“’Een zweetdruppel van een boer die neervalt op het veld in de zomer…’, is dat een goede zin”, vraagt hij.
“Het is niet helemaal duidelijk of de boer of de zweetdruppel neervalt op het veld”, zegt zij.
“Ja, dat dacht ik ook al, maar als ik schrijf ‘Een zweetdruppel die neervalt in de zomer van een boer op het veld’ is er ook iets mis, vind ik”, zei hij.
“Nee, dat is ook niet goed…”, zegt zij, “literaire zinnen bouwen lijkt me geen lachertje”.
“Je moet maar iets anders bedenken”, vervolgt ze, “het is nu toch geen zomer, waarom schrijf je niets over kerstmis?”
“Toch niet over de herders? Of de stal? Die staat al op de Grote Markt, daar moet ik niet meer over schrijven. En herders zou ik ver moeten gaan zoeken”, zegt hij.
“Je zou je in de leefwereld van een dakloze kunnen verplaatsen”, zegt zij.
“Aan zoiets naturalistisch begin ik niet”, zegt hij, “bovendien staat het allemaal al in de Humo”.
“Kun je dat kerstverhaal uit ‘Smoke’ niet navertellen en doen alsof het van jou is”, zegt zij, “dat is toch al iedereen vergeten.”
“Welk kerstverhaal bedoel je”, vraagt hij.
“Dat van Augie Wren”, zegt zij.
“Van Paul Auster steel ik niets”, zegt hij, “die is te bekend. Bovendien kan ik me het verhaal niet goed herinneren. Ging het niet over een fototoestel?”
“Er kwam een fototoestel in voor, maar daar ging het niet over”, zegt zij.
“Waarover dan wel”, vraagt hij.
“Over de eenzaamheid geloof ik, maar ik weet het ook niet meer zeker”, zegt zij.
“Goed, ik zal dan maar iets over de eenzaamheid schrijven”, zegt hij.
En hij gaat voor zijn computer zitten en begint te schrijven.
‘Nodig eens een eenzame uit’, schrijft hij.
‘Nodig eens twee eenzamen uit’, schrijft hij.
‘Etcetera’, schrijft hij.
HOOCHIEKOOCHIE 
“El narrador, Paul Auster, compra sus cigarros holandeses en un determindao estanco de Brooklyn con cuyo propitario, de sobrenombre literario Auggie Wren, tiene una afición: sacar fotografías siempre del mismo ángulo de su calle a diversas horas, en diferentes estaciones, durante todo el año, y año tras año. Cuando a Paul le encargan un cuento de Navidad para el New York Times, será Auggie el que le saque del apuro con un extraño relato sobre el desarraigo, pobreza y suave venganaza que poco parece casar con el espíritu navideño. Este relato se publicó con el New York Times la Navidad de 1990. Nada más leerlo, el director de cine Wayne Wang decidió contactar con Auster para proponerle el guión de un película que englobara la historia. De esta experiencia nació Smoke , aunque el cuento de Navidad de Auggie no aparece hasta el final de la película.”
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, de Grote Markt en een eenzame uitnodigen maar niemand schrijft daar over zoals jij. En nu ook nog meertaligheden als voetnoot maar ik ben niet meertalig genoeg, wil jij vertalen?
LikeLike
De verteller, Paul Auster, koopt zijn Hollandse sigaren in een bepaald winkeltje in Brooklyn. Hij is met de eigenaar, die luistert naar de naam Augie Wren, bevriend. Augie Wren heeft een passie: hij maakt het hele jaar door vanuit dezelfde hoek foto’s van de straat. Paul Auster (wat eigenlijk niet klopt, want ik meen me te herinneren dat hij Paul Benjamin heet) moet een verhaal schrijven voor de New York Times. Hij heeft geen inspiratie. Augie Wren vertelt hem dan de geschiedenis van zijn fototoestel, hoe dat in zijn bezit is gekomen. Dat wordt het verhaal dat Paul A of B aan de NYT verkoopt. Daar heeft Wayne Wang een film van gemaakt, samen met Paul Auster.
Zeer vrije vertaling en razend snel.
LikeLike
Ik ben vergeten te vertalen / vertellen dat het over een kerstverhaal gaat (dat verhaal voor de New York Times).
LikeLike
Bij nader inzien was ik het toch niet vergeten.
LikeLike
Neen je was het niet vergeten.
Gisteren stond ik bij de A in de bib en ik zag ‘In het land der laatste dingen’. Ik ben er jaloers op, op hun oud, lelijk, vergeeld exemplaar.
LikeLike
Ik denk dat ik wel voor altijd een Auster-fan zal blijven.
LikeLike