[Nachten aan de Kant 42]
Van 1977 tot 1980 woonden we in een pand in de Dolfijnstraat in de wijk Zurenborg in Antwerpen. Een fijne buurt met een mooi plein, de Dageraadplaats, een naam die me nauw aan het hart lag omdat ik het ochtendrood (Aurora) nooit méér gekoesterd heb dan in die dagen. Dat hield zeker verband met filosofie en poëzie, maar niet minder met de nachten, die mij toen zo dierbaar waren. Je weet hoe indrukwekkend een zonsopgang is als je de hele nacht bent opgebleven. Op de Dageraadplaats was toen nog een uitstekende boekwinkel en de plaatselijke slijterij viel evenmin te versmaden. Ons stamcafé was de Cereus; later tot Het Zeezicht omgedoopt. Ook Dolfijnen liggen mij nauw aan het hart, ook al omdat ze in twee van mijn favoriete songs voorkomen, The Dolphins van Fred Neil en Dolphin’s Smile van the Byrds.
Daar, in Zurenborg, ontstond het plan om ooit mijn Antwerpse nachten een tweede leven te geven. Maar dat kon ik slechts verwezenlijken door ook de dagen van werk en studie in beeld te brengen. Nu, zovele jaren later, blijkt dat er veel meer komt bij kijken dan alleen maar het reconstrueren van een specifieke tijd en plaats. Honderden dromen (en nachtmerries) en talloze herinneringen hebben sindsdien het verhaal aangevuld. In literatuur, films, muziek, kunst, op websites ontdek ik nuanceringen en nieuwe revelaties.
De foto’s hierboven maakte ik in 1977 aan de Draakplaats. De heel bijzondere torentjes op de achtergrond hebben mij altijd gefascineerd. Ze staan naast de spoorwegberm en maken deel uit van een watervoorzieningssysteem van de spoorwegmaatschappij. Mijn model is zoals zo vaak Senga, minder bekend dan de heilige Agnes, beschermheilige van verloofde stellen, van de kuisheid, van jonge meisjes en maagden en van slachtoffers van verkrachting.
HOOCHIEKOOCHIE 
Ah, Zurenborg,
waar schrijvers en schilders, fotografen en Mortieren, zelfs zangers… wonen.
Of in de ovt.
Zoals mijn geliefde dichter Herman de Coninck.
Huizen als dromen. Erfgoed. Het klinkt als erfzonde.
Mooi, Martin,
ik wens je “zalige” herinneringen. Liever dan patroonheiligen…
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je, Uvi. Maar patroonheiligen zitten vol poëzie en muziek. “Ik zag Cecilia komen
Met bloemekens in haar hand.” Et cetera.
LikeLike
Een bloemeke plukken… jawel, Martin.
Maar misvormd door Onze Moeder de HK, in een Klein Seminarie,
was het kijken naar ‘Putti’ reeds een zonde.
Alsook het stiekem bladeren doorheen de roze pagina’s van La petite Larousse.
Tegen het zesde en negende.
Ik versleet mijn knieën dan ook achter het zedig gordijntje van de biechtstoel.
Geniet jij nog maar van je patroonheilige! Mooie dag.
LikeLike