Pas vorig jaar heb ik – samen met vele andere lezers – James Salter ‘ontdekt’. Je moet je nooit schamen voor traagheid. Beter laat dan nooit is een volkswijsheid die me na aan het hart ligt. Niet dat ik altijd de laatste ben, maar daar gaat het nu niet om. Het gaat om de dood van een uitzonderlijk schrijver, iemand die voor altijd van alle tijden zal zijn. Zijn roman ‘Light Years’ is zonder enige overdrijving een meesterwerk. Zelden heeft een roman me zo diep geraakt. Tot op grote hoogten heeft het boek mij gevoerd en vervolgens tegen de grond gesmakt – en tussen die twee uitersten in is er veel met me gebeurd dat onzegbaar is. Over het nuanceringsvermogen van de meester beschik ik niet. Ik zal mijn leven lang of kort een leerling blijven, onder meer van hem, van James Salter. Andere geschriften van de Amerikaanse auteur, ‘Burning the Days’, ‘All That Is’, ‘A Sport and a Pastime’ en zijn kortverhalen, moeten nauwelijks voor het meesterwerk onderdoen.
Nu, net negentig geworden, is James Salter dood. Lang leve zijn werk!
HOOCHIEKOOCHIE 