Bijna twee jaar geleden had ik het over de autobiografie van producer en muziekliefhebber Joe Boyd, ‘white bicycles’, die op mij toen veel indruk had gemaakt. Eigenlijk is het geen echte autobiografie, maar gaat het over de schitterende muziek die in de jaren ‘zestig en ‘zeventig werd gemaakt. Joe Boyd heeft daar zonder overdrijven een buitengewoon belangrijke rol in gespeeld en hij weet daar gevat over te schrijven, zonder overdreven zelfverheerlijking, maar ook niet vals bescheiden. Het boek is nu – alle geïnteresseerden hebben het al lang gelezen – met een afschuwelijke titel in het Nederlands verschenen. Ik mag niet aan de vlugvlug in elkaar geflanste vertaling denken. Het gaat toch maar over popmuziek, dan mag het goedkoop. Beste muziekliefhebbers, als je geen Engels kent: leer die mooie taal dan eerst en lees vervolgens het boek in de originele versie, uitgegeven bij Faber and Faber. Maar ik wil je er toch voor waarschuwen dat je na het lezen van die getuigenis nog meer zal beseffen hoe we vandaag met rotzooi worden overspoeld. Als je op MySpace gaat kijken vind je al snel duizenden bands en muzikanten. Dat doet me plezier, omdat muzikanten over het algemeen niet op iedereen beginnen te schieten. (Drummer Jim Gordon, van honderden sessies en lid van Derek & the Dominos, heeft wel zijn moeder vermoord. “Mother I want to…”). Maar moeten al die jongens en meisjes zo nodig plaatjes maken? Ik weet het niet hoor. Het zal wel een onderdeel van de menselijke evolutie zijn.
Ik zit nu te luisteren naar Bon Ivers (Justin Vernon) in een schuur in Wisconsin opgenomen elpee ‘for emma, forever ago’. Gisteren op de metro heb ik de teksten al gelezen; het zijn geen echte liedjesteksten maar impressionistische brokkelige gedichten. Bon Iver raakt me wel en soms zelfs dieper dan ik verwacht had, maar na beluistering leg ik hem op de stapel bij M. Ward, Beirut en the Mountain Goats. De grote vraag is of dit plaatje ooit de schoonheid zal krijgen die ‘Five Leaves Left’ en ‘The Late Great Townes Van Zandt’ nu hebben. Maar nu is het tijd voor koffie.
HOOCHIEKOOCHIE 
En daarmee stellen we ons dezelfde vragen, Martin. Zowel over de oververzadiging van de muziekmarkt als over het plaatje van Bon Iver (die me mij momenten ook niet onberoerd laat, maar waarvan ik hoor dat het ook een typische plaat van dit myspace tijdperk is).
In de huidige situatie van muziekbeleving begin ik het woord “muziekliefhebber” overigens een vergiftigd woord te vinden. Ik verzeenzelvig me vandaag liever niet meer met de moderne zelfverklaarde “muziekliefhebbers”. Ik zou mezelf vandaag dan ook liever “muziekgenieter” willen noemen.
LikeLike
Gisterenavond op een terras nog kunnen genieten van ‘the flying horseman’. Nadien zijn ‘plaatje’ gekocht dat ik waarschijnlijk zal grijsdraaien, alhoewel ik hem ook op MySpace (http://www.myspace.com/theflyinghorseman) kan beluisteren… Dit tijdperk heeft zo z’n voordelen.
LikeLike
Ik beweer niet dat alles op MySpace slecht is, integendeel (ik heb genuanceerd), maar door zo’n groot bos hoor je de wind in de wilgen niet meer, om het zo maar eens te zeggen. Toch heb ik er al uitstekende muziek gehoord, maar omdat het allemaal zo snel gaat, van de ene space naar de andere, vergeet ik veel. Ik heb duizenden muzikale myspace-vrienden, die ik bijna allemaal verwaarloos, omdat ik er de tijd niet voor vind. En dan voel ik me schuldig omdat ik bij degenen die ik echt graag hoor geen woord van waardering achterlaat.
Roen, ja, onze teksten zijn opvallend gelijklopend. Maar de jouwe is van meer argumenten voorzien. Ik heb het geduld niet meer om alle voors en tegens af te wegen. Ik schrijf gewoon beknopt neer wat ik op een bepaald ogenblik denk. Maar ik ben vrij om van mening te veranderen, als ik tot een ander inzicht kom.
Iemand die muziek lieefheeft zal toch altijd ook wel van muziek genieten, denk je niet? Zolang de muziek ons maar iets blijft doen, en zolang we een ‘hungry heart’ hebben is het goed.
LikeLike
nu heb ik nog altijd geen koffie gedronken.
LikeLike
heb je nu al koffie gedronken? ik wel. warme maar die wordt altijd koud.
Op de radio vertelden ze over dat boek, vandaag, maar ik heb niet alles gehoord. ik heb het wel genoteerd maar nu zal ik de vertaling niet kopen.
LikeLike
Maar op de radio draaien ‘ze’ nog altijd dezelfde rotzooi. Joe Boyd of geen Joe Boyd. Zo was het, zo is het en zo zal het zijn. Altijd hetzelfde spektakel. Opeens ontdekken ze een naam. Hebben ze dan nooit eens een blik geworpen op de hoezen van hun elpees? Fairport Convention, Incredible String Band, Mike Heron. (Bij Syd Barrett wordt nu al, een jaar of zo na zijn dood, vermeld dat hij ooit lid was van Pink Floyd. De man heeft de groep gemaakt!)
LikeLike
(maar naar radio 2 luister ik niet).
Overdag is de radio het enige dat ik heb. Maar je hebt gelijk.
Maar elke keer ik Bob Dylan, Eels, Cat Power hoor dan valt hun muziek me op. Er zijn er heel veel die ik niet hoor, er zijn er veel die ik zo ‘beter’ leer kennen, herkennen? Tom Waits draaien ze ook regelmatig.
Een mens moet ergens beginnen. ‘iets’ hebben terwijl de telefoon maar weer eens gaat. Voor mij is dat de radio, en ik neem er de rotzooi wel bij.
Maar het is lang geleden dat ze Cat Power gedraaid hebben. Bob Dylan en Elliot Murphy en Amy Winehouse gisteren nog.
LikeLike
Soms denk ik wel eens: ze zouden een jaar of twee geen nieuwe muziek meer moeten uitbrengen, zodat we de tijd krijgen om alles een beetje bij te benen. Is dat in 1942 niet eens gebeurd in de Verenigde Staten?
Elke maand verschijnen er zo’n 200 à 250 nieuwe cd’s. Dat is toch gewoon niet meer te bolwerken.
En dan spreek ik nog niet over de vele parels uit 90 jaar folk-, blues, country, rock en popgeschiedenis. Want ik moet er niet aan denken dat ik ‘Northern Sky’, ‘Rainy Night In Georgia’, ‘Strenght of Strings’, ‘Nobody’s Fault But Mine’ of ‘I Hear That Lonesome Whistle Blow’ zou moeten missen.
LikeLike
Evy, er is zoveeel sublieme muziek gemaakt, dat het al heel vreemd zou zijn als er niet af en toe in een programma een parel tussen zou zitten. En goede radio is magie, dat weet ik uit ervaring. Ik ben opgegroeid met een transistor-radio. Wat zeg ik, ik maak zelf radio.
Peerke, het is duidelijk dat we met een aantal mensen op dezelfde golflengte (ja, ja) zitten. We kunnen het inderdaad niet meer bijhouden. De vraag is natuurlijk of we het moeten bijhouden. Ik zit nu te luisteren naar ‘It Still Moves’ en ik heb het gevoel dat die plaat beter is dan bijna alles wat vorig jaar en dit jaar is verschenen. De hele zaak stil leggen, lijkt me utopisch. We leven in een vrije-markteconomie, weet je wel. Maar een goed idee is het wel. Wij zouden zelf ook twee jaar geen platenwinkel meer kunnen binnenstappen.
Ja, daar noem je zo’n aantal songs waar muziekjunkies niet zonder kunnen. ‘Masterplan’ is ook niet slecht, nochtans.
LikeLike
Spooky. Ik zet net Bon Iver even on hold voor Dead Flowers door Townes van zandt.
En wedden dat jij ook niet naar Italie-Belgie hebt gekeken.
LikeLike
Italië-België, wanneer was dat? En wie heeft gewonnen?
Ja Townes is de man.
LikeLike
ja goede radio is magie, ik schreef er ooit eens iets over.
die vraag van(voor) LucV: Italië heeft gewonnen, met 3-1 als ik me niet vergis. Maar kijken doe ik nooit en ik weet niet wanneer het was.
LikeLike
Hm, LucV…. als het wielrennen was geweest had je het wél geweten 🙂
Toch?
Ik weet niets van al die dingen: voetbal, wielrennen, radio, tv… niets. Tja.
Als de merels en de duiven een knop hadden om ze uit te zetten, deed ik dat ook nog.
LikeLike
Het simpele feit is dat alles, merels en duiven inbegrepen, een knop heeft om uit te zetten (maar niet om aan te zetten).
LikeLike
Ha ja, dat is wel zo… maar ik kan er niet zo goed bij.
Ik heb wel ooit geschreven dat ik ze vanuit het venster beschiet… maar het is als met de koppen van de Hydra.
LikeLike