BLONDE ZUS VAN ME

Je kuste me bij de oude brug over de Zuid-Willemsvaart,
Blonde zus van me.
Je bracht me kersen die me niet mochten smaken,
Blonde zus van me.
Jonge dwaze gek, ik, blind voor je bloesems, je ogen.

Je ogen op dat ogenblik.

Want er was Belinda, die verloofd was.
Ik loofde oudere meisjes, wilde met ze trouwen.
Met Belinda ging ik betere bruggen bouwen.
Alle formules had ik uit het hoofd geleerd,
De woorden voor de akten her en der bijeengestolen
Toen ik onder de appelboom in de boomgaard
Bij de verweerde bunker met mijn boeken lag.

Daar waar de wind nooit bitter waait
En in stilte de regen neervalt
Op het blauwe gras dat alleen daar groeien kan.
Daar en naar ik later vernam ook in Kentucky.

Ik wilde je zo gauw mogelijk in grote steden vergeten,
Voldoende ver weg van wat daar zo woekert ’s nachts,
Als het water kil is en gevaarlijk elk geheim ontluistert.

Blonde zus van me.
Nu ben je hier bij me in mijn lege armen.
Belinda is vergeven en vergeten.

Ω

*Klasseer onder country & western.

“Judas!”
“You’re a liar. I don’t believe you…”
“Play fucking loud.”
“Once upon a time…”


Auteur: Martin Pulaski

Dichter, schrijver, blogger, filosoof, DJ. Liefde voor steden, literatuur, muziek, film, kunsten, nachtleven. Radioprogramma ‘Zéro de conduite’ op Radio Centraal Antwerpen 106.7 fm en streaming.

5 gedachten over “BLONDE ZUS VAN ME”

    1. Wat een vreemde vraag, Uvi. Die is natuurlijk van mezelf. Ik kwam op het idee om iets over mijn tijd in Neerharen (aan het kanaal) te schrijven toen ik enkele weken geleden geheel toevallig het lied Dirty Old Town van Ewan MacColl nog eens hoorde. Het is zoals mijn meeste proza en gedichten autobiografisch.

      Like

      1. vreemd…
        zouden er vreemde vragen bestaan, Martin?
        Antwoorden, dat is een ander verhaal.

        Wat een ongewoon prachtige tekst. Mooi!!!
        Ik dacht het de vertaling was van een of ander song.

        Maar neen, godzijdank, voor jou. Van jou.

        Geliked door 1 persoon

      2. Ik gun het je werkelijk, Martin.

        Dat heerlijke scheppingsproces: schrijven.
        Is er misschien geen steen door verlegd in de rivier, toch kan je een ziel raken.
        Al was het maar één ziel.

        Zo groot en zo klein als de wereld.

        Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: