Gisteravond aan tafel, vermoeid van ik weet niet wat, vroeg ik A. of Elizabeth Taylor al dood was. Richard Burton is dood, dat weet ik, zei ik. En van Michael Jackson weet ik het heel zeker. A. was er stellig van overtuigd dat Elizabeth Taylor niet meer onder ons was. Je hebt er zelfs een In Memoriam voor geschreven, zei ze. Natuurlijk was ik dat ook vergeten. En nu vind ik het hier terug. Vreemd, en een beetje beangstigend. Ook het feit dat ik “niet buitensporig lang” meer dacht te zullen leven, klinkt nu verontrustend.
Inmiddels zijn er wellicht al miljoenen mensen gestorven, waaronder enkele die me dierbaar waren, zoals eergisteren nog Bert Jansch. Voor hem heb ik geen In Memoriam geschreven. Dat doe ik niet meer. Ik moet me nu met de levenden bezighouden. Wel heb ik die dag veel muziek van Bert Jansch beluisterd. Hij was een begenadigd gitarist en songschrijver.
HOOCHIEKOOCHIE 
“Ik moet me nu met de levenden bezighouden. ”
En wie zijn de levenden?
Zij die overblijven? Of komen er nieuwe levenden bij?
Of zijn het de doden
die in ons hoofd verder leven.
Soms jong dan weer oud.
Afhankelijk van een herinnering …
LikeLike
Uvi, ik zet mijn antwoord op je suggestie hierboven. Bedankt voor je woorden, alweer vol inzicht.
LikeLike