Ik wil die donkere wolken boven je hoofd niet
En evenmin boven het mijne.
Een steelse blik, een koude blues, schuld en boete
Als je de avond vat in een openbloeiende bloem,
Een borst vol seks en wonder, een schouder
Om tegenop te dromen en te vloeken.
Ik wil dat zachte gerinkel niet aan mijn hoofd
En evenmin aan het zachte jouwe:
Een eenzaam gepiep als van een oude herenfiets,
Krakende gewrichten, domme woorden, onzeker gehijg
En plotseling een kil briesje.
Wil ik iets? Alsof instrumenten wild uiteenspatten
In waanzinstreken. Filmbeelden branden,
Zalen op stelten. Gekrijs van raven, mindere vogels.
Vuur in de vlaktes en in je ogen.
Vuur in je ziel die niet bestaat en wel bestaat.
Ik hoor je schaduw die nooit heeft gelogen.
Een dwarsboom die zich Hercules noemt
Maar tegelijk romantisch door ons heenkijkt
Op zoek naar zachte aders en daders.
Alsof je een ziek meisje bent en geen sterke vrouw.
Ik zie je komen, een schim vol lichte tonen,
En je voetstappen ritme van een nieuwe wereld
Waar kinderen leeuwen worden, zacht van aard
En ongeduldig vanwege onze domme wetten.
Een nieuwe wereld waar het heel kleine heerst.
Het beheerst geschreeuw van saxofonen.
Ω
(“I was just sort of mythologically in love, if you know what I mean, without having evidence in fact or in deed…But I was as close as anybody could be to the real thing” Michael Brown, The Left Banke).
(Achtergrond, Paroah Sanders’ ‘Thembi’ en ‘There’s Gonna Be A Storm’ van The Left Banke.)
HOOCHIEKOOCHIE 
Heel heel mooi!!
LikeLike
Dank je Cedille. Jij hebt trouwens een voortreffelijke weblog.
LikeLike