Enkele beelden uit mijn leven als passant. Je bent altijd onderweg maar weet nooit goed waar naartoe. Alleen het einde van de reis kent elkeen die geen kind meer is, en zelfs dat is in mist gehuld. Je bedoelingen, je keuzes, je ambities, wat je drijft en motiveert, je twijfels, je verlangens en driften: je weet niets. Je hebt geen idee. Veel mensen schijnen veel meningen te hebben. Jij hebt er niet één. Wat niet betekent dat het allemaal zinloos is en dat er niets moois bestaat onder de zon. Een van de weinige vragen die ik me nog stel is, waar moet het met de wereld naartoe? Wat valt er voor wie na ons komt nog van de toekomst te verwachten?
HOOCHIEKOOCHIE 