Op basis van de lijst die ik gisteren en samenstelde en rekening houdend met de reacties van Roen, Peerke, Jahsonic en Marc stel ik hieronder een voorlopige top-20 voor. Het is nog altijd mijn subjectieve lijst, maar hij is al wat democratischer tot stand gekomen dan de vorige. Argumenten ter verdediging van deze rangschikking heb ik niet. Ik baseer me op emoties, op intuïtie.
1. The Band
2. The Rolling Stones
3. The Byrds
4. The Velvet Underground
5. Creedence Clearwater Revival
6. The Kinks
7. The Beach Boys
8. Fairport Convention
9. Led Zeppelin
10. The Beatles
11. Allman Brothers Band
12. The Who
13. The Clash
14. R.E.M.
15. The Flying Burrito Brothers
16. Eels
17. Love
18. The Walkabouts
19. Wilco
20. Joy Divsion
Tot mijn spijt zijn niet in de lijst opgenomen: the Doors, Jefferson Airplane, CSNY, the Temptations, the Small Faces, Grateful Dead, Big Star, Los Lobos, Buffalo Springfield, Televison, the Ramones, Mazzy Star, Flaming Lips, Mercury Rev, Green On Red, Dream Syndicate, the Animals, New York Dolls, the Stooges, Lynyrd Skynyrd, 16 Horsepower, Talking Heads en the Undertones.
Dit zouden de beste rockbands moeten zijn. Nu wordt het stilaan tijd voor een volledige lijst, waarin bands, zangeressen, zangers, muzikanten en singer-songwriters opgenomen worden.
HOOCHIEKOOCHIE 
In deze lijst kan ik me zeer goed vinden, al vind ik wel dat Buffalo Springfield, The Doors en CSNY zeker in de top 20 thuishoren…
Mijn top 10 zangers :
1. Bob Dylan (wie anders…)
2. Bruce Springsteen
3. Neil Young
4. Townes Van Zandt
5. Van Morrison
6. Jackson Browne
7. Warren Zevon
8. Nick Drake
9. Elliott Murphy
10. John Hiatt
Zangeressen
1. Emmylou Harris
2. Joni Mitchell
3. Patti Smith
4. Sandy Denny
5. Rickie Lee Jones
6. Alison Krauss
7. Bonnie Raitt
Nu nog een definitieve lijst maken met allen samen, daar moet ik nog eens over denken, het enige wat i zeker weet is dat Bob Dylan (& The Band) voor mij op 1 staat, op de voet gevolgd door Springsteen en Neil Young …
LikeLike
Het kan toch niet zo zijn dat alles wat goed is uit de jaren 60 of 70 moet komen. Kom op mensen blijf bij de tijd!
LikeLike
Het is precies die overload aan hedendaagse nontalenten en overdreven hypes dat muziekliefhebbers doet teruggrijpen naar de jaren ’60 en ’70, Antoio, waarin alles duidelijker omlijnd was. Het internetkluwen heeft heel de popcultuur om zeep geholpen. Je ziet het bos door de bomen niet meer. Men kan vandaag dan ook nog nauwelijks het kaf van het koren scheiden. Als je Humo en Oor en alle buitenlandse muziekmagazines en webzines mag geloven, komen er begot iedere maand enkele honderden essentiële meesterwerken uit. Bullshit natuurlijk. Mensen geraken dat beu op den duur. Martin had hier in het verleden gelijk: goeie muziek komt mettertijd wel vanzelf wel bovendrijven; je hoeft niet altijd meteen op de huidige hypekar te springen.
Er zijn vandaag, ondanks de overload, dan ook maar enkele artiesten met een mooie uitgebouwde catalogus, Antoio. Ik noem Jack White, Ryan Adams, Will Oldham, Damien Jurado en nog een paar enkelingen. Maar voor de rest? Huilen met de pet op…
Maar hierbij mijn top 11 mannelijke singer songwriters en/of zangers:
1. Neil Young
2. Bob Dylan
3. Bruce Springsteen
4. Johnny Cash
5. Townes Van Zandt
6. Gene Clark
7. Gram Parsons
8. Ryan Adams
9. Mark Lanegan
10. David Eugene Edwards
11. Richard Thompson
En mijn 25 favo vrouwen:
1. Emmylou Harris
2. Sandy Denny
3. Caitlin Cary
4. Karen Dalton
5. Hope Sandoval
6. Neko Case
7. Diana Ross
8. Carla Torgeson
9. Jesse Sykes
10. Natalie Merchant
11. Caroline Herring
12. Shelby Lynne
13. Alison Krauss
14. Allison Moorer
15. Carole King
16. Janis Joplin
17. Candi Staton
18. Lucinda Williams
19. Patty Griffin
20. Joni Mitchell
21. Vashti Bunyan
22. Judee Sill
23. Gillian Welch
24. Joanna Newsom
25. Margo Timmins
LikeLike
Dat is en blijft toch allemaal zeer persoonlijk, nietwaar.
Enfin… (en dat heeft dan ook met emotie en intuïtie te maken).
LikeLike
Natuurlijk ben ik het niet eens met deze lijst en de volgorde. The Wailers en The Pogues bijvoorbeeld verdienen zeker een plaatsje in de top 20.
The Beatles schat ik vanwege invloed, impact, veelzijdigheid, constant hoge kwaliteit en de goede smaak om er op tijd mee op te houden veel hoger in dan alle bands die hen in deze lijst vooraf gaan.
LikeLike
Antonio, vroeger was niet alles beter. Er zijn echter verschillende elementen waar dieper op moet worden ingegaan. Dat zal ik in een volgend bericht doen, of toch binnenkort. Een zaak is dat we afstand nodig hebben om wat dan ook te beoordelen (als we wensen te beoordelen, maar het is een aangenaam tijdverdrijf dat niemand pijn doet, deze vorm van beoordeling toch niet). Een tweede zaak is dat de periode die je noemt er echt een was van hechte groepen, bands. Ze waren ook allemaal opgegroeid met liedjes op de radio, echte liedjes van 2 à 3 minuten, met een aanstekelijke melodie en een moeilijk te vergeten refrein. Dat voorbeeld hebben ze nagevolgd. Ze schreven allemaal liedjes, en daar waren ze heel goed in. De Allman Brothers Band en de latere groepen zijn daarop wel een uitzondering. Maar zoals ik al zei, ik ga er later dieper op in.
Sodade, het is persoonlijk en het is niet persoonlijk. Grotendeels is het persoonlijk, zou ik zeggen.
Peerke, natuurlijk ben je het met deze lijst niet eens. Maar er staan wel veel groepen in die jij ook goed vindt, misschien wel in een andere volgorde. Je hebt wellicht gelijk dat the Beatles helemaal bovenaan hadden moeten staan – maar ik wil niet doen zoals iedereen en bovendien was ik in de sixties een absolute rolling stones-fan. Daar blijven sporen van over. The Beatles staan bij mij heel hoog aangeschreven, maar ik geef dat niet graag toe.
Er zijn vandaag heel veel uitstekende bands en vooral individuele performers, singer-songwriters, noem maar op. Daar zal ik het later ook over hebben.
LikeLike
Natuurlijk is het persoonlijk… En, vooruit, ook niet. In de zin dat ik merk dat de keuze geïnspireerd is (wat heet) door een typisch (tja – dominant?) Westers erfgoed?!
Wat heeft een Shona hier aan? Of een Himba of een Huichol of weet ik veel. En eigenlijk voel ik me zo vaak, als het hier (ik bedoel niet specifiek op Hoochiekoochie) over muziek gaat. Een alien onderworpen aan een overheersende cultuur. Vandaar dat het voor mij wél persoonlijk blijft. Wat niet weg neemt dat ik ook enorm kan geraakt worden, eerder dan door een band, door deze of gene specifieke song, uit het repertoire van de genoemde bands.
Maar ik heb dat hier al eerder gezegd: ik ben geen muziekkenner. Het gaat om associaties, herinneringen… of om een inslaande kracht. Ergens ter hoogte van het bekken. Bijvoorbeeld.
LikeLike
Westers zou zelfs anglofoon kunnen zijn hier.
LikeLike
Om eens wat variatie in het schrijven te brengen knutsel ik sinds vorige week voor mijn blog aan een hitparade, geïnspireerd op Humo’s rubriekje “De platen die uw leven veranderden”.
Mijn cd-rek uitspitten, herbeluisteren èn recensies schrijven over de uitgekozen platen. Dit is nieuw voor mij: muziek bespreken. Het zal uiteindelijk een top 12 worden (één voor elke maand van het nieuwe jaar, als countdown te volgen van begin tot eind december) van cd’s waarvan de aanschaf een investering is gebleken in mijn persoonlijke evolutie. Het zijn daarom niet altijd de beste en meest succesrijke artiesten.
Er zullen een paar zangers tussen zitten die hier ook al besproken werden, al ziet mijn lijstje er totaal anders uit dan het jouwe.
Lijstjes maken is van je hart een steen maken. Onherroepelijk zullen er bepaalde voorkeuren sneuvelen (die je in een voetnoot dan toch gauw nog een eervolle vermelding gunt, zoals hier ook blijkt)
LikeLike
die ik graag aan mijn lijstje wilde toevoegen :
John Prine
Eric Andersen
Ry Cooder
Fred Neil
Doug Sahm
Ramblin’ Jack Elliott
Derroll Adams
Tucker Zimmerman
David Olney
Steve Earle
Jim Croce
Leonard Cohen
Guy Clark
Willie Nelson
Waylon Jennings
Iain Matthews
Kris De Bruyne
Wannes Van De Velde
James Taylor
Woodie Guthrie
Lou Reed
Roy Orbison
Elvis Presley
Tim Buckley
Jeff Buckley
John Cale
…
Allemaal mensen die een plaat en meestal meerdere platen hebben gemaakt die ik koester en die ik niet niet meer zou willen missen…
Er is veel mooie muziek en er is veel tijd. Maar er zal nooit tijd genoeg zijn om al die mooie muziek genoeg te beluisteren.
Ben zonet terug van het concert van Emmylou Harris in Brussel en het was prachtig. Morgen meer.
LikeLike
graag had ik toegevoegd aan je tweede lijst, van groepen die niet op je lijst zijn beland (en misschien kans maken er een volgende keer op te raken), de groep U2 met zanger Bono en de Hoeck op gitaar. je zag me zeker al komen en vroeg je zelfs af: waar blijft ie nu? Bij deze.
LikeLike
Wannes Van De Velde…consequent, eerlijk, zuiver., hekelend, nooit kwetsend,..,groot man en artiest, ‘k heb
ooit geschreven, dat ze -wat mij betreft- die man ‘Baron’ mogen maken. Door zijn ziekte, zijn optredens, de laatste jaren moeten missen…een gemis!
LikeLike
Inderdaad Mie, wannes is heel groot. Hij heeft ook enkele prachtige boeken geschreven met zijn herinneringen aan hoe mooi het oude Antwerpen ooit geweest is… vooral de oude wijken, waarvan er nu al veel afgebroken is, en die ten prooi zijn gevallen aan projectontwikkelaars die zich uitsluitend wilden verrijken ten koste van een stukje prachtige cultuur.
Zijn platen zijn geweldig, zijn gevoel voor poëzie is groots, en ik heb hem een heel aantal jaren flamenco gitaaar zien spelen, kippevel all over…, spaance flamencogitaristen beschouwen hem als een bloedbroeder, een zielsverwant.
Ook zijn plaat samen met Rolant Van Campenhout is prachtig, hun vertaling / interpretatie van Dylans ‘Masters of War’, ‘Oorlogsgeleerden’ is ongeëvenaard, en snijdt heel diep, op het laatst spuwt Wannes de teksten er bijna uit…
Respect, inderdaad, voor een Grootmeester.
LikeLike
sorry
LikeLike
Nogmaals bedankt voor al die prachtige en inspirerende reacties.
Sodade, in mijn tekst van vandaag heb ik geprobeerd mijn liefde voor wat jij anglofone muziek noemt, te verduidelijken. Die anglofone muziek is nu inderdaad deel van de overheersende cultuur. Overal wordt die verdomde Amerikaanse en Britse shit aan ons opgedrongen, zelfs op straat.
Maar de muziek waar ik van houd was aanvankelijk subversief en soms zelfs ondergronds. In 1965 was het een schande om iemand als Bob Dylan te bewonderen en aan die bewondering uitdrukking te geven. In 1956 werden jongeren die naar Elvis Presley luisterden als boefjes beschouwd, uitschot. Elvis Presley, Bob Dylan en degenen die van hun muziek hielden waren toen de aliens.
Door de ‘silent majority’ werden wij destijds bijna op dezelfde manier veracht als nu de immigranten met een wat donkere huidskleur door de grote groep racisten die zich in ons midden bevindt. Ik overdrijf niet. Bijna wekelijks werd ik op aan straat door de politie tegengehouden en moest ik mijn identiteitskaart tonen. Meermaals kreeg ik een boete omdat ik geen bril ophad, terwijl ik op mijn pasfoto wel een bril droeg. Pesterijen!
Ik zie dat het de hoogste tijd te wordt om een lijst te maken van mijn favoriete singer-songwriters, zangeressen, zangers en muzikanten. Ik heb dat waarschijnlijk al eens gedaan. Maar dat was toen en nu is nu. Ik heb hier al veel namen zien staan van muzikanten die ik zelf ook bewonder.
Wannes Van De Velde is samen met Boudewijn De Groot de meester van het Nederlandstalige lied. Van mij mag hij tot koning gekroond worden. Maar rock and roll maakt hij niet.
Marc, U2 zal nooit op een lijst van mij komen. Dit is heel persoonlijk, dat weet ik – maar ik kan U2 niet uitstaan. Zojuist hoorde ik Ryan Adams nog op mijn iPod, dat is pas een zanger. I’ve got a halloween head, zong hij. Ik geloof dat ik nu ook een halloween head heb.
LikeLike
Martin, don’t worry about U2. Deze groep heeft meer dan genoeg pleitbezorgers over de hele wereld, dus als jij vindt dat ze niet thuishoren in een “best of bands” lijst, het zij zo.
Zelf ben ik van de U2 generatie, wij waren 16 jaar in 1981, ten tijde van de (voor mij) prachtplaat ‘October’ van U2. In die tijd was U2 ook nog een sympathiek, klein bandje uit Dublin, dat dweepte met Patti Smith, Joy Division, Magazine, The Undertones,… en die samen met hun vrienden van The Virgin Prunes (die ik trouwens nooit echt heb kunnen pruimen) een soort van imaginaire, eigen leefwereld hadden opgebouwd, althans in hun gedachten, en ze gaven elkaar ook andere namen als Bono Vox en The Edge. Later is U2 natuurlijk een mega selling band geworden, waaarvan Bono , de wereldverbeteraar en zakenman par ecxellence, de soms zeer omstreden frontman was (alhoewel ik steeds, en nu nog, geloof dat hij het goed meent). En dan de muziek. Ik vind U2 goed, heel goed eigenlijk, alhoewel ik me best kan voorstellen dat velen zich ergeren aan de commerciele overexposure die bands van dat kaliber met zich meebrengen, ikzelf doe dat soms ook. Maar de kwestie is (voor mij toch) : ik vind hun liedjes mooi, zeker niet allemaal, maar velen wel, en dat is toch waar het om draait , of niet soms ? For the sake of the song, dixit ene Townes Van Zandt. Maar ik denk dat ik een beetje afgedwaald ben, want wat ik eigenlijk wilde zeggen is “de gustibus e coloribus non disputantur”, of juist wel, wat mij betreft, want dat geeft soms een beetje kleur aan het leven : het uitwisselen van ervaringen en dingen die je graag ziet, hoort, ruikt, voelt, etc…
Hartelijke groet, Martin, en dank voor de immer mooie teksten op je blog, die ik niet graag meer zou willen missen.
LikeLike
….en vergeet Nick LOWE en Chris REA niet!
LikeLike
Marc, het gaat inderdaad om het liedje, the song. Bij Townes stond alles in het teken van dat liedje, al de rest kon de pot op. Maar uiteindelijk heeft de drank het gehaald van het liedje.
Ik begrijp wel heel goed je generatieverbondenheid met U2, ik vermoed ook dat de man die zich Bono noemt goede bedoelingen heeft, maar ik houd niet van hun muziek. Ik heb die generatieverbondenheid niet, zie je. Zijn beelden niet belangrijk voor bands als U2? Clips, MTV destijds? Ik heb de indruk dat bands / muzikanten die zich meer met multimedia en vooral met beelden gingen bezighouden een grote verantwoordelijkheid voor de dood van rock & roll hebben.
De live muziek van bvb. Bob Dylan is daar een goed tegengif voor. Maar dat is echt een heel subjectieve benadering, ingegeven door mijn tijd, en mijn eerder toevallig bestaan.
Maar nogmaals, als ik de president van de wereld zou zijn, zou U2 mogen blijven doorspelen.
LikeLike
Marie, Nick Lowe vergeet ik zeker niet. I love the sound of breaking glas. En waardig ouder worden ook. Chris Rea ken ik echter niet.
LikeLike
Video en beelden heel belangrijk voor U2 ? Nog nooit echt over nagedacht, maar waarschijnlijk wel. Ik heb me altijd met hun platen bezig gehouden…
Mee verantwoordelijk voor de dood van de r&r ? Zeker niet. Op de plaat ‘Rattle & Hum’ gaat U2 op zoek naar de ziel van Amerika, met een duet met / eerbetoon aan BB King, en een mooi liedje over Billie Holiday, de engel van Harlem. Mooie liedjes met bues en soul invloeden en ook een mooie cover van The Beatles, Helter Skelter, waar Charles Manson op zijn plaats gezet wordt, een cover ook die zich niet moet schamen voor het origineel, met dezelde passie gezongen en gemusiceerd als The Beatles destijds. Oja, en ik moet toegeven, ik heb ook de film ‘Rattle & Hum gezien, en hij was zeer mooi, heeft mijn fascinatie voor Amerika en haar muziek, films, landschappen,… alleen maar versterkt.
LikeLike
Marc, ik kan je argumentatie en je bewondering heel goed begrijpen. Ik besef eveneens dat U2 op zoek is gegaan naar de roots van zijn muziek en zo in de Sun studio in Memphis is beland. Hun eerbetoon aan hun voorgangers siert hen.
Maar dat weegt niet op tegen mijn, ik zeg het nog eens, zeer subjectieve en bevooroordeelde appreciatie van hun muziek en van hun imago, met name dat van Bono.
Kijk, we zullen het er bij houden dat smaken verschillen en ik ben ervan overtuigd dat er meer muziek is die ons met elkaar verbindt dan muziek die ons van elkaar scheidt of ons tegen elkaar in het harnas jaagt. Goed?
LikeLike
Zeker Martin, ik wou je ook helemaal niet proberen om te praten, want dat lukt toch niet, het zou bij mij ook niet pakken.
Ik voer echter alleen maar de verdediging van een groepje dat voor mij een deel jeugdsentiment inhoudt en dat ik ook zou blijven koesteren als het een matig bekend groepje uit Ierland zou zijn gebleven, zoals bijvoorbeeld The Undertones of uit Engeland Echo & Bunnymen. Uiteraard zijn deze namen zeer bekend onder muziekliefhebbers, maar de worldwide populariteit van Bono & Co hebben ze nooit bereikt, en waarschijnlijk gelukkig maar voor hen…
En inderdaad, er zijn blijkbaar meer groepen die we gemeenschappelijk bewonderen, zoals The Band, The Stones, en The Velvet Underground…
Nog enkele groepen die zeker de moeite waard zijn en waarvan ik de naam nog niet heb zien opduiken :
Tom Petty & The Heartbreakers
Cowbow Junkies
en over Ierland gesproken,
The Chieftains
Christy Moore (!), waarvan ik dit jaar in Tilburg nog een fabuleus concert zag…
Muzikale groet, Marc
LikeLike
Ik ben weg van the Cowboy Junkies. Altijd al weg geweest! Roen heeft hieronder al wel Margo Timmins vermeld, zij het op de 25ste plaats.
En lang leve the Undertones en alle rock & roll bands.
Fijn weekend, Marc.
LikeLike
Great Blog, continue the great work !
LikeLike
The Beatles on Top. Wilco en The Eels vind ik dan weer veel te hoog ingeschat. Talking Heads staan veel te laag. Roxy Music en Pink Floyd moeten erin. Zijn ‘Simon & Garfunkel’ een groep? Dan horen ze hoog te staan.
LikeLike