Hoe beschrijf je een leegte, een afwezigheid? Hoe verwoord je datgene waarvoor je geen woorden vindt? Hoe uit je je diepste ‘binnenin’? En ook dit: waarom zeg je ‘stop’ als je nog niet bent begonnen?
Ooit gaf ik een lezing over ‘wat is poëzie’. Ik herinner me dat het vooral gericht was tegen de verheven opvattingen over poëzie van Jacques Hamelink. Ik was net aan mijn tweede jeugd begonnen, had me een frisse, onverschrokken punk attitude aangemeten. Geen zwart leder weliswaar maar een wit linnen pak uit Firenze. Mijn lange haren afgeknipt, niet echt kort en zeker geen hanenkam. Maar veel korter dan voorheen, al die jaren in de wildernis. Terzake. Aan de luisteraars in het zaaltje in de Ommeganckstraat in Antwerpen gaf ik een banaan, een baksteen. Doorgeven alstublieft! Dat is poëzie, verkondigde ik. Ook een kroontjespen liet ik door de luisterende handen gaan. Dit was niets nieuws, natuurlijk. In Cabaret Voltaire hadden zich nog wel straffere zaken afgespeeld. Maar waarom het nieuwe van dada niet nog eens herhalen, zal ik gedacht hebben. Het nieuwe opnieuw. Ik praatte nog wat, meanderde, omcirkelde, zweeg tenslotte. Drukte op de knop van de cassettespeler en zei, dit is poëzie. Wat weerklonk was Bruce Springsteens ‘Jungleland’.
Nu besef ik dat ik toen al, op die mooie zaterdagmiddag in 1978, geen woorden vond. De leegte van vandaag kondigde zich reeds aan in een baksteen, in de wall of sound van ‘Jungleland’, waarin ik zo graag verdwaalde.
HOOCHIEKOOCHIE 
Moest dit een boek zijn zette ik hier een kruisje met mijn potlood.
LikeLike
dank je Charles!
LikeLike
datgene dat altijd onstaat bij het betreden van de symbolische orde… het verlangen dat zich nooit verwoorden laat. (Jeetje, alsof ik er alles van af zou weten). Ja, de woorden ontbreken. Maar we doen dappere pogingen om toch te spreken, te schrijven, te leven.
LikeLike
Is dat systeem van Lacan niet gewoon ook een willekeurige orde om de chaos aan te kunnen? De chaos van ons leven en ons verlangen. Is een niet-systeem, zoals dat van Artaud, niet veel waardevoller? Ja, ik weet het, uiteindelijk kruip je dan misschien als een beest over de grond.
LikeLike
Ik weet niet, denk ook niet dat er een of of is. Voor mij toch niet. Dat ongrijpbare komt bij beiden fel aan bod. Ik ben met beide bezig. Of zij met mij. Dat weet ik niet.
LikeLike