Achter me heb ik andere wereld gelaten –
oude kolonie waar spottend coloriet
mijn donkerste dromen in middernacht-
hitte pijnlijk, pijlsnel doorboorde.
Achter me de vrienden
met hun zachte slapen, luid kabaal
hun soms zelfs schel gekrijs.
Voortaan op de wereld alleen
ver van steden en straten,
van begeerte en afschuw ontdaan.
Mijn geluk is perfectie,
nu hier zijn, in dit ogenblik
mijn toekomst kunnen bekijken:
nieuw landschap, nieuw leven.
Prachtig Martin !
Verbazend ook wat er allemaal in mensen opkomt bij het zien van een foto.
Groetjes !
LikeLike
dit wordt/is 1 van mijn favorieten.
LikeLike
voor de medewerking
een pracht gedicht
wat melancholie en dit zeker ook in de foto
grt manu
LikeLike