Is zwart een kleur? Of is het de afwezigheid van kleur en licht? Als het van mij afhangt is zwart een zeker een kleur – zoniet zou ik vandaag geen thema hebben voor zéro de conduite. Mijn radiogramma heeft niet bijster veel eigenschappen op basis waarvan het onderscheiden kan worden van duizenden andere popprogramma’s. Als ik naar de radio luister hoor ik echter weinig kleur – ik kan alleen maar hopen dat zéro daar een uitzondering op vormt. Kleur, goede smaak en stijl. (En ik lees net dat alleen zwarte gaten echt zwart zijn.)
Dus de kleur zwart is het thema, de lievelingskleur van decadenten, goths, van hogere en lagere priesters en grafschenners. Van gelovigen en bastaards. Niet mijn lievelingskleur, dat is rood. Maar zwart is er een veelzeggende tegenhanger van, zoals in het meesterwerk van Stendhal.
Vanavond gaat de aandacht niet in de eerste plaats naar wat ‘zwarte muziek’ wordt genoemd (blues, soul, hiphop en dergelijke). Zwarte muziek is helemaal niet overwegend zwart – toch niet als we het over de kleur van het geluid hebben. Zwarte muziek kan net zo goed rood zijn, of wit, of oranje, rainbow road, weet je wel. Nee, het is me om het thema ‘zwart’ te doen. Vaak gaat het om een betekenisvol adjectief, de zwarte limousine van Elvis Presley, de zwarte kleren van the Shangri-Las, het zwarte oog van Uncle Tupelo, de zwarte long van David Eugene Edwards, et cetera.
Eerst dacht ik dat het een nogal somber, donker lijstje zou worden, zwart is immers de kleur van de dood en de rouw. Maar nu heb ik de indruk dat het meevalt. ‘Sweet Black Angel’ is alvast geen treurlied. Nee, met zwart kun je net zo goed naar een uitvaart als naar een swingend feest. En zo is alles altijd goed.
Back To Black – Amy Winehouse – Back To Black – Amy Winehouse/Mark Ronson
Dressed In Black -The Shangri-Las – Myrmidons Of Melodrama – Shadow Morton
Black Pearl – Sonny Charles & Checkmates Ltd. – Phil Spector: Back To Mono (1958-1969) -Irwin Levine, Phil Spector, Toni Wine
Sweet Black Angel – The Rolling Stones – Exile On Main Street -Keith Richards/Mick Jagger
Black Widow Spider- Dr. John – Babylon – Mac Rebennack
Black Cat Blues – John Lee Hooker – Blues From the Motor City – B. Besman/John Lee Hooker
Black Gypsy Blues – Furry Lewis – Memphis “That’s All Right! From Blues To Rock’n’Roll” – Unknown
Black Betty – John Koerner, Tony Glover & Dave Ray – Blues Rags And Hollers – Trad.
I’m Gonna Dress In Black – Version 2 – Them – The Story of Them Featuring Van Morrison – Van Morrison
Black Crow Blues – Bob Dylan – Another Side Of Bob Dylan (2010 Mono Version) – Bob Dylan
Black Jack David – The Carter Family – Can the Circle Be Unbroken – A. P. Carter
Black Lung – 16 Horsepower – Low Estate -16 Horsepower/David Eugene Edwards
Black Eye – Uncle Tupelo – March 16-20 1992 – Jeff Tweedy
Black Queen – Stephen Stills 1st – Stephen Stills – Stephen Stills
Long Black Limousine – Elvis Presley – From Elvis In Memphis – Stovall, George
Black Maria – Todd Rundgren – Something/Anything? – Todd Rundgren
Black Country Rock – David Bowie – The Man Who Sold The World – David Bowie
Big Black Car – Big Star – Third/Sister Lovers – Alex Chilton
Black Sheep Boy – Okkervil River – Black Sheep Boy – Tim Hardin / Will Sheff
My My, Hey Hey (Out Of The Blue) – Neil Young – Rust Never Sleeps – Neil Young
Black River – Green On Red – Gas Food Lodging – Prophet, Stuart
Deep Black Vanishing Train – Mark Lanegan Band – Blues Funeral – Mark Lanegan
Black Hearted Love – PJ Harvey & John Parish – A Woman A Man Walked By – PJ Harvey/John Parish
The Black Angel’s Death Song- The Velvet Underground & Nico – Lou Reed-John Cale
Black Mask – Cabaret Voltaire – Red Mecca – Kirk, Mallinder, Watson
Black Heart – Calexico – Feast Of Wire – Burns, Convertino
Black Acres – Elysian Fields – Queen Of The Meadow – Bloedow/Charles
Black Market Baby – Tom Waits – Mule Variations – Kathleen Brennan
Black Flowers – Yo La Tengo – I Am Not Afraid Of You And I Will Beat Your Ass – Ira Kaplan, Georgia Hubley, James McNew
Black Moon – Wilco – The Whole Love – Jeff Tweedy
Research, presentatie & zwarte sneeuw: Martin Pulaski
~~~
Oorspronkelijk gepubliceerd op 1-12-2012.
HOOCHIEKOOCHIE 
“Dag Martin, misschien moet je eerst grijs worden om van zwart te houden. Het rood van een roos, laat mij denken aan de heerlijke doornen van Jane Birkin. Maar dat rode van hamer en sikkel heeft toch wel z’n glans verloren. Geniet van je zwarte avond.”
Deze reactie werd gepost door Uvi.
LikeLike
“Uvi, bedoel je nu dat je grijs bent en van zwart houdt? Wat mij nog rest is niet geheel grijs, er zit nog wat van de oude kleur in. En toch houd ik van zwart. Zwart is altijd schoon. Maar rood is mijn uitverkoren kleur, ja. Niet vanwege de politieke connotatie. Rood trekt mij bijna altijd meteen aan. Is het om esthetische redenen? Of is het iets existentieels? Ben je geboren met een kleurenvoorkeur? Ik heb daar nog niet bij stilgestaan. Misschien is de tijd gekomen om dat eens te doen. Wat die avond in Antwerpen betreft, die was veeleer grijs, nee, die was door en door grijs. Zelfs de mosselen hadden een grijze schijn. Evenals de Pinot Gris. Maar toch bedankt, Uvi! En nu tijd voor de warmte van de zon.”
Deze reactie werd gepost door martin pulaski.
LikeLike
“Jawel, Martin, grijs als een doffer. En koeren, doe ik ook. In het zwart. De doornen van Jane, staan heerlijk te pronken op je Blog. En het rood van hamer en sikkel op je ‘revers’, dacht ik. Toch. Spijtig van je mosselen.”
Deze reactie werd gepost door Uvi.
LikeLike
“”Altijd wekte hij de indruk dat hij nergens bijhoorde maar wel ergens bij zou willen horen.” Pascal Mercier, De pianostemmer. Die foto van mezelf met een communistische pin op de rever van mijn jas (en een rood hemd had ik aan) vond ik wel passen bij het citaat van Pascal Mercier. Die pin ben ik kwijt, het was slecht materiaal, uit de Sovjet-Unie. Gekocht op een rommelmarkt in Berlijn in 1998. Waarom droeg ik die dag – en ik geloof alleen die dag – die pin? Waarschijnlijk om de mensen op stang te jagen. Ik denk dat velen zich meer ergeren aan zo’n onbenullig symbool dan aan bijvoorbeeld een gewelddaad in de metro of de tram of waar dan ook. Ik weet het niet. In 1997 hebben smeerlappen mij op een zonnige juniavond in elkaar geklopt, ik was bijna dood (heb er foto’s van, polaroids die mijn vrouw gemaakt heeft als bewijsmateriaal – die laat ik niemand zien, voorlopig toch niet): auto’s reden voorbij, zelfs voetgangers liepen door alsof er niets aan de hand was. Maar ik dwaal af… Ik ben nooit lid geweest van een communistische partij. Heb een ambiguë ‘verhouding’ met het communisme. Er is zo’n kloof tussen tussen de praktijk (Sovjet-Unie, DDR) en de vaak heel goede ideeën van Marx, Gramsci, Sartre, Zizek en anderen. Tegen wil en dank ben ik een indivdualist (maar nog steeds op zoek naar een gemeenschap).”
Deze reactie werd gepost door martin pulaski.
LikeLike
“En ik die dacht … sjonge toch. Martin, ik zag toch op een foto van jou een ‘hamer en sikkel’, niet? O, de zondag is al zo grijs als jouw mosselen. Hier toch.”
Uvi
LikeLike
“”Altijd wekte hij de indruk dat hij nergens bijhoorde maar wel ergens bij zou willen horen.” Pascal Mercier, De pianostemmer. Die foto van mezelf met een communistische pin op de rever van mijn jas (en een rood hemd had ik aan) vond ik wel passen bij het citaat van Pascal Mercier. Die pin ben ik kwijt, het was slecht materiaal, uit de Sovjet-Unie. Gekocht op een rommelmarkt in Berlijn in 1998. Waarom droeg ik die dag – en ik geloof alleen die dag – die pin? Waarschijnlijk om de mensen op stang te jagen. Ik denk dat velen zich meer ergeren aan zo’n onbenullig symbool dan aan bijvoorbeeld een gewelddaad in de metro of de tram of waar dan ook. Ik weet het niet. In 1997 hebben smeerlappen mij op een zonnige juniavond in elkaar geklopt, ik was bijna dood (heb er foto’s van, polaroids die mijn vrouw gemaakt heeft als bewijsmateriaal – die laat ik niemand zien, voorlopig toch niet): auto’s reden voorbij, zelfs voetgangers liepen door alsof er niets aan de hand was. Maar ik dwaal af… Ik ben nooit lid geweest van een communistische partij. Heb een ambiguë ‘verhouding’ met het communisme. Er is zo’n kloof tussen tussen de praktijk (Sovjet-Unie, DDR) en de vaak heel goede ideeën van Marx, Gramsci, Sartre, Zizek en anderen. Tegen wil en dank ben ik een indivdualist (maar nog steeds op zoek naar een gemeenschap).”
Deze reactie werd gepost door martin pulaski.
LikeLike
“I see, dear Martin. I do …”
Deze reactie werd gepost door Uvi.
LikeLike
En vanochtend, Martin,
antwoordde ik ongeveer dit:
Geweld. En dan krijgt dit woord meestal een adjectief toegemeten: zinloos.
Alsof er zinvol geweld zou bestaan.
I see… hoe zou ik kunnen begrijpen wat jij meemaakte.
Dit moet je toch tekenen, belasten met een levenslang trauma.
Hoe genees je daarvan?
Zo ongeveer, Martin.
Ik was beschaamd vanmorgen, omdat ik de indruk gaf
jouw leed te hebben begrepen.
LikeLike