POW! POËTENKADAVER

Voor René Pollesch.

Amechtig monkelend zweten de poëten hun verzen uit.
Verse spruiten voor de buitenstaander.
Voor de man die op zijn stoel zit, altijd in het wit.
Garnaalvissers fietsen door zijn straat; het belgerinkel van een schavuit.
Arme liefjes met versleten rode rokjes aan komen uit de  verfwinkel in zijn straat.
Uit de sigarenwinkel in zijn straat.
Op de hoek staan Poolse bouwvakkers stickjes te rollen.
Uitgelaten lacht hij in het wit. Hij lacht die poëten uit!

Als het donker is ruilt hij zijn koning voor een paard
dat leeuwachtig brult om haver, en zelf heeft hij dorst.
Maar nergens een café zonder bier. Aan de zwier dan maar?
Voorbij de regenboog? Wat zeggen de dichters nog meer?
Naar de letter of de geest geven zij zich prijs aan de markt
van de tekens, maar daar wij allen betekenisloos zijn
geven al gauw hun woorden de geest. Er is niets te begrijpen,
er is niets te verstaan. In het vaderland wachten de moeders
en de Schone zit voor altijd in de trein van het Beest.

Geef hem nog zo’n Brusselse wafel, moeder!
Geef de dichter nog zo’n Luikse wafel!
Geef de dichter een walrus, een bedelaar een tafel.

Auteur: Martin Pulaski

Dichter, schrijver, blogger, filosoof, DJ. Liefde voor steden, literatuur, muziek, film, kunsten, nachtleven. Radioprogramma ‘Zéro de conduite’ op Radio Centraal Antwerpen 106.7 fm en streaming.

6 gedachten over “POW! POËTENKADAVER”

  1. We zijn in Antwerpen overgegaan tot de ontbinding van de club Vers Geschild. Zonder geschil, hoor, maar wegens oneigenlijk gebruik van de poëzie uit hoofde van een der leden. Als ik lees wat jij hier schrijft (of heb je iets van iemand anders vertaald) dan valt te vrezen dat zo’n oneigenlijk gebruik niet beperkt is tot 1 maar zich uitstrekt tot velen.

    Like

  2. Marc, deze woorden komen allemaal uit dit arme hoofd van me. Dat hoofd had het wat lastig met al die poëtenspruiten. Dada werd even wakker in mij. Voilà. Maar wat jij precies bedoelt, daar heb ik het raden naar. Graag wat meer uitleg.

    Like

  3. ik hou wel van die achtergrond van garnaalvissers en belgerinkel.
    Wachten de moeders tot de oorlog voorbij is? bijvoorbeeld?

    Like

  4. Heel wat kadavers, waar woorden de geest geven.
    Af en toe een klein monument…

    (en ik moest aan Nero denken. Die van Marc Sleen…)à

    Like

  5. ja, de moeders wachten, en nemen uiteindelijk het hele zaakje zelf in de hand.

    niets dan kadavers, en met nero zit je er niet ver naast/ hoe kan het ook anders?

    Like

Reacties zijn gesloten.

%d bloggers liken dit: