DE WRAAK VAN LUC TUYMANS, ETC.

Enkele opzienbarende uitspraken die ik aantrof in een interview [1] met Luc Tuymans.

Wraak

De visie van Luc Tuymans

“Er heeft bij mij altijd wel het idee van wraak meegespeeld. (…) Dat heeft met mijn jeugd te maken. Ik ben als kind zwaar gepest door de leerlingen van mijn klas. Ik heb altijd gedacht: jullie zullen nog wel zien. En daar ben ik nu mee bezig. Als je ouder wordt, is het belangrijk om je woede goed te beheersen. Maar woedend blijf ik. Milder of waardig ouder worden, is geen optie voor mij. Integendeel, ik word alleen nog woedender.”

De visie van Jeff Tweedy

“I wanted to be me, punishing the popular kids with music. I wanted to publicly shame them, to shout at them in song, “How did you not realize when you looked down on me in school that I would become this famous and celebrated, singing song about how this small town couldn’t appreciate me and that’s why I left? Don’t you feel stupid now?”
It was a comforting fantasy as a preteen, but I’ve been disabused of the notion countless times over the years that music is in any way an effective means of revenge. The people in the crosshairs of my scorn, which I expected to respond with full-on biblical weeping and gnashing of teeth, didn’t care. Not only did they not feel punished by the song’s awesome and unforgiving power, they refused to recognize that my musical chastisement had been directed at them. They didn’t care in my third-grade class, and they didn’t care forty years later when we were all grown-ups and I had maybe accomplished enough to deserve a reaction beyond “Oh, you were that guy in French class that I never talked to.””

Sneakers

De visie van Luc Tuymans

“Dan komt er een tentoonstelling in Hongkong bij galerie David Zwirner. Maar die is uitgesteld tot maart 2020 omdat ik in mei aan mijn voet moet worden geopereerd. Er zijn ligamenten doorgescheurd, een gevolg van een aandoening die ik van mijn vader heb geërfd: platvoeten. Maar ik wilde me niet laten opereren vóór Venetië: ik zag het niet zitten om me in Venetië in een rolstoel te moeten verplaatsen. Dat is onmogelijk met al die bruggetjes. Daarom loop ik nu op sneakers, niet meteen een schoeisel dat ik normaal zou dragen. Maar zo is de pijn draaglijk.”

De visie van Andy Warhol

Misprijzen / Le mépris

De visie van Luc Tuymans

“Er zit iets megalomaans in die man [Curzio Malaparte, M.P.]. Zijn modernistische villa is gebruikt als setting voor de film Le Mépris die Jean-Luc Godard in 1963 maakte. Toen ik die onlangs opnieuw zag, was ik bijna gechoqueerd: dat soort epische film zal nooit meer gemaakt worden. De jonge Brigitte Bardot spreekt zinnen uit waar ze geen reet van snapte, de dialogen slaan nergens op maar de beelden zijn onvergetelijk. Daarna ben ik alles van Malaparte gaan lezen. La Pelle is zeker geen onvergetelijk boek. Kaputt is veel beter. De indrukwekkende schoorsteenmantel uit de villa van Malaparte heb ik geschilderd. Die hangt in de tentoonstelling.

De visie van Martin Pulaski

“‘Le mépris’ van Jean-Luc Godard, een van de mooist in beeld gebrachte films ooit. (…) Een puzzel waarin Brigitte Bardot op haar mooist is, en voor een keer geloofwaardig, en Michel Piccoli op zijn elegantst en boordevol melancholie en onbegrip. Alles in technicolor-licht badend, zoals BB in de azuren zee. Maar de afwezigheid van de goden, even dood als de verstarde wereld van het profijt, de afgunst, de vernedering en het misprijzen. O, terugkeren naar Ithaka, naar Penelope, naar Telemachus, daar onder de olijfbomen rusten. Maar niets van dat alles: het eindigt met een crash.”

[1] Interview in Knack nr. 13 van 27 maart tot 2 april 2019

Auteur: Martin Pulaski

Dichter, schrijver, blogger, filosoof, DJ. Liefde voor steden, literatuur, muziek, film, kunsten, nachtleven. Radioprogramma ‘Zéro de conduite’ op Radio Centraal Antwerpen 106.7 fm en streaming. Toon alle berichten van Martin Pulaski