PLUIMGEDICHT

Dagen dat je blij was verstreken met de dagen.
Droefheid kleurde je bomen in tinten van vergif
En stervende heuvels, dor, bijna plat. Je bomen
Van goud en groen van kikkers, van kicks
in het morgenlicht als in een pluimgedicht –
een pluim die nooit liegt, zwart van de inkt.
Doet het jou geen pijn als de wereld sterft
Onkreukbaar op papier, waarop geen noot ontbreekt
Tenzij wat de sterren zingen en onkruid?
Waar wil je heen met je duistere bruid, je formules,
Je afzichtelijke geluid – omdat je een motor bent
Een mortier, een splinterbom – een zakencijfer?
Waar wil je heen met je vervalste erecties
Je geparfumeerde heilige geschriften –
Dodelijk voor degenen die stinken, de armen,
De heiligen van de aarde en de liefdes?
Degenen zonder stem, geen taal dan klanken.
Degenen die je engelen noemen zou en duivels.

Auteur: Martin Pulaski

Dichter, schrijver, blogger, filosoof, DJ. Liefde voor steden, literatuur, muziek, film, kunsten, nachtleven. Radioprogramma ‘Zéro de conduite’ op Radio Centraal Antwerpen 106.7 fm en streaming. Toon alle berichten van Martin Pulaski