In november zijn de dagen hier van een trieste eentonigheid. Met moeite raak je uit je bed, met tegenzin sta je onder de douche, poets je je tanden. Zelfs de koffie smaakt niet. Je vroegere gezwindheid heeft plaats gemaakt voor stramme leden. Eer je de ingang van metrostation Bizet hebt bereikt lijkt er een uur verstreken. In de metro lees je niet meer. Je wacht tot je er bent. Er. Op je werk zit je te werken, te geeuwen en te wachten op de avond. Om je heen hoor je gepraat, maar je begrijpt er niets van. Waar hebben ze het over? Michelangelo, warme woonkamers, de prijs van aardgas, kleine wijzigingen aan adviezen en rapporten? Je vreest dat je doof wordt, wat vreselijk zou zijn, want stemmen van zangers en zangeressen zijn je enige troost. Als je thuiskomt leg je meteen een plaat op. Je zou de volumeknop naar rechts willen draaien, maar dat past niet meer bij je leeftijd. En wil je de jonge benedenburen storen? Maar luide muziek zou heerlijk zijn, zou je even met dit donkere novemberland kunnen verzoenen. Led Zeppelin, the Who, Jimi Hendrix Experience, the Gun Club, the Clash.
Op reis gaan naar het Zuiden is niet goed voor je. Wat mis je, elke keer meer, het zinderende licht. Het blind en doof makende licht. Het licht dat liefde aan je onttrekt en ze aan de aarde schenkt. Je mist het zo erg dat je hier niet meer kan wennen, niet meer kan wonen.
Ω
Foto: Martin Pulaski.
HOOCHIEKOOCHIE 
En….. wat houdt u tegen?
LikeLike
Ik ken geen Portugees. Ik vind Brussel vaak ook een heerlijke stad, waar buitengewoon veel gebeurt, alle dagen concerten, theatervoorstellingen, tentoonstellingen, etc. Een paradijs voor een cultuurverslaafde.
Ook mijn vrienden houden me tegen. Ik kan niet tegen het alleen zijn.
En wat zou ik met mijn boeken, cd’s, lp’s en documentatie moeten doen?
LikeLike
Nah, je kent geen Portugees…
“Poertoegeish” is toch zo’n gesmeerde, geile zeemanstaal. De meest vranke van Europa, vind ik. En onder de evenaar. Sardienen in olijfolie. Een spraak, ideaal voor aanhouden met de serveerster, die leer je vanzelf. Bij Portugezen was ik niet verlegen.
Ah ja, we hebben een prima (echter prijzige) Vietnamees gevonden aan de Monnaie: Little Asia.
LikeLike
wel,… hier ging ik naar op zoek en heb ik snel gevonden; ook iemand die durft zuchten, verzuchten, het gemis aan licht en de ontroostbaarheid soms van deze stad hier in de winter durft uitspreken. Op face book lijkt iedereen precies heel de tijd happy
, fancy happy….
Bedankt Martin
LikeGeliked door 1 persoon
Miss stonewood, fijn dat je met me instemt. Toch heeft Brussel veel te bieden, je kunt elke avond naar een concert, een boeiende theatervoorstelling, een goeie film, etc. Maar vaak ontbreekt me de zin om nog buiten te komen, in de troosteloze straten en de stinkende metro’s.
Toch denk ik niet dat iedereen op facebook fancy happy is. Misschien is het een vorm van hoffelijkheid? In een weblog laat een mens zich eerder zien zoals hij is, omdat het een intiemer medium is. Ik zie niet veel verschil tussen hoochiekoochie en een (lange en niet-geredigeerde) autobiografie.
Dat we op deze manier met elkaar in contact kunnen komen is al een vorm van troost.
LikeLike
Tom, in het Portugees aanhouden met de serveerster: je brengt me nog op ideeën. Maar ik lijk helaas in niets op een zeeman ook al heb ik vele jaren op het water doorgebracht.
LikeLike
maar de prijs van aardgas etc is wel belangrijk, niet?
ik wens je veel sterkte. en veel blauwe lucht en af en toe luide muziek.
LikeLike
Aardgas is inderdaad belangrijk, en de prijs ervan ook. Ik keur het gepraat niet af. Ik beschrijf vooral mijn vervreemding. Alsof ik in een andere wereld zit, geïsoleerd van mijn collega’s. Dat is wellicht een gevolg van mijn depressie.
Maar ik hoor letterlijk niet zo goed meer. En daardoor kan ik niet meepraten.
LikeLike
Absoluut…,fijn dat je altijd een relativerende, positieve noot toevoegt bij alles. Bij deze uit ik ook een dankwoordje aan facebook, want zo heb ik bv jou en je blog ontdekt! En natuurlijk, Brussel heeft enorm veel te bieden; ik vind het altijd leuk om er te zijn. maar dan wel te voet wandelend langs de straten, niet per auto.
ik ga er trouwens zo direct naar toe en dat brengt altijd een lichte opwinding met zich mee!
Maar het licht, het licht in de winter, dat is pas een gemis…!
LikeGeliked door 1 persoon