Porto, 23 oktober 2017
Vandaag hoorde je enkele verrassende woorden en een blauwe jongen zong een nieuwe melodie, zo delicaat en breekbaar, had je zoiets al eerder gehoord? En dan was er nog Willie Nelson en een telefoongesprek en zelfs een vogel, eerlijker dan duizend politici tezamen. Meer nog? Ja. Je wandelde in de regen en dacht aan liefde en vertwijfeling. Zou je de bus nemen of lopen? Je zou lopen. In de regen lopen. De zoete regen. Dezelfde regen. Dezelfde wind. Dezelfde aarde. Die van jou en mij.
*
[Kennelijk hadden de woorden van Sam Phillips’ Same Rain zich ergens in een regenachtige plek van mijn onbewuste genesteld.]
HOOCHIEKOOCHIE 
Mooi Martin.
En dan schrijf je nog niet(s) over dit gedurfde beeld.
Zie ik Eros en Thanatos verstrengeld
in de lust?
De zegen van ‘la petite morte’. Het zalige einde van de regen.
LikeGeliked door 1 persoon
De vrouw zou natuurlijk ook wel eens thanatos kunnen zijn, als femme fatale. Over het beeld heb ik niet veel te vertellen. Ik zal het toen nauwelijks hebben bekeken vanwege de regen. Maar gedurfd is het wel, zeker als het er al staat van in de tijd van de dictatuur, tenzij die man met de snor iemand van het regime is, zo’n kerel die veel macht heeft en dus ook succes.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi, je woorden en de song.
Het beeld gaat over Amor de Perdição (een roman van de Portugese schrijver Camilo Castelo Branco, geschreven in 1861 en gepubliceerd in 1862). Het wordt blijkbaar beschouwd als het belangrijkste werk van de schrijver, en een van de belangrijkste tijdens het stadium van de romantiek in Portugal. Het vertelt vooral het verhaal van verboden liefde tussen Simão Botelho en Teresa de Albuquerque. Het wordt ook getypeerd als geïnspireerd door Shakespeare’s Romeo en Juliet.
LikeGeliked door 2 people
Nina, ken je die schrijver, heb je die roman gelezen? Ik ben zo vaak in Porto geweest en heb er zelfs vrienden maar had nooit eerder van hem gehoord. Ik wist dus helemaal niet wat dat beeld voorstelde. Kennelijk maak ik foto’s zonder ook maar even na te denken over het onderwerp. Al was het onderwerp van deze foto niet het beeld, denk ik, maar de regen en mist, de hele sfeer daar tijdens die wandeling.
Ik liep toen over Campo dos Mártires da Pátria, dat heb ik dank zij jou gevonden. En ik heb één en ander over Camilo Castelo Branco gelezen. Een merkwaardig leven. Vermoedelijk is er niets van hem in het Nederlands vertaald.
LikeLike
Nee Martin, onbekend met de schrijver en neen inderdaad ook geen vertalingen van zijn boek(en) gevonden. Het lijkt wel een zekere status te hebben in Portugal en is blijkbaar ook (meerdere keren ?) verfilmd geweest. Jouw schets van regen, mist en sfeer tijdens je wandeling vind ik overigens bijzonder geslaagd hoor.
LikeLike