Sterk vond ik dan weer Sleepwalker (1977) met Sleepless Night, Stormy Sky en vooral Full Moon. Misfits (1978) en Low Budget (1979) beluister ik soms nog wel eens maar al wat daarna is gekomen is aan me voorbij gegaan. Er waren inmiddels weer andere tijden aangebroken, the Kinks klonken nu zoals zoveel andere bands uit de sixties gedateerd. Groepen als the Clash, Television en Elvis Costello & the Attractions gaven nu de richting aan.

Een lijstje dan maar.

Face to Face
Something Else
The Kinks are the Village Green Preservation Society
Muswell Hillbillies
Sunny Afternoon (verzamelalbum)
Well Respected Kinks (verzamelalbum)
The Great Lost Kinks Album
Kinda Kinks
Sleepwalker
Everybody’s in Show-Biz

kinks-something1

[1] Ik overdrijf een beetje, want the Beatles hebben natuurlijk ook inhoudelijk sterke songs als daar zijn Eleanor Rigby en She’s Leaving Home. Hoewel die mogelijk schatplichtig zijn aan het werk van Ray Davies. Net zoals Mother’s Little Helper van the Rolling Stones dat is. De surrealistische lyrics van John Lennon laat ik helemaal buiten beschouwing: dat is een ander paar mouwen.

ZERO DE CONDUITE – 2018 IN ENKELE SONGS

Zéro de conduite is een sfeervol, (meestal) thematisch programma gewijd aan pop/cultuur op Radio Centraal in Antwerpen. Elke eerste zaterdag van de maand, van 6 tot 8 uur ’s avonds. Een muzikaal evenement van ongeëvenaarde kwaliteit! Stem af op Radio Centraal 106.7 FM: uniek in het zich steeds verder uitdijende universum.
Je kunt Zéro via streaming beluisteren. Hier vind je meer informatie over Radio Centraal en andere radiomakers.

Vandaag een soort van jaaroverzicht. Waarbij ik helemaal niet wil aangeven dat de geselecteerde songs uit de beste of meest baanbrekende albums van het jaar komen. Hoewel ik nog altijd nieuwsgierig ben naar hedendaagse popmuziek en inspanningen doe om op de hoogte te blijven, begrijp ik tegelijk dat ik maar een bijzonder klein deel van wat verschijnt ook ken of zelfs maar gehoord heb. Het is misschien subjectief maar ik heb het gevoel dat er elke dag duizend nieuwe platen uitkomen, op cd, vinyl, via spotify, enzovoort. Ik luister soms naar Bandcamp, waar veel moois op zit, maar na enkele uren wil ik alweer stilte of, als het dan toch muziek moet zijn, oude vertrouwde blues, soul, country of sixties en seventies classics horen. Veel van wat nieuw en jong is grijpt me niet meer zo aan. Ik moet ook niet de dwaas uithangen: ik ben al meer dan een halve eeuw in diverse muziekvormen geïnteresseerd en wel op een heel passionele manier. Naast mijn liefde voor literatuur, film, kunst en de mooie dingen des levens. Het komt erop neer dat mijn hoofd bijna vol zit – met heel veel moois maar ook met veel muizenissen. Het einde van het plezier komt in zicht. Dat valt niet meer te ontkennen. Heel wat van mijn muzikale (en andere) helden of antihelden zijn nu bejaard of al dood en bijna elke maand is het weer de beurt aan iemand van wie je dacht dat zij of hij onsterfelijk was. Aretha Franklin en Tony Joe White, om maar twee monumenten te noemen. Een van de mooiste platen van het jaar, Negative Capability, van Marianne Faithfull, gaat onder meer over dat nakende einde. De elpee is zo opmerkelijk en in zekere zin opmonterend omdat ze het onvermijdelijke – de sterfelijkheid – met veel moed en kracht tegemoet treedt.
Maar begrijp me niet verkeerd. We houden niet alleen nog maar van platen van oude knarren. Bands als Low Anthem en Phosphorescent bestaan nog niet zo lang. Marissa Nadler, Marlon Williams, Ryley Walker en Kurt Vile zijn wat mij betreft zelfs nog jong. Zij hebben onmiskenbaar veel talent, wat ook blijkt uit hun concerten (die soms beter zijn dan hun platen). Het is zeker nog niet gedaan met de popmuziek, integendeel. Er zijn genres waar ik weinig van ken, zoals hiphop en techno, die zelfs springlevend zijn, wat toch heel bemoedigend is. Zeker als je weet dat groepen als the Kinks, the Beatles en the Who (en hun managers) destijds dachten dat ze niet veel langer dan een, twee jaar zouden bestaan en dat de meeste kenners ervan uitgingen dat die hele popmuziek maar een tijdelijk fenomeen was. Diegenen die beweerden dat rock ‘n-roll nooit zou sterven hebben gelijk gekregen. Overal waar je komt is er nu rock ‘n-roll, als je het gedreun van de wansmaak daar toe rekent toch. Sommige tekenen van schoonheid zullen wel altijd parels voor de zwijnen blijven. Iets voor de happy few (waarmee ik zeker niet rijke verzamelaars of snobs of iets dergelijks bedoel.) Schatten die mogelijk door jongere generaties zullen worden ontdekt.

Marianne-Faithfull-Negative-Capability

For You Too – Yo La Tengo – There’s A Riot Going On – Ira Kaplan, James McNew, Georgia Hubley
Horizon – Cat Power – Wanderer – Chan Marshall
The Town & Miss Lorraine – Calexico – The Thread That Keeps Us – Joey Burns
River Brine – The Low Anthem – The Salt Doll Went To Measure The Depths Of The Sea – The Low Antem
I Can’t Listen To Gene Clark Anymore – Marissa Nadler – For My Crimes – Marissa Nadler
Around The Horn – Phosphorescent – C’est La Vie – Matthew Houck
49 Hairflips – Jonathan Wilson – Rare Birds – Jonathan Wilson
Quiet The Winter Harbor – Mazzy Star – Still – Sandoval, Roback
In My Own Particular Way – Marianne Faithfull – Negative Capability – Faithfull, Harcourt, Ellis, McVey
Curse Of The I-5 Corridor – Neko Case – Hell-On – Case, Rigby
Beautiful Dress – Marlon Williams – Make Way For Love – Marlon Williams
Bassackwards – Kurt Vile – Bottle It In – Kurt Vile
Dear Prudence – The Beatles – The Beatles / 2018 – Lennon, McCartney
Pastorale Vassant – Jon Hassell – Listening To Pictures – Jon Hassell
The Prodigal Son – Ry Cooder – The Prodigal Son – Traditional
Deportee (Plane Wreck At Los Gatos) – Dave Alvin & Jimmie Dale Gilmore – Downey To Lubbock – Woody Guthrie
Georgia To Texas – Leon Bridges – Good Thing – Austin Michael Jenkins, Joshua Block
Spoil With The Rest – Ryley Walker – Deafman Glance – Ryley Walker
If You See Her, Say Hello (Take 1) – Bob Dylan – The Bootleg Series Vol. 14: More Blood, More Tracks – Bob Dylan – Bob Dylan
The Lonesome Friends Of Science – John Prine – The Tree Of Forgiveness – John Prine
The Undiscovered Country – Rosanne Cash – She Remembers Everything – Rosanne Cash, John Leventhal
Sour Milk Sea (Esher Demo) – The Beatles – The Beatles [Disc 3] – The Esher Demos – George Harrison

ryley walker

Bonus Tracks

I’m Your Man – Spiritualized – And Nothing Hurt – J. Spaceman
Oulhin (My Heart Burns) – Bombino – Deran – Goumour Almoctar
Girl From Addis Ababa – Mulatu Astatqé – Afro-Latin Soul Vol, 1 + Vol, 2 – Mulatu Astatqé
Bewildered – Mickey & Sylvia – Mickey & Sylvia – Love Is Strange – All The Hit Singles A’s & B’s 1950-1962 – Powell, Whitcup

marissa nadler

Research, presentatie en techniek: Martin Pulaski

EEN JAAR IN POPULAIRE MUZIEK

Het voorbije jaar luisterde ik weinig naar nieuwe muziek. Ik heb de indruk dat het elk jaar wat minder wordt. De reden daarvoor is dat het leven kort is. Er zijn nog zoveel boeken die ik niet gelezen heb (of wil herlezen). Er zijn zoveel films die ik nog wil zien, zoveel landen en steden bezoeken, zoveel kunstwerken bewonderen… De twintig elpees/cd’s hieronder drongen wel door tot mijn oren en mijn hart. De volgorde waarin ze terecht gekomen zijn heeft niet echt veel belang. Maar ik geef toe dat Will Sheff (Okkervil River) mij dit jaar het meest heeft ontroerd.

Okkervil River – Away
Wilco – Schmilco
David Bowie – Blackstar
Drive-By Truckers – American Band
Rolling Stones – Blue & Lonesome
Ryley Walker – Golden Sings That Have Been Sung
Hope Sandoval and the Warm Inventions – Until the Hunter
Margo Price – Midwest Farmer’s Daughter
Jesu/Sun Kil Moon – Jesu/Sun Kil Moon
Case/Lang/Veirs – Case/Lang/Veirs
Nick Cave & the Bad Seeds – Skeleton Tree
Steve Gunn – Eyes On the Lines
PJ Harvey – The Hope Six Demolition Project
Sturgill Simpson – A Sailor’s Guide To Earth
Brian Eno – The Ship
Cass McCombs – Mangy Love
Elysian Fields – Ghosts Of No
Leonard Cohen – You Want It Darker
M. Ward – More Rain
Lucinda Williams – The Ghosts Of Highway

2013: 30 UITVERKOREN MUZIEKALBUMS

In strijd met mijn principes heb ik vandaag al een lijst gemaakt met de titels van mijn uitverkoren muziekalbums (elpees, cd’s) verschenen in 2013. Ik wil nooit vooruitlopen op een evenement: als ik al Pasen vier, vier ik het op de dag zelf en niet in januari; de winter begint voor mij op 21 december, niet meteen na de zomer. Kerstversieringen in oktober of november zijn volstrekt lachwekkend. Zo weiger ik oud te zijn als ik het gevoel heb dat ik nog jong ben, zelfs al is het verouderingsproces onontkoombaar en zijn de rimpels zichtbaar.
Maar een mens moet ook soepel zijn en zijn principes soms aan de kant schuiven. Intuïtie en spontaniteit hebben ook hun rechten. De voorbije dagen stond muziek centraal in mijn leven, ik heb veel platen beluisterd, erover gelezen en gepraat. Er waren een aantal mooie concerten, waaronder het mooiste van het jaar, dat van tindersticks – en het beste moet misschien nog komen. In die sfeer zag me bijna verplicht om dit voorlopig overzicht te maken. De lijst is ook al een basis voor mijn jaaroverzicht in Zéro de conduite op 7 december (de dag nadat ik mijn sinterklaascadeaus heb gekregen). Ik heb de stellige indruk dat 2013 een uitstekend jaar was – en dus nog meer dan twee maanden is – voor populaire muziek, ook voor de minder populaire populaire muziek.

cof

Phosphorescent – Muchacho
Goldfrapp – Tales Of Us
Mazzy Star – Seasons of Your Day
Guy Clark – My Favorite Picture Of You
Volcano Choir – Repave
Willard Grant Conspiracy – Ghost Republic
Neko Case – The Worse Things Get, The Harder I Fight, The Harder I Fight, The More I Love You
Bill Callahan – Dream River
Mavis Staples – One True Vine
Tindersticks – Across Six Leap Years
Low – The Invisible Way
Valerie June – Pushin’ Against A Stone
Jim James – Regions Of Light And Sound Of God
Yo La Tengo – Fade
Ron Sexsmith – Forever Endeavour
Iron & Wine – Ghost On Ghost
Jason Isbell – Southeastern
Emmylou Harris & Rodney Crowell – Old Yellow Moon
Steve Earle & The Dukes (& Duchesses) – The Low Highway
Elvis Costello & The Roots – Wise Up Ghost
Van Dyke Parks – Songs Cycled
The National – Trouble Will Find Me
The Handsome Family – Wilderness
Dawn McCarthy & Bonnie ‘Prince’ Billy – What The Brothers Sang
Geva Alon – In The Morning Light
She & Him – Volume 3
Nick Cave & The Bad Seeds – Push The Sky Away
David Bowie – The Next Day (Deluxe Edition)
Lloyd Cole – Standards
Eels – Wonderful, Glorious

ROCK AND ROLL IN 2012: TWINTIG VOORBEELDIGE PLATEN

Ben ik ooit avontuurlijk geweest? Dat valt te betwijfelen. Als nieuwsgierigheid een vorm van avontuurlijkheid is, dan wel. In bepaalde opzichten ben ik wellicht nog altijd nieuwsgierig. Mensen veranderen niet fundamenteel. Een leven is een herhaling van patronen. We zijn verslaafd aan onze gewoontes, die we soms onze voorkeuren durven noemen. Als ik op reis ga, ga ik naar Cadiz, Porto, Barcelona of New York. Oorden die ik ken, waar ik mijn weg vind, en die me desondanks blijven verrassen. Het onbekende schrikt me niet af, het laat me onverschillig. Ik ben niet conservatief maar wens dat België blijft bestaan. Waarom zou iets moeten veranderen als het enigszins voldoet? Ondanks de lamlendigheid en banaliteit die mijn land zo vaak tentoonspreidt heeft het mij nooit echt teleurgesteld. Ik lees liever ‘Le Rouge et le noir’ nog een keer dan ‘Vijftig tinten grijs’, en zeker niet alleen vanwege de kleuren. Wat als nieuw wordt bestempeld – zeker in de media – is vaak niets anders dan aantrekkelijk verpakte onzin. Alleen enkele vrienden vertrouw ik in hun advies. Als zij me zeggen, je zou dit boek eens moeten lezen, dan geloof ik hen. Zelden ben ik dan teleurgesteld. Ook in mijn muzikale smaak ben ik niet avontuurlijk. Ik ga niet op zoek naar het nieuwe omdat het nieuw is. Wat ik kies en waarom ik dat doe is het resultaat van een lang proces; noem het leven, of ervaring. Omdat ik weet dat er weinig nieuws is onder de zon, omhels ik meestal wat mij bekend is. ‘Cool’ zijn, ‘modieus’, ‘smaakvol’, dat laat ik aan anderen over, aan de vele mensen met meningen, overtuigingen, inzichten, fijne manieren. Ik ben heel tevreden met wat gewoon is en alledaags. Ik ben een heel gewone mens.

Dit zijn de langspeelplaten – sommige duren echt veel te lang – die ik dit jaar graag heb gehoord. Ik vermoed dat deze lijst er over twee maanden nog ongeveer hetzelfde uit zal zien. Maar misschien ook niet. Je weet maar nooit.

1. Ry Cooder – Election Special

2. Richard Hawley – Standing At The Sky’s Edge

3. Patti Smith – Banga

4. First Aid Kit -The Lion’s Roar

5. Tindersticks – The Something Rain

6. Cat Power – Sun

7. Great Lake Swimmers – New Wild Everywhere

8. Alabama Shakes – Boys & Girls

9. Calexico – Algiers

10. Bob Dylan – Tempest

11. Neneh Cherry & the Thing – The Cherry Thing

12. Dr. John – Locked Down

13. Sun Kil Moon – Among The Leaves

14. Simone Felice – Simone Felice

15. Neil Young & Crazy Horse – Americana

16. Chuck Prophet – Temple Beautiful

17. Father John Misty – Fear Fun

18. Perfume Genius – Put your back N 2 It

19. Beach House – Bloom

20. Lambchop – Mr. M

Oorspronkelijk gepubliceerd op 20-10-2012.

EEN JAAR IN SONGS

Een ‘voorlopige’ lijst van de volgens mij beste elpees uit 2010 maakte ik al op 5 december. Ik heb weinig zin om daar nog iets aan te veranderen. Overigens is het voor mij gedaan met zulke lijsten. Binnenkort zijn er meer lijstjes dan mensen. Dit zal om die reden wat mij betreft de allerlaatste zijn: de songs die ik het liefst heb gehoord in 2010. Zo’n lijst lijkt me beter dan een van volledige langspeelplaten: op elke cd staat wel iets dat minder goed geslaagd is, iets wat na verloop van tijd erg kan gaan storen. Volmaaktheid bestaat niet.

Phosphorescent – Los Angeles
Mavis Staples – You Are Not Alone
Neil Young – Hitchhiker
Natalie Merchant – Adventures of Isabel
Micah P. Hinson & The “Pioneer Saboteurs” – Take Off That Dress For Me
The Duke And The King – Children Of The Sun
Beach House – Walk In The Park
Isobel Campbell & Mark Lanegan – To Hell And Back Again
Black Dub – Silverado
Emily Jane White – Black Silk
Dark Night Of The Soul – Danger Mouse, Sparklehorse & David Lynch
The National – Sorrow
Los Lobos – Yo Canto
Band Of Horses – Laredo
Ray LaMontagne & the Pariah Dogs – New York City’s Killing Me
Sun Kill Moon – Australian Winter
Paul Weller – Trees
Robert Plant – Harm’s Swift Way
Sharon Jones & The Dap Kings – Better Things
She & Him – Gonna Get Along Without You Now
Teenage Fanclub – Baby Lee
Drive-By Truckers – The Fourth Night Of My Drinking
Eels – Little Bird
John Grant – It’s Easier
Midlake – The Courage Of Others
Brian Eno – Calcium Needles
Arcade Fire – Month Of May
Isobel Campbell & Willy Mason – No Place To Fall
Phosphorescent – The Mermaid Parade
Danger Mouse, Mark Linkous & The Flaming Lips – Revenge

Ongetwijfeld bestaan er nog tientallen andere uitstekende songs, ik denk nu aan Ed Harcourt’s ‘Lustre’ en ‘Avi Buffalo’ van de gelijknamige band, maar ik heb niet de kans gehad die voldoende tot me door te laten dringen.

Voilà, dat was het dan. Gedaan met de lijsten. Maar blijf genieten van de muziek in 2011 – en van al wat je kan genieten.

BESTE POPULAIRE MUZIEK IN 2010

phosphorescent

Dit is een voorlopige keuze van de – uiteraard volgens mij – dertig beste (nieuwe) langspeelplaten die in 2010 zijn verschenen en die ik zelf op twee na bezit en meermaals heb beluisterd. Ik herhaal: omdat ik weiger te downloaden – niet omdat het illegaal is – en de kleine platenwinkels een voor een een stille dood sterven is het moeilijk om alles te vinden wat je zoekt. Dat is een mogelijke verklaring voor de afwezigheid van minder bekend werk. Ik heb inmiddels al wat lijsten gezien en vind dat vooral de platen van Black Dub en The Duke & The King worden onderschat. Wat mij opnieuw opvalt is dat er weinig zwarte elpees in mijn lijst staan. Word ik racist, of dringt die muziek niet tot me door? Lees ik de verkeerde tijdschriften, luister ik naar de verkeerde radioprorgramma’s? Anderzijds koop ik wel nog altijd massa’s oude soulplaten, naast (oudere) pop en country. Overigens heb ik een afkeer van categorieën en nog meer van subcategorieën. Maar als mensen graag hokjes maken, dan mag dat gerust – ik zal geen Duitssprekende schepers op hen afsturen.

Voor het jaareinde wordt deze lijst herzien. De volgorde hieronder is van geen groot belang. Eels staat wel onderaan, omdat ik die twee platen toch iets minder vind dan het vroegere werk van Mark Oliver Everett, maar nog altijd goed.

Witmark Demos – Bob Dylan

Here’s To Taking It Easy – Phosphorescent

Le Noise – Neil Young

Mavis Staples – You Are Not Alone

Long Live The Duke And The King – The Duke And The King

Beach House – Teen Dream

Natalie Merchant – Leave Your Sleep

Isobel Campbell & Mark Lanegan – Hawk

Black Dub – Black Dub

Admiral Fell Promises – Sun Kil Moon

Teenage Fanclub – Shadows

Paul Weller – Wake Up The Nation

Drive-By Truckers -The Big To-Do

The National – High Violet

Emily Jane White – Ode To Sentience

Bonnie Prince Billy & Cairo Gang – The Wonder Show of the World

Band Of Horses – Infinite Arms

She & Him – Volume 2

Robert Plant -Band of Joy

Sharon Jones & the Dap-Kings – I Learned the Hard Way

Los Lobos – Tin Can Trust

Ray LaMontagne – God Willin and the Creek don’t rise

Arcade Fire – The Suburbs

Avi Buffalo – Avi Buffalo

Micah P. Hinson & The “Pioneer Saboteurs” – Untitled

Dave Rawlings Machine – A friend of a friend (2009)

Eels – End Times

BOB DYLAN x 30

dylan-ik

Like A Rolling Stone – Single – 1965
Just Like Tom Thumb’s Blues -Single B-side, live version – 1966
It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry – Highway 61 Revisited – 1965
Positively 4th Street – Single – 1965
4th Time Around – Blonde On Blonde – 1966
One Of Us Must Know (Sooner Or Later) – Blonde On Blonde – 1966
I Threw It All Away – Nashville Skyline – 1969
Tell Me That It Isn’t True – Nashville Skyline – 1969
Tonight I’ll Be Staying Here With You – Nashville Skyline – 1969
I Pity The Poor Immigrant – John Wesley Harding – 1969
Dear Landlord – John Wesley Harding – 1969
Girl From The North Country – The Freewheelin’ Bob Dylan – 1963
Bob Dylan’s Dream – The Freewheelin’ Bob Dylan – 1963
She Belongs To Me – Bringing It All Back Home – 1965
Love Minus Zero / No Limit – Bringing It All Back Home – 1965
Went To See The Gypsy – New Morning – 1970
Dirge – Planet Waves – 1974
If You See Yer Say Hello – Blood On The Tracks – 1975
Tangled Up In Blue – Blood On The Tracks – 1975
Going To Acapulco – The Basement Tapes – 1975
One More Cup Of Coffee – Desire – 1976
I Believe In You – Slow Train Coming – 1979
Blood In My Eyes – World Gone Wrong – 1993
Blind Willie McTell – The Bootleg Series Volumes 1–3 (Rare & Unreleased) 1961–1991
Sitting On A Barbed Wire Fence – The Bootleg Series Volumes 1–3 (Rare & Unreleased) 1961–1991
Most Of The Time – Oh Mercy – 1989
Trying To Get To Heaven – Time Out Of Mind – 1997
Mississippi – Love And Theft – 2001
One Too Many Mornings – The Bootleg Series Vol. 4: Bob Dylan Live 1966, The “Royal Albert Hall” Concert
Most Likely You Go Your Way (And I’ll Go Mine) – Blonde On Blonde – 1966

IN 2009 WERD WEER UITSTEKENDE MUZIEK GEMAAKT

Louvin_Tragic songs of love

Voor ik morgen naar Porto vertrek heb ik even mijn oogst populaire muziek van 2009 bekeken. Ik denk dat het een goed jaar is geweest, een heel goed jaar – en het is nog maar 1 november. Allerzielen moet nog komen!

Dit zijn de langspeelsplaten die ik voorlopig heilig verklaar:

Wilco – Wilco (the album)
Hope Sandoval & the Warm Inventions – Through The Devil Softly
Elvis Costello – Secret, Profane and Sugarcane (een hoogtepunt voor EC)
Neko Case – Middle Cyclone
Monsters Of Folk – Monsters Of Folk
Richard Hawley – Truelove’s Gutter
M. Ward – Hold Time
Richmond Fontaine – We Used To Think The Freeway Sounded Like A River
Levon Helm – Electric Dirt
Buddy & Julie Miller – Written In Chalk
Marissa Nadler – Little Hells
Yo La Tengo – Popular Songs
The Duke And The King – Nothing Good Can Stay
Sonic Youth – The Eternal
The Low Anthem – Oh My God, Charlie Darwin
John Fogerty / The Blue Ridge Rangers – Rides Again
Bruce Springsteen – Working On A Dream
The Felice Brothers – Yonder Is The Clock
Great Lake Swimmers – Lost Channels
Vetiver – Tight Knit
Drive-By Truckers – The Fine Print
Patterson Hood – Murdering Oscar (And Other Love Songs)
Animal Collective – Merriweather Post Pavillion
PJ Harvey & John Parish – A Woman A Man Walked By
Califone – All My Friends Are Funeral Singers
Justin Townes Earle – Midnight At The Movies

Deze muzikale avonturen hebben me nog niet volledig kunnen overtuigen:

Soul Savers – Broken
Neil Young – Fork In The Road
Volcano Choir – Unmap
Steve Earle – Townes
Bon Iver – Blood Bank
Grizzly Bear – Veckatimest
Micah P. Hinson – All Dressed Up And Smelling Of Strangers
Iron And Wine – Around The Well
Bookter T. – Potato Hole
The Lemon Heads – Varshons (wel enkele prachtige covers)
Bonnie Prince Billy – Beware
Conor Oberst And The Mystic Valley Band – Outer South
Rosanne Cash – The List
Madeleine Peyroux – Bare Bones
The Gourds – Haymaker!

Die tweede ‘categorie’ platen heb ik wellicht niet voldoende beluisterd. Het is ook onbegonnen werk: er komt vreselijk veel nieuw materiaal uit en ik blijf reissues kopen, zoals de prachtige reeks geremasterde elpees van the Beatles, wellicht het muzikaal evenement van het jaar, naast het spectaculaire overlijden van Michael Jackson. Ik koop massa’s cd’s met soul, country en pop uit de jaren vijftig, zestig en zeventig. De vijftigste verjaardag van Motown heeft veel moois opnieuw toegankelijk gemaakt, en labels als Ace en Bear Family verdienen ook een grote onderscheiding. Ik heb onder meer enorm genoten van ‘The Complete Goldwax Singles, Volume 1’ (op Ace), Hank Williams’ ‘Rockin Chair Money’ (een geremasterde compilatie op Bear Family). Ook opnieuw uitgebracht is een van de belangrijkste keerpuntplaten in de geschiedenis van de populaire muziek, het moment dat soul en country met elkaar werden verzoend, ik bedoel Ray Charles’ ‘Modern Sounds In Country And Western Music’ (heruitgebracht door Concord/Universal). Een hoogtepunt in de country van de jaren ’50 was ‘Tragic Songs Of Life’ (1956) van the Louvin Brothers. Dankzij Righteous Records kunnen we er opnieuw de schoonheid van ontdekken.

Ja, ja, 2009 is een mooi jaar. Een heerlijke zomer en heerlijke muziek. Voor de seks en drugs moet je zelf zorgen (mocht je daar nog zin in hebben).

DE TWINTIG BESTE ROCKBANDS?

theband1

Op basis van de lijst die ik gisteren en samenstelde en rekening houdend met de reacties van Roen, Peerke, Jahsonic en Marc stel ik hieronder een voorlopige top-20 voor. Het is nog altijd mijn subjectieve lijst, maar hij is al wat democratischer tot stand gekomen dan de vorige. Argumenten ter verdediging van deze rangschikking heb ik niet. Ik baseer me op emoties, op intuïtie.

1. The Band

2. The Rolling Stones

3. The Byrds

4. The Velvet Underground

5. Creedence Clearwater Revival

6. The Kinks

7. The Beach Boys

8. Fairport Convention

9. Led Zeppelin

10. The Beatles

11. Allman Brothers Band

12. The Who

13. The Clash

14. R.E.M.

15. The Flying Burrito Brothers

16. Eels

17. Love

18. The Walkabouts

19. Wilco

20. Joy Divsion

Tot mijn spijt zijn niet in de lijst opgenomen: the Doors, Jefferson Airplane, CSNY, the Temptations, the Small Faces, Grateful Dead, Big Star, Los Lobos, Buffalo Springfield, Televison, the Ramones, Mazzy Star, Flaming Lips, Mercury Rev, Green On Red, Dream Syndicate, the Animals, New York Dolls, the Stooges, Lynyrd Skynyrd, 16 Horsepower, Talking Heads en the Undertones.

Dit zouden de beste rockbands moeten zijn. Nu wordt het stilaan tijd voor een volledige lijst, waarin bands, zangeressen, zangers, muzikanten en singer-songwriters opgenomen worden.

DE TIEN BESTE ROCKGROEPEN?

Een tijd geleden zag ik in Humo een lijstje van de favoriete rockgroepen van de onuitstaanbare Noel Gallagher, van “de meest onuitstaanbare band die ooit grammofoonplaten heeft gemaakt”. En dan de naam Oasis, kan het nog idioter? In die lijst van Gallagher stonden aleen maar Engelse bands. Je moet nogal lef hebben of geheel en al onnozel zijn.

Dit is mijn enigszins voorspelbare eigen lijst, die verandert met de seizoenen en naargelang welke wijn ik heb gedronken of net niet gedronken.

1. The Byrds

2. The Beach Boys

3. Velvet Underground

4. The Band

5. The Rolling Stones

6. The Temptations

7. The Kinks

8. The Beatles

9. R.E.M.

10. Eels

Je ziet dat hier ook Engelsen tussen staan. Ik ben duidelijk geen honderd procent ‘Americanafiel’. De beste elpee ooit gemaakt is naar mijn mening The Notorious Byrd Brothers, van The Byrds.

I’M NOT THERE EN 23 ANDERE SONGS

centraal4

Hieronder de playlist van de jongste aflevering van Zéro de conduite, vorige zaterdag op radio centraal in Antwerpen. Live heb ik nogal wat commentaar gegeven, waardoor ik minder muziek heb kunnen draaien, helaas. De volgende keer geen gepraat, alleen maar muziek. Die commentaar is hier niet meer nodig, denk ik, omdat het om nummers gaat uit mijn favoriete cd’s van 2007. Daarover is al voldoende geschreven, daarom alleen maar de lijst.

I’m Not There – Sonic Youth – I’m Not There (Soundtrack)
Impossible Germany – Wilco – Sky Blue Sky
Goin’ To Acapulco – Jim James & Calexico – I’m Not There (Soundtrack)
All I Ever Wanted – Meg Baird – Dear Companion
The Way I Am – Bonnie ‘Prince’ Billy – Ask Forgiveness
The Air Is Thin – Jesse Sykes & The Sweet Hereafter – Like, Love, Lust & The Open Halls Of The Soul
Garden Rose – Lavender Diamond – Imagine Our Love
Boxcar – Neil Young – Chrome Dreams II
Feelin’ Good – Levon Helm – Dirt Farmer
Three Chords And The Truth – Ry Cooder – My Name Is Buddy
We Shall Not Be Moved – Mavis Staples – We’ll Never Turn Back
Talking Old Soldiers – Bettye LaVette – The Scene Of The Crime
Love Is A Losing Game – Amy Winehouse – Back To Black
Most Likely You Go Your Way – Bob Dylan – Dylan
White Rabbit – Patti Smith – Twelve
Warren Oates – Danny & Dusty – Cast Iron Soul
Nantes – Beirut – The Flying Club Cup
Scythian Empires – Andrew Bird – Armchair Apocrypha
Coat Check Dream Song – Bright Eyes – Cassadaga
The Pirate’s Gospel – Alela Diane – The Pirate’s Gospel
Snowin’ On Raton – Emmylou Harris – Songbird
Learning How To Live – Lucinda Williams – West
Gone Gone Gone – Robert Plant & Alison Krauss – Raising Sand
Innocent Bones – Iron and Wine – The Shepherd’s Dog

VEERTIG ONTROERENDE WIJSJES

Voor dit ellendige jaar zijn deuren sluit moet er nog een lijstje het daglicht zien. Dit is echt het allerlaatste, dat beloof ik. Ik zie immers nauwelijks nieuwe films, ik lees voornamelijk boeken uit andere tijden, en toneelstukken die ik gezien heb vergat ik meteen weer. Soms heb ik het gevoel dat ik in een parallelle wereld leef, waar de tijd en het geheugen niet bestaan. Maar liedjes blijven me bij, al vergeet ik veel meer dan vroeger titels en soms zelfs namen van bands, zangers of zangeressen. Mijn laatste lijstje van 2007 bevat de songs die mij het meest hebben ontroerd of die andere emoties in mij hebben losgeweekt. Je leest achtereenvolgens de naam van de uitvoerder(s), titel van het lied, titel van de cd.

Sonic Youth – I’m Not There – I’m Not There (Soundtrack)
Lavender Diamond – Garden Rose – Imagine Our Love
Ry Cooder – Three Chords and the Truth – My Name is Buddy
Patti Smith – Smells Like Teen Spirit – Twelve
Wilco – Impossible Germany – Sky Blue Sky
Bonnie ‘Prince’ Billy – The Way I Am – Ask Forgiveness
Jim James & Calexico – Goin’ To Acapulco – I’m Not There (Soundtrack)
Meg Baird – All I Ever Wanted – Dear Companion
Jesse Sykes & The Sweet Herafter – The Air Is Thin – Like, Love, Lust & the Open Halls Of the Soul
Marissa Nadler – Diamond Heart – Songs III: Bird On the Water
Bob Dylan – Most Likely You Go Your Way (Mark Ronson Remix) – Dylan
Mavis Staples – Turn Me Around – We’ll Never Turn Back
Robert Plant & Allison Krauss – Throught the Morning, Through the Night – Raising Sand
Danny & Dusty – Warren Oates – Cast Iron Soul
Neil Young – Beautfiul Bluebird – Chrome Dreams II
Amy Winehouse – Love Is A Losing Game – Back To Black
Ryan Adams – Tears Of Gold – Easy Tiger
Great Lake Swimmers – There Is A Light – Ongiara
Beirut – Un Dernier Verre (Pour La Route) – The Flying Club Cup
Blanche – Child Of The Moon – Little Amber Bottles
Levon Helm – Feelin’ Good – Dirt Farmer
Emmylou Harris – Snowin’ On Raton – Songbird
Lucinda Williams – Learning How To Live – West
Iron and Wine – Wolves (Song of the Shepherd’s Dog)
Willy Mason – When the River Moves On – If the Ocean Gets Rough
Joe Henry – Civlians – Civilians
Feist – Brandy Alexander –The Reminder
Betty Lavette – I Still Want To Be Your Baby (Take Me Like I Am) – The Scene Of the Crime
Rilo Kiley – The Angels Hung Around – Under The Blacklight
Matthew Sweet & Susanna Hoffs – I See The Rain – Under The Covers Vol. 1
Willie Nelson & Calexico – Señor (Tales Of Yankee Power) – I’m Not There (Soundtrack)
Joan As A Policewoman – The Ride – Real Life
Coat Check Dream Song – Bright Eyes – Cassadaga
Alela Diane – Pieces Of String – The Pirate’s Gospel
PJ Harvey – When Under Ether – White Chalk
Mary Weiss & The Reigning Sound – Nobody Knows (But I Do) – Dangerous Game
Cat Power – Stuck Inside Of Mobile With The Memphis Blues Again – I’m Not There (Soundtrack)
Richard Hawley – The Sun Refused To Shine – Lady’s Bridge
Andrew Bird – Scythian Empires – Armchair Apocrypha
Stephanie Dosen – Vinalhaven Harbor – A Lily For the Sceptre

ZERO’S UITVERKOREN CD’S IN 2007

sky blue sky

Dit is mijn top dertig van het aflopende jaar. Ik plaats de cd’s in een volgorde die vandaag mijn voorkeur geniet, maar dat is zeer relatief, morgen zou de volgorde waarschijnlijk anders zijn – en in dat opzicht verschil ik waarschijnlijk niet van andere melomanen. In mijn lijstje zijn er eigenlijk geen winnaars en geen verliezers: alle cd’s die hier worden opgesomd zijn in zekere zin evenwaardig, wat erop neerkomt dat ik niet goed kan kiezen.

1. Wilco – Sky Blue Sky
2. Amy Winehouse – Back To Black
3. Danny & Dusty – Cast Iron Soul
4. Robert Plant & Allison Krauss – Raising Sand
5. Various Artists – I’m Not There (Original Soundtrack)
6. Ryan Adams – Easy Tiger
7. Mavis Staples – We’ll Never Turn Back
8. Bettye Lavette – The Scene Of the Crime
9. Ry Cooder – My Name Is Buddy
10. Patti Smith – Twelve
11. Mary Weiss & the Reigning Sound – Dangerous Game
12. Matthew Sweet & Susanna Hoffs – Under the Covers Vol. 1
13. Iron And Wine – The Shepherd’s Dog
14. Meg Baird – Dear Companion
15. Great Lake Swimmers – Ongiara
16. Beirut – The Flying Cup Club
17. Joe Henry – Civilians
18. Willy Mason – If the Ocean Gets Rough
19. Neil Young – Chrome Dreams II
20. Lucinda Williams – West
21. Rilo Kiley – Under the Blacklight
22. Joan As A Policewoman – Real Life
23. Richard Hawley – Lady’s Bridge
24. Andrew Bird – Armchair Apocrypha
25. Feist – The Reminder
26. Blanche – Little Amber Bottles
27. Diana Jones – My Remembrance Of You
28. Various Artists – Like A Hurricane: A Tribute To Neil Young
29. Bright Eyes – Cassadaga
30. Bonnie ‘Prince’ Billy – Ask Forgiveness

De platen van Amy Winehouse en Joan As A Policewoman zijn in 2006 uitgebracht, maar heb ik pas dit jaar voor het eerst gehoord. De cd van Bright Eyes heb ik met gemengde gevoelens opgenomen. Sommige songs van Conor Oberst hoor ik bijzonder graag, andere verafschuw ik. ‘West’ van Lucinda Williams ben ik pas de voorbije weken echt gaan appreciëren. Live in de AB viel ze echter tegen. Ik weet dat Patti Smith slechte recensies heeft gekregen, maar ik ben een fan, sinds 1975. Voor haar loop ik door de stad als de stad in brand staat, en er staan mooie, goed uitgevoerde covers op. De cover-cd van Matthew Sweet & Susanna Hoffs werkt zeer aanstekelijk. The Bangles waren nooit mijn kop thee, maar voor Susanna Hoffs heb ik toch wel een zwakke plek in mijn hart (of hoe heet dat orgaan?). Richard Hawley’s ‘Lady’s Bridge’ vind ik minder goed dan zijn vorige platen, maar ook van hem ben ik een fan, daarom krijgt hij alsnog een vermelding. Ik denk dat ‘Sky Blue Sky’ niet alleen de beste plaat van het jaar is, maar ook de beste cd van Wilco en dat Wilco de beste band is die nu muziek opneemt en optreedt. Het concert van Wilco dit jaar in het Koninklijk Circus is onvergetelijk. Sommige lezers zullen de ereplaats voor Amy Winehouse misschien vreemd vinden. Maar de Britse zangeres heeft gewoonweg een schitterende cd gemaakt – die ook nog eens in de smaak valt bij gewone mensen zoals ik. Het is tegelijk een eerbetoon aan Mark Ronson die dit jaar een prachtig nummer van Bob Dylan opnieuw onder de aandacht heeft gebracht. Op de soundtrack van de film I’m Not There staan nogal wat overbodige covers, maar er staan zulke mooie uitvoeringen op dat ik niet anders kan dan wat ik in een bepaald opzicht toch definitief heb gedaan. Bonnie ‘Prince’ Billy staat zo laag omdat hij zich zo laat heeft aangediend. Een overzicht van mijn favoriete re-releases en boxen volgt later.

FOOD OF LOVE : HET BESTE VAN 2006

Het is de tijd van het jaar voor lijstjes. Hoewel het mijn tweede natuur is tegen conventies en massa-fenomenen in te gaan, kan ik aan het opstellen van nog maar eens een lijstje niet weerstaan. Voor één keer wil ik me wel beperken tot muziek. Het afgelopen jaar heb ik zeer genoten van deze cd’s:

Cat Power – The Greatest
Neko Case – Fox Confessor Brings The Flood
Richard Hawley – Coles Corner
M. Ward – Post-War
Bert Jansch – The Black Swan
Tom Waits – Orphans
Eels – Live At Town Hall
Yo La Tengo – I Am Not Afraid Of You And I Will Beat Your Ass
Bob Dylan – Modern Times
The Be Good Tanyas – Hello Love
Madeleine Peyroux – Half The Perfect World
Isobel Campbell & Mark Lanegan – Ballad Of The Broken Seas
Sparklehorse – Dreamt For Light Years In The Belly Of A Mountain
Lydia Mendoza – Recuerdos de Lydia Mendoza
Elvis Costello & Allen Toussaint – The River In Reverse
Tom Verlaine – Around
Sol Seppy – The Bells Of 1 2
Sufjan Stevens – The Avalanche
Jasmine Star – The Jasmine Star Album
Misia – Drama Box
Astrud Gilberto – Non-Stop To Brazil
Bonnie ‘Prince’ Billy – The Letting Go
Espers – Espers II
Beth Orton – Comfort Of Strangers
Jolie Holland – Springtime Can Kill You
Bruce Springsteen – We Shall Overcome / The Seeger Sessions
Jerry Lee Lewis – Last Man Standing
Solomon Burke – Nashville
Bright Eyes – Noise Floor (Rarities 1998-2005)
Flaming Lips – At War With The Mystics
The Mountain Goats – Get Lonely
Donald Fagen – Morph The Cat

De beste re-release is Coney Island Baby van Lou Reed.

De cd die me emotioneel het meest heeft geraakt is heel duidelijk Cat Powers The Greatest. Alle songs op dat schijfje komen rechtstreeks uit de ziel. Ook het ritme is het ritme van de onoverwinnelijke ziel. En Cat Power alias Chan Marshall heeft, nu Hope Sandoval zwijgt, de meest sensuele stem ter wereld. Ik vind het niet erg zinvol om mijn keuzes nog meer te becommentariëren. Dat wordt al overvloedig in de muziekbladen gedaan. Bovendien heb ik over heel wat van de zangers en zangeressen die hierboven in het lijstje staan de voorbije maanden al een stukje geschreven. De mooiste muziek van dit jaar staat volgens Laura op Bob Dylans Modern Times. Ik vind het goed werk, maar het kan me toch niet in dezelfde mate bekoren als Time Out Of Mind, in mijn ogen zijn tot op dit ogenblik laatste grote collectie songs. Desondanks zit ik nu al te reikhalzen naar 6 april, de dag waarop Dylan in Vorst optreedt.

De concerten die me zonder twijfel nog lang zullen bijblijven zijn die van Ryan Adams in het Koninklijk Circus, Sparklehorse in de AB, Allen Toussaint in de AB en Neko Case in de Botanique.

“If music be the food of love, play on;
Give me excess of it, that, surfeiting,
The appetite may sicken, and so die.”
Shakespeare, Twelfth Night.

HET BESTE VAN 2005

Uit het hoofd: Neil Young – “Prairie Wind”. Cat Power – “The Greatest”. Sufjan Stevens – “Illinoise”. South San Gabriel – “The Carlton Chronicles: Not Until The Operation’s Through”. Bettye Lavette – “I’ve Got My Own Hell To Raise”. Bob Dylan – “No Direction Home”. Iron & Wine / Calexico – “In the Reins”. My Morning Jacket – “Z”. Aimée Mann – “The Forgotten Arm”. Bright Eyes – “I ‘m Wide Awake, It’s Morning “. Ro Theater / Guy Cassiers – “Proust 4”. Jim Jarmusch – “Broken Flowers”. Alexander Payne – “Sideways”. Walt Whitman – “Leaves Of Grass – Grasbladen. Vertaald door 22 dichters.” Murakami Haruki – “Norwegian Wood”. Bright Eyes in Botanique, Rilo Kiley in Botanique. Bettye Lavette in AB club. Mercury Rev in Koninklijk Circus. Walkabouts in AB. Edgar Reitz – “Heimat 3”. Bettina Rheims’ foto’s. Alles van the Kinks. Alles van Mazzy Star en Hope Sandoval.

Ziezo, dat is uit het hoofd. De rest zit in het onbewuste of is voor altijd uitgewist.

FILMS DIE JE MAG GEZIEN HEBBEN

LA MAMAIN ET LA PUTAIN / JEAN EUSTACHE
FIVE EASY PIECES / BOB RAFELSON
DAYS OF HEAVEN / TERENCE MALICK
WANDA / BARBARA LODEN
BRING ME THE HEAD OF ALFREDO GARCIA / SAM PECKINPAH
THE SHOOTING / MONTE HELLMAN
CHARME DISCRET DE LA BOURGEOISIE / BUNUEL
THE SEARCHERS / JOHN FORD
HET RIJK DER ZINNEN / NAGISA OSHIMA
HEAVEN’S GATE / MICHAEL CIMINO
TIREZ SUR LE PIANISTE / FRANCOIS TRUFFAUT
NORTH BY NORTHWEST / ALFRED HITCHCOCK
VERTIGO / ALFRED HITCHCOCK
CUL DE SAC / ROMAN POLANSKI
M / FRITZ LANG
L’AVVENTURA / MICHELANGELO ANTONIONI
BLOW UP / MICHELANGELO ANTONIONI
BAD TIMING / NICHOLAS ROEG
JACKIE BROWN / QUENTIN TARANTINO
MEAN STREETS / MARTIN SCORSESE
SUNRISE / FRIEDRICH WILHELM MURNAU
LA DOLCE VITA / FREDERICO FELLINI
STRANGER THAN PARADISE / JIM JARMUSCH
ANDREJ RUBLEV / ANDREJ TARKOVSKI
L’ATALANTE / JEAN VIGO
TO BE OR NOT TO BE / ERNST LUBITSCH
DINNER AT EIGHT / GEORGE CUKOR
THE FORTUNE COOKIE / BILLY WILDER
SATURDAY NIGHT AND MORNING / KAREL REISZ
LES ENFANTS DU PARADIS / MARCEL CARNE
LOST HIGHWAY / DAVID LYNCH
POINT BLANK / JOHN BOORMAN
SINGING IN THE RAIN / STANLEY DONEN & GENE KELLY
CELINE ET JULIE VONT EN BATEAU / JACQUES RIVETTE
NIGHT OF THE LIVING DEAD / GEORGE ROMERO
OSSESSIONE / LUCHINO VISCONTI
I WALKED WITH A ZOMBIE / JACQUES TOURNEUR
ASCENSEUR POUR L’ECHAFAUD / LOUIS MALLE
NIGHT OF THE IGUANA / JOHN HUSTON
HUD / MARTIN RITT
NOSFERATU / GW MURNAU
VAMPYR / CT DREYER
OUT OF THE PAST / JACQUES TOURNEUR
TONI / JEAN RENOIR
RED SHOES / MICHAEL POWELL
LE SALAIRE DE LA PEUR / HG CLOUZOT
DU RIFIFI CHEZ LES HOMMES / JULES DASSIN
THE KILLING OF A CHINESE BOOKIE / JOHN CASAVETES
L’ANNEE DERNIERE A MARIENBAD / ALAIN RESNAIS
DILLINGER E MORTO / MARCO FERRERI
MEMENTO / CHRISTOPHER NOLAN
POSSESSION / ANDRZEJ ZULAWSKI
PERFORMANCE / DONALD CAMMEL
BUFFALO 66 / VINCENT GALLO
THE BIG HEAT / FRITZ LANG
IT’S A WONDERFUL LIFE /FRANK CAPRA
INVASION OF THE BODY SNATCHERS / DON SIEGEL
LONE STAR / JOHN SAYLES
I WANT / YOU MICHAEL WINTERBOTTOM
SUE / AMOS KOLLEK
LOST IN TRANSLATION / SOPHIA COPPOLA
1900 / BERNARDO BERTOLUCCI
SWIMMING POOL / FRANCOIS OZON
DIE EHE DER MARIA BRAUN / RAINER WERNER FASSBINDER
DER HIMMEL UBER BERLIN / WIM WENDERS
JOHNNY GUITAR / NICHOLAS RAY
TWO LANE BLACKTOP / MONTE HELLMAN
THE LAST PICTURE SHOW / PETER BOGDANOVICH
DER HIMMER UBER BERLIN / WIM WENDERS