BLOOMSDAY

Vandaag is het Bloomsday. Als we toch feest willen vieren, waarom dan niet op de dag die uit de verbeelding van een schrijver is ontstaan?  Een retorische vraag, natuurlijk. Maar ik ben niet in een feeststemming. Er is bijna een half jaar voorbij, een half jaar waarin niets is gebeurd, om Iggy Pop te parafraseren. Ik heb wat door het raam gekeken, ben enkele zaterdagen in Antwerpen geweest, heb twee films gezien en ben naar twee of drie concerten geweest. Er was een korte reis naar Porto, waar het gezelschap van  jonge vrienden en kunstenaars me wat nieuwe energie heeft gegeven, hoewel ze snel weer wegsmelt als ik hier zonder voornemens of plannen op de avond zit te wachten. Ik moet gedichten schrijven, verhalen, een tegengewicht bieden tegen de mediocriteit van deze tijd. Ik moet mezelf heruitvinden, een nieuwe mens worden. Maar de ademruimte ontbreekt me, de zin, de echte goesting.

Soms, zoals de voorbije dagen, ontstaat er wel opeens een gedicht, en dan voel ik me verwant met Rilke en Hölderlin, hoewel ik niet weet of mijn werk even hoog staat. Ik denk het niet. Maar ik schrijf al gedichten sinds 1965, daarom denk ik dat niet alles wat ik schrijf waardeloos is. Je moet wel gek zijn om op rotzooi zitten te zwoegen in plaats van naar de kroeg te gaan of achter de vrouwen aan te zitten. Nu ja, mijn echte leven speelt zich in sommige van mijn gedichten af. Dat is toch ook al iets. Laten we het daar bij houden voor vandaag. De opsommingen zijn voor straks of morgen (want ik vind dat ik gedurende die zes maanden vreemde aankopen heb gedaan, en daar wil ik het toch wel even over hebben, in deze tijd van absoluut consumentisme). En nu denk ik aan nog iets anders: wat is het goed dat grote voorbeelden als Bob Dylan, Neil Young, Tom Waits en Patti Smith niet alleen nog in leven maar zeer actief zijn en belangrijke werken maken. Laten we daar dan maar op drinken, vanavond. En op de nagedachtenis van James Joyce en de talloze andere grote schrijvers en dichters van het modernisme. Salud!

Auteur: Martin Pulaski

Dichter, schrijver, blogger, filosoof, DJ. Liefde voor steden, literatuur, muziek, film, kunsten, nachtleven. Radioprogramma ‘Zéro de conduite’ op Radio Centraal Antwerpen 106.7 fm en streaming.

6 gedachten over “BLOOMSDAY”

  1. Je hebt gelijk Martin. Ook ik maak me schuldig aan overvloedig consumentisme. Ik koop te veel, waardoor er nauwelijks tijd overblijft om inderdaad te genieten van de écht belangrijke werken. Maar de verleiding is zo groot en ik word in deze moderne tijden te vaak en te gemakkelijk verleid waardoor ik te veel onnodige, nutteloze dingen koop. Aan dat rijtje Groten zou ik vandaag ook graag de naam Emmylou Harris toevoegen. Zij bezorgde me de laatste dagen ook de drang om te schrijven. Die drang maakt me nog gek. Of is het net andersom? Zou ik eerder gek worden indien ik de chaos in mijn hoofd niet van me af zou schrijven? Die drang maakt me in ieder geval wel moe.

    Groeten,
    Roen

    Like

  2. Dag Roen, Emmylou Harris hoort daar zeker thuis. Maar ik kon ze niet allemaal opsommen.
    Ik heb de indruk dat je schrijven helpt om niet gek te worden. Maar het maakt je inderdaad erg moe. Ik ben nog maar net op en sta alweer op het punt om in slaap te vallen. Het is, denk ik, de weerslag van de reis naar Porto.
    Overigens vind ik onze vorm van consumentisme nog vrij onschuldig. We dienen een betere zaak, zeker als je het doet zoals jij soms en rechtstreeks van de artiest koopt.

    Like

  4. Je hebt alweer gelijk Martin. Cd’s, boeken en films zijn tenslotte ook zowat het enige waarmee ik overdrijf. Het zijn geen nutteloze dongen; ze voeden onze geest, waardoor we de drang voelen om te schrijven. Indien we er niet zouden over schrijven zouden we inderdaad wellicht gek worden, ook al worden we van al dat geschrijf moe. Dank je om me mijn vergissing te doen inzien.

    Ik wens je alvast nog heel wat heerlijke dromen over Porto toe. Het is er vandaag het ideale weer voor. Hopelijk laat mijn gezondheid me toe om er ooit ook eens te geraken (ook al spreekt het Hoge Noorden me meer aan).

    Like

  5. Martin, Bloomsday herdenkt de dag die JJ heeft verwerkt tot 1 boek, Ulysses. Die dag was echter geen vrucht van zijn verbeelding als wel de dag waarop hij zijn vrouw ontmoet heeft. Hij heeft die dag wel met verbeelding in de vaart der volkeren en in de geschiedenis geschreven.
    Het is echter niet helemaal afgelopen met JJ zoals hij het gedroomd had. Waarop hij Finnegans Wake geschreven heeft.
    JJ had een afschuwelijk leven, hoor.

    Like

Reacties zijn gesloten.

%d bloggers liken dit: