Ik heb er deze voormiddag twee uur over gedaan om te douchen, nagels te knippen, haren te wassen, etcetera. Ik voelde me erg vuil door een droom die ik had. (De meeste lezers lezen niet graag dromen. Maar dromen maken een belangrijk deel uit van het leven, ze vormen er de ondergrond van, en ze kunnen veel dingen die je niet goed begrijpt verduidelijken. Dromen liggen aan de basis van veel kunst en literatuur. Ik denk aan Coleridge, Kafka, Dalí, Syd Barrett, David Lynch. Ik vertel hier een droom omdat ik op dit ogenblik wel moet.)
Ik bevond me in een stadje waar een zeer chaotisch festival gaande was. Lang na middernacht, nadat ik gedronken en gerookt had in groezelige bars, moest ik een slaapplaats vinden. Na lang zoeken, door modder en vuilnis ploeterend, vond ik een aantal bouwvallige barakken, met rood- en blauwgeverfde deuren. Ik opende een deur. Daarbinnen lag op een oude, stinkende matras een zeer bevallige vrouw, die ik tevoren al begeerd had. (Het was de vrouw van mijn dromen). Nu wenkte ze me naar binnen. Ik moest dicht tegen haar aan komen liggen, om het warm te krijgen. Maar eerst moest ik me wassen – en dringend plassen. Daar ik nergens een badkamer of wc vond, ging ik van lieverlede vuil en met volle blaas terug naar die mooie vrouw, maar ik de vond deur van haar hok niet meer.
Een andere vrouw had me uitgenodigd om bij haar thuis te komen slapen, daar was een bed en alles wat ik maar wenste, maar ik was niet op haar voorstel ingegaan; nochtans was die vrouw even verleidelijk als de eerste. Ik herinner me dat ze beiden zeer licht, niet zwaarder dan donsdekens waren. Een ex-collega gaf me Southern Comfort te drinken en wilde me heftig kussen, maar dat wilde ik niet, want zag ze dan niet dat ik mijn hart had verpand aan die bevallige vrouw nummer 1?
Ik werd vaak wakker tijdens de droom, maar ik beval mezelf verder te dromen, omdat ik wilde weten hoe hij afliep, alsof ik naar een film zat te kijken, en ik droomde verder en verder. Een miereneter met cactussen begroeid, kruiste mijn weg. Ik zag hoe hij zichzelf opat en vroeg me af hoe dat mogelijk was. Het beest was zo aardig dat ik het wilde aaien, maar door de stekels kon ik dat niet. Op het einde, na vele omzwervingen, was ik alleen. Ik had geen duidelijke keuze gemaakt. Ik had al mijn kansen verspeeld.
HOOCHIEKOOCHIE 
ik houd wel van dromen, dromen lezen, dromen schrijven… en ik heb geen moeite om hun inhoud censuurloos te noteren. Dat mag wel blijken. Dromen zijn belangrijk. Jammer dat ik ze niet beter kan duiden.
Dat kan jij blijkbaar wel. Ik vrees dat ik vaak te veel aan de oppervlakte blijf. Dat bleek laatst toen iemand me ergens op attendeerde. Tja…
LikeLike
Mijn dromen zijn ook niet zo samenhangend… als wat jij hier schrijft. Surreëel…
LikeLike
Sodade, ik heb je teksten al een paar dagen niet meer gelezen, omdat de energie me ontbreekt. Maar ik kom zeker weer lezen als het me beter gaat.
Die samenhang die jij ziet zit niet in de oorspronkelijke droom, al schrijvend voeg ik er een logica aan toe, ik construeer onbewust een verhaal. En toch probeer ik trouw te blijven aan de droom.
Bedankt voor je commentaar.
LikeLike
schrijven we ons in en gaapt de verbeelding. Nu weet je het dus of wist je het al eerder, Martin, uiteraard: schrijven kan je verdraaid goed. Zelf verwerk ik al eens een droom in een gedicht. Of in mijn leven… Vreemd echter dat je als dromer – schrijver zo afkerig bent van Lacan. Maar dat doet niets af aan je droom noch aan je schrijfdaad.
LikeLike
De enige andere Skynetblogger die het ooit over Southern Comfort had… kom ik bij jou terecht.
Hoe smaakte ’t in je dromen? Verleidelijk? Achteraf nog teruggezien?
LikeLike
Southern Comfort bevatte in de ‘tijd’ van die droom 43° alcohol, heel vurig en lekker. Nu is het een smerig goedje, 37° of zo. Het heeft geen smaak meer. Ik drink het niet meer en wil er evenmin nog over dromen. Over vrouwen des te meer.
Die flessen zijn nu ook zo lelijk geworden. Wie koopt nou zo’n fles? A. heeft de laatste (denk ik) laten stukvallen in de luchthaven van een of ander Canarisch eiland. Daar hadden ze toen nog die oude flessen, met het witte label.
LikeLike