Het voordeel van bijna dood te zijn en vooral van in coma te liggen is dat de tijd stil blijft staan. Zo komt het dat ik niet verjaard ben op mijn verjaardag, 2 juni, ondanks de honderden gelukwensen op facebook. Niet dat het de wereld of mijn eigen kleine leven verandert. Maar ik ben er toch tevreden mee: een jaar langer om te leven. Andy Warhol, waar ik vaak aan denk, heeft dat geluk niet gehad. Hij is voor een routineoperatie naar het ziekenhuis gegaan en is er wegens allerlei verwikkelingen niet meer levend uitgekomen. Hij was nochtans sterk. In juni 1968 overleefde hij een drietal kogels in de borst, afgevuurd door de gefrusteerde feministe Valerie Solanas. Warhol leek wel trots op die immense littekens op zijn borst, littekens van de incisies langs waar ze de kogels hadden verwijderd. Ondanks de lange en zware strijd die ik heb geleverd – je bent twee keer door het oog van een naald gegaan, zeggen mijn vrienden – heb ik maar een klein litteken, waar ik niet trots op ben.
Ik zit hier nu te herstellen en te hopen dat ik herstel, hoewel ik geen Volvo ben noch een BMW; ik ben een simpele mens, die er geen idee van heeft wat hem nog allemaal te wachten staat. Zal ik ooit nog bergwandelingen kunnen maken, zal ik nog kunnen dansen, zal ik feest kunnen vieren met mijn vrienden, ’s nachts in de straten van Brussel, Antwerpen, Cadiz, Porto, Barcelona, Berlijn verdwalen? Zal ik nog zonder angst voor de dood kunnen leven? Het leven is kort. Ik mag niet alleen aan feest denken, maar ook aan ernst, aan werk. Zal ik nog iets van al mijn onafgewerkte werk kunnen voltooien?
Groeten uit kamer 428
HOOCHIEKOOCHIE 
Waarde Martin, ik wens u oprecht een spoedig herstel en nog een lang en mooi veel-te-kort-leven.
LikeLike
11 dagen Martin.
Gaat het goed met herstel?
Beterschapsgroet,
LikeLike
Beste,
Veel beterschap, hopelijk kom je er snel bovenop !
Groetjes
LikeLike
Dag M., door een toeval kom ik nog eens op je blog terecht, lang geleden dat ik die raadpleegde. We zijn hier allemaal erg geschrokken! Heel veel moed en beterschap alvast. Groetjes, Karine x
LikeLike
Dank je, Kristof. Het leven is inderdaad veel te kort, hoewel Nosferatu met die uitspraak niet akkoord gaat. Geen enkele vampier is het daarmee eens.
LikeLike
Corbeau, het begint beter te gaan. Mijn grootste probleem is dat ik nauwelijks kan schrijven. Eerst komt de liefde, daarna het schrijven. Ik heb beide nodig om te kunnen leven.
LikeLike
Anne, Karine, ik neem aan dat jullie zijn wie ik denk dat jullie zijn. Helemaal zeker ben ik niet. Gedurende die drie maanden in het hospitaal heb ik vaak aan jullie, mijn ex-collega’s gedacht. Toen ik bij jullie wegging heb ik er helemaal niet aan gedacht dat ik al zo gauw oog in oog met de dood zou staan. Ik ben altijd zwak geweest, maar voelde me toch sterk en in zekere zin onoverwinnelijk.
Alvast bedankt voor de empathie.
LikeLike
Dag Martin,
wonderlijk blij met levensteken.
Ah wel, groots gelijk; eerst komt de liefde,
daarna het schrijven. Beide nodig.
Wanneer u liefheeft als schrijven,
veroorloof mij, dan mag uw liefste u lusten.
Gelukkig lees ik van uw sprekende penis.
En meer.
Het gaat al weer beter Martin.
31 dagen.
Taaie
LikeLike