Gisteren was het de beurt aan Anne Wiazemsky om ons voor goed te verlaten. Ze was een van mijn geliefkoosde actrices, al zag ik haar maar in een tiental films. Maar wat voor films: ‘Au hasard, Balthazar’ van Robert Bresson, ‘La Chinoise’, ‘One Plus One’ en ‘Week-End’ van Jean-Luc Godard, ’Teorema’ van Pier Paolo Pasolini, ‘La semence de l’homme’ van Marco Ferreri, ‘Le retour d’Afrique’ van Alain Tanner en ‘L’enfant secret’ van Philippe Garrel. Ze schreef het scenario voor de ontroerende televisiefilm ‘US Go Home’ van Claire Denis.
Maar dat was niet alles. Ze was eveneens de auteur van schitterende autobiografische romans als ‘Une année studieuse, ‘Un an après’, ‘Un poignée de gens’, ‘Jeune fille’, ‘Mon enfant de Berlin’ en ‘Un saint homme’.
Anne Wiazemsky was de kleindochter van de katholieke schrijver en Nobelprijswinnaar François Mauriac en haar vader was de Russische prins Yvan Wiazemsky. Van 1967 tot 1970 was ze de echtgenote van Jean-Luc Godard. Dat laatste, “muze van Godard”, schijnt ongeveer het enige te zijn wat de Vlaamse pers over haar te melden heeft.
Adieu Anne!
HOOCHIEKOOCHIE 