IN EEN KOUDE STAD

Consuela zocht je in de koude stad
Waar de sporen.
Langsheen een fontein, bevroren, sneeuw nog wit.
Sneeuw nog wit.
Sommes des Bruxellois, zei ze.
Je bent vriendelijk of je bent niet.
Een glimlach berokkent geen schade.
Een glimp van je blonde lokken.
De rode rok pas later.
Maar geen schade je blik, verwonderd, verward.
Alsof de dagen nog komen moesten.
En voorbij al waren.
De winter, lente, herfst.
De dagen toen wij elkaar nog konden kussen.
De dagen van wat dood zijn en dramatisch gedoe.
De dagen van ziekte en valse gezondheid.
Genotloos.
In de winter begon het feest.
Je had je truien aangetrokken
Want buiten was het Noordpool.
Moest je niet tot aan de evenaar?

Een warme vrouw kun je toch niet koud maken?
Een warme vrouw kun je smaken.
Een verloren gegroeide oester.
(Oester als een woord dat veiligheid betekent.
Koppelen oesters, zijn zij tevreden in mijn mond
Als ik ze savoureer?)
Met het langer worden van de dagen
Groeit de verwarring van liefde.
Zekerheid als een precisiebom is er nooit geweest.
Zekerheid is een misdrijf.
Je zegt niet tegen je geliefde: je bent een beest.
Je bent van goud, zeg je.
Ik wil de hele nacht met je dansen.
Ik wil de hele nacht met je dansen als de zon.
Als de zon opkomt.
En dan, waar is de nacht gebleven.
Consuela, waar is de nacht, de dag
De sterren. Vergaten we niet veel woorden
En zitten

Auteur: Martin Pulaski

Dichter, schrijver, blogger, filosoof, DJ. Liefde voor steden, literatuur, muziek, film, kunsten, nachtleven. Radioprogramma ‘Zéro de conduite’ op Radio Centraal Antwerpen 106.7 fm en streaming. Toon alle berichten van Martin Pulaski