De wereld heeft jou niet nodig.
Het gras en de vergeet-me-nietjes.
De zwaluwen die als ze alleen zijn de lente
niet maken. De besneeuwde Fuji-berg.
Een witte fiets, met glinsterend spaken
In een oogverblindende zon.
De groene heuvels van Umbrië,
hun huizen zonder meetbare tijd.
Een blonde vrouw die na de dagtaak
Tevreden naar huis rijdt,
Haar ogen blauw als het maanlicht
In een van de weinige lentes die het leven telt.
Is het maanlicht niet blauw, of wat?
De stem van de zangeres klinkt als zeewier.
Een eiland, smaragd in de wind.
Een vraagteken in een vers over de liefde.
Rode daken begroeid met mos.
Brievenbussen vol ongelezen letters.
Cijfers en kleine tekeningen van kinderen.
Het muziekje van de ijsboer.
Aan de kade boten naar het Noorden
En in je straat een oude man met een pet op.
Het kippenvel, soms, van je geliefde
Noch haar verwarmende benen.
Films van Bergman over angst en verdriet.
Jacques Demy die iedereen laat zingen.
Francis Bacons liefdevol geweld en lijden.
Brancusi’s dromen en gebeden.
De wereld heeft jou niet nodig.
Vandaag niet en morgen nog minder.
Je hebt de dagen een voor een geteld.
De wereld heeft jou niet nodig.