Je gaat op zoek naar woorden, maar je vertrekt niet van het woord. Het woord is niet het begin. Het begin is overal om je heen, een cirkel zonder middelpunt. Drama’s, melodrama’s, het leven zoals het niet is, muziek, het gewieg en gerommel en gedreun van de aarde. De vertrouwde en onafwendbare wreedheid van wat we de natuur noemen. Een vrouw die je passeert op straat. Lentejurk. Ze lijkt op niemand anders. Ze lijkt alleen maar op een personage in een gedicht van Baudelaire.
Elizabeth Taylor is dood. Samen met haar is een deel van mezelf gestorven. Zonder haar reflectie zou ik nooit de man zijn die ik nu ben. Ik was nooit verliefd op Elizabeth Taylor, maar ik hield van haar. Zij was een grote kunstenares en ik ben er tevens van overtuigd dat zij een groot hart had. Denk maar aan haar vriendschappen met Montgomery Clift, Richard Burton en Michael Jackson. En met zovele anderen die we niet eens kennen. Denk maar aan haar inzet voor AIDS-onderzoek, waarvoor ze vaak felle tegenkanting kreeg van rechts en extreem-rechts in de Verenigde Staten. Aids is voor die mensen immers een straf van de Rechtvaarige God.
Zolang ik leef – niet buitensporig lang – zal Elizabeth Taylor als een van mijn goede geesten mij op de voet volgen. En ik weet dat ze af en toe een troostende hand op mijn schouder zal leggen, en zeggen, trek het je allemaal niet zo aan, Martin, het leven is niet meer dan wat het is maar zeker ook niet minder.
Elizabeth Taylor heeft mij (en ons allemaal) grote stukken van haar leven gegeven: Cleopatra, Giant, Cat On A Hot Tin Roof, Suddenly Last Summer, Who’s Afraid Of Virginia Woolf, Reflections In A Golden Eye, Boom, Secret Ceremony, A Place In The Sun en National Velvet.
Ik lees nu dat Elizabeth Taylor acht keer getrouwd is geweest en 157 cm groot was. Vergeet die onzin. Denk terug aan haar oogopslag in Reflections In A Golden Eye, haar sensualiteit in Cleopatra, haar verhevigde uitstraling samen met James Dean in Giant, haar prachtig overdreven realisme in Who’s Afraid Of Virginia Woolf (een rol waarmee ze honderden jongere actrices de weg heeft gewezen, ook Belgische).
Denk je dat ik een in memoriam kan schrijven voor iemand zoveel groter dan onze kleine levens? Ik denk het niet. Maar ik wilde toch iets van me laten horen. “Words don’t express my meaning…” Mijn vrienden en ik hebben je bewonderd, Elizabeth Taylor. We hebben vaak in je bed geslapen, niet als je minnaars of minaressen, maar als je vrienden, je broers, je zussen.
HOOCHIEKOOCHIE 
“Denk je dat ik een in memoriam kan schrijven voor iemand zoveel groter dan onze kleine levens? Ik denk het niet. Maar ik wilde toch iets van me laten horen.”
En dat is OK zo, Martin,
leef gisteren, vandaag en morgen … en ook nog daarna.
LikeLike
Dank je Uvi, ik kon niet anders dan dit schrijven. Elizabeth Taylor was een van mijn uitverkoren actrices – en ik bewonderde haar ook als mens.
LikeLike
Dank je Uvi, ik kon niet anders dan dit schrijven. Elizabeth Taylor was een van mijn uitverkoren actrices – en ik bewonderde haar ook als mens.
LikeLike
Martin ,ik was verliefd op Richard Burton , ik was in mijn jeugdjaren een kruising tussen Elisabeth Taylor en Fara Diba zeiden ze altijd “ze “dat waren mijn leraressen en vriendinnen
Mijn moeder had dat ook ,die gelijkenis ,ik was er fier op en was ook gefascineerd dat ze tweemaal met Burton trouwde en ook nog met meerdere mannen ,ik voelde me Cleopatra en in de wijkcinema gingen we met de zusjes deze film meermaals zien ,vandaar mijn liefde voor slangen en hun gif ,de ogen van Burton ,de passie van deze twee mooie verliefde geliefde mensen ,de verbazing van de kleuren en het oude Egypte .
en ………….
dan lees ik het volgende :
Het verbaasde me dat je schreef dat je er niet meer lang zal zijn (zolang ik leef ,en dat zal niet lang meer zijn …..schreef je ….)je bent toch niet ziek of …..altijd een beetje ziek ….?
LikeLike
Dag Angela. Bedankt voor je commentaar. Ja, als jongen was ik ook zo gefascineerd door Cleopatra. Maar ze heeft zoveel andere uitstekende films gemaakt. Gisteravond heb ik Who’s Afraid Of Viriginia Woolf nog een keer gezien. Buitengewoon! Heel grappig (zwarte humor), en tegelijk bitter en hard.
Dank je voor je bezorgdheid om mijn gezondheid. Ik ben niet echt zwaar ziek of zo, nee. Altijd een beetje, dat wel. Maar daar bestaat medicatie voor. Je moet echter realistisch zijn. Ik heb niet altijd buitengewoon gezond geleefd. Misschien ben ik wel nogal sterk, maar ik ben ook zwak. En wat is de levensverwachting van een doorsnee man? Vijftien jaar lijkt wellicht lang, maar de tijd vliegt, Angela. Het is allemaal zo relatief.
LikeLike
Volgens mij zullen we ,als we mekaar ooit ontmoeten ,niet zo goed kunnen praten als in geschreven woorden ,maar we delen veel hetzelfde zoals ik kan uitmaken uit al je gedachten ,gevoelens ,verlangens ,dingen ,mensen ,liefdes ,reizen,muziek en zijn tijdsgeest en nog vele anderen dingen in ons leven Martin
Niet veel meer woorden zal ik hier over schrijven maar weet dat we van dezelfde generatie zijn en dan weet je dat ik jouw leefwereld begrijp met een onzichtbare kracht.
Angela
LikeLike
Gisteravond aan tafel, vermoeid van ik weet niet wat, vroeg ik A. of Elizabeth Taylor al dood was. Richard Burton is dood, dat weet ik, zei ik. En van Michael Jackson weet ik het heel zeker. A. was er stellig van overtuigd dat Elizabeth Taylor niet meer onder ons was. Je hebt er zelfs een In Memoriam voor geschreven, zei ze. Natuurlijk was ik dat ook vergeten. En nu vind ik het hier terug. Vreemd, en een beetje beangstigend. Ook het feit dat ik “niet buitensporig lang” meer dacht te zullen leven, klinkt nu verontrustend.
LikeLike