Nathalie Lubbe Bakker, een barmeisje uit New York, las ik vanmorgen ik in De Standaard, werd ontslagen omdat ze in haar blog al dan niet werkelijk gebeurde activiteiten van Belgisch minister van Defensie De Crem had beschreven. Het artikel eindigt met deze verbazingwekkende, angstaanjagende en woede opwekkende weergave van De Crems oproep in de Kamer:
“Verbeten deed De Crem een oproep tot het halfrond: ‘Ik wil van deze gelegenheid en dit non-event gebruik maken om een gevaarlijk fenomeen in onze maatschappij te signaleren. Wij leven in een tijdgeest waarin het iedereen vrij staat naar goeddunken en zonder enige verantwoordelijkheid op blogs te gaan posten. Dit overstijgt zelfs het moddergooien. Het is bijna onmogelijk om zich daartegen te verdedigen. Iedereen van u is een potentieel slachtoffer.’ Luid applaus op de banken, zelfs hier en daar van de oppositie.”
Wil de minister de vrijheid van het woord, de vrijheid van mening en overtuiging aan banden leggen en de moet de verbeelding weer onder de plaveien worden verborgen?Zullen kranten straks ondergronds moeten worden gedrukt en boeken in gefotokopieerde vorm stieken in donkere kroegen worden doorgegeven?
HOOCHIEKOOCHIE 
Het is toch duidelijk dat deze man zich hoe langer hoe belachelijker (& ongeloofwaardiger) maakt.
LikeLike
Niet lang nadat ik hier reageerde had mijn ‘blog met inhoudswaarschuwing’ bezoek van een IP-adres uit de Belgische senaat.
Ik ben altijd wantrouwig als er plots een vreemde bezoeker op to blog verschijnt – mijn publiek is zeer beperkt – dus kijk ik even verder.
En zie, ik nam de vrijheid om op jouw belstatcounter te klikken et voilà: hetzelfde IP-adres ook daar.
Zo, je hoeft maar iets te schrijven, Martin, en het wordt in hogere regionen meteen opgepikt.
Gevààrlijk hoor, dat bloggen.
LikeLike
Daar twijfel ik niet aan, Sodade. Maar ik geloof nog altijd in de Belgische Wetten, de democratie en de vrijheid van meningsuiting. Dus als de senaat hier komt lezen, vind ik dat een mooie zaak. Ik heb niets te verbergen, en wat hierboven staat is doodgewoon een item uit het nieuws van vandaag, waar ik me als democraat enkele vragen bij stel. Ik ben heel zeker niet de enige die zich zorgen maakt.
LikeLike
pas maar op, of ik ga klikken
LikeLike
Ja, ik krijg die Belgische Senaat pipo ook zowat dagelijks op bezoek, en dik daarom mijn commentaren soms nog wat aan. Ongelooflijk met welke kgb praktijken die mannen zich daar bezighouden. Alsof bloggers fuckin’ terrorists zouden zijn…
LikeLike
ik reageer gewoon even op de reacties; die man of vrouw kan toch gewoon een bloglezer zijn? Misschien reageert hij/zij hier volgende week wel (tijdens de werkuren) en zegt hij of zij ‘ik lees Hoochiekoochie en klik door op zoek naar andere blogs?’
Ik las het verhaal van het barmeisje en zag de reactie van De Crem. Spartelt hij? Slaat hij wild met de armen om zich heen? Waarom?
LikeLike
Tot zelfs New York reikt de Brusselse politiek.
Bij ons in Holland was deze minister allang op straat gesmeten !!
LikeLike
Of is het ‘Dikke Broer’ loert mee over de schouder van menig blogger, dat is al lang geweten. Het zijn echter niet die schobbejakken van politici waar je bang van moet zijn, maar van die pipo vijf deuren verder die jou niet kan verdragen en daarom vuiligheid over jou op het internet gaat gooien. Juist ja, als blogger.
Wat De Crem betreft, die knalt wel eens één dezer dagen met zijn kattekoppige ego tegen de muur en dan mogen we met zijn allen de rekening gaan vereffenen van het afschrapen diener muur.
LikeLike
@ sodade
@ martin
af en toe durf ik wel eens te surfen naar blogs die me nauw aan het hart liggen, onbewust dat dit gedrag zijn sporen nalaat…
Maar misschien ben ik inderdaad wel niet de enige die dit vanop zijn werkplek doet. En zijn niet ieders beweegredenen even “nobel” (?) als de mijne…
LikeLike
Beste Jan, ik doe niet aan controle van IP-adressen. Zoals ik al schrijf: iedereen mag mijn blog lezen, om op het even welk moment. Hoe meer lezers hoe liever. Ik schrijf geen staatsgevaarlijke dingen. Ik doe niemand kwaad. Ja, misschien worden mensen misschien wel somber van mijn somberheid. Maar in mijn teksten zit ook altijd veel hoop, soms moeilijk te vinden. Voorzichtig ben ik wel, natuurlijk.
LikeLike
Wat ik nog vergat, Jan: het doet me veel plezier dat mijn blog je nauw aan het hart ligt. Het zijn moeilijke tijden en iedereen kan een beetje troost en empathie gebruiken.
LikeLike