Hoewel mijn cahiers en dagboek ongeopend op tafel liggen, maar op een andere manier dan op deze foto te zien is, blijft toch de hoop bestaan dat deze mistroostige dagen spoedig voorbij zullen zijn.
Intussen wachten we op ander nieuws dan dat over pandemieën, de vloek van het neo-kapitalisme en roofzuchtige, al dan niet waanzinnige dictators als Trump, Bolsonaro en Orbán. Nieuws over de nieuwe wereld, waar rechtvaardigheid, vrede en mededogen de norm zijn.
Er is geen alternatief: het neo-kapitalisme zal ten val worden gebracht. Het empire van de rijke parasieten stort in elkaar.
Een gelukkig een voorspoedig feest van de arbeid gewenst.
HOOCHIEKOOCHIE 
“Hoewel mijn cahiers en dagboek ongeopend op tafel liggen,…”
mag ik hopen
dat je wit ongeduldig wordt,
en je pen dapper en roekeloos .
maar teder… dat ze elk woord streelt
alvorens ze het neerlegt .
in de ogen van een ander en dat zij het liefhebben
alsof het voor eeuwig geschreven was…
Martin,
ik kan plots niet meer reageren op je site. Is er iets veranderd?
________________________________
LikeGeliked door 1 persoon
“Hoewel mijn cahiers en dagboek ongeopend op tafel liggen,…”
mag ik hopen
dat je wit ongeduldig wordt
en je pen dapper en roekeloos
maar teder…
dat ze elk woord streelt
alvorens ze het neerlegt
in de ogen van een ander
en dat zij het liefhebben
alsof het voor eeuwig geschreven was…
LikeGeliked door 1 persoon
toch gelukt…
maar blijkbaar is ‘hij’ me weer vergeten…
LikeGeliked door 1 persoon
Dag Uvi, je kon toch reageren, en je reactie staat er nu twee keer op. Aan de instellingen heb ik niets veranderd.
Ik heb zelf ook altijd problemen als ik op een ander blog wil reageren. Vaak lukt me dat dan niet. Geen idee wat de reden is.
Dank voor je reactie. Het wit zal wel niet ongeduldig worden, maar zelf word ik dat wel. Heel ongeduldig en onrustig en moe tegelijk.
LikeLike
Het ongeduldige wit…
vergeet de metafoor niet, Martin.
LikeGeliked door 1 persoon