Ken je dat lied van Chet Baker, ‘I Fall In Love Too Easily’?, vroeg ze. Nee, zei ik, dat ken ik niet. Maar misschien is het wel waar, misschien heb je gelijk. Maar als het al zo is, is het toch bijna nooit ernstig. Ik word inderdaad vaak verliefd, maar het is altijd van zeer voorbijgaande aard. Soms zie ik iemand in de metro, of een passante op straat, en ik voel de verliefdheid meteen zinderen in mij. Zodra echter het ‘object’, om het in psychoanalytische termen en niet oneerbiedig bedoeld, te zeggen, uit mijn blikveld is verdwenen is ook de verliefdheid of het verlangen weg.
Ik heb alleszins het gevoel dat ik op iemand verliefd moet zijn om iets voort te kunnen brengen, zelfs om creatief te zijn met kurk. Liefde op lange afstand is nog het veiligste, zeg ik.
Ja, zegt ze, maar onze liefde is anders. Onze liefde is vriendschap. Dat gaat veel dieper en doet minder pijn. Bedoel je Platonische liefde, vraag ik. Zo zou je het kunnen noemen, ja. Alleszins mag een verwoestende liefde onze vriendschap, die zo mooi is, ja het gaat vooral om de schoonheid, niet aantasten, zegt ze. We moeten voor altijd vrienden blijven.
Ik heb slechte ervaringen met vriendschap, zeg ik. Als je je een tijdje terugtrekt in jezelf vergeten je vrienden je snel. En zeker als het slecht met je gaat. Jij kent toch die blues, ‘Nobody Knows You When You’re Down and Out’? Ja, zegt ze. Vriendschap is een zware opgave, maar dat is de liefde die ik voor je voel, zegt ze. Ik voor jou ook dan, zeg ik. In feite komt het daarop neer, voeg ik er nog aan toe. Maar ik voel dat mijn woorden tekortschieten. Eigenlijk wil ik dat dit allemaal veel intenser is, maar ik zit opgesloten in een vreemde huid. Ik ken mezelf niet meer. Ik ben mezelf niet meer.
Dit is een verhaal dat – voorlopig – nogal goed afloopt. Maar er is parallel hiermee een ander verhaal dat veel wreder is en waar mijn woorden niet alleen voor tekortschieten, maar waar ik geen woorden voor heb. Kon ik de blues maar zingen. Zoals Little Willie John of Blind Willie McTell.
HOOCHIEKOOCHIE 
Ja, Martin, vriendschap (zelfs al stelt die af en toe teleur), platonische liefde, liefde, het zijn allemaal vormen van die ene grote liefde waar het vind ik om draait. Intensiteit doet mij dan weer denken aan passie, en passie niet noodzakelijk aan liefde. Koester maar die “zij”, je boft!
LikeLike
Liefde, vriendschap, het zijn twee woorden, zoals zovele andere. Maar we weten nooit wat we van mekaar willen. De enen houden van mekaar tot de dood hen scheidt, de anderen willen de andere zo snel mogelijk dood. Sommigen zijn geheel op liefde ingesteld, anderen op haat en bijgevolg oorlog. Zelf verlang ik naar liefde, maar weet niet eens of ik ze wel kan geven. Ik probeer zo eerlijk mogelijk te zijn.
LikeLike
Ik denk dat als je iemand oprecht aandacht kunt geven, dat je al ver staat in het liefde geven.
Groetjes,
LikeLike
Maar woorden schieten altijd te kort. Het is een cliché. De liefde kan alleen omschreven worden. Niets aan te doen. Onmacht. Dat geeft dan weer geen goed gevoel. En toch blijven we proberen.
LikeLike
Herman, ik weet niet of woorden altijd tekortschieten. Er bestaan zulke bijna perfecte liefdesgedichten- en liedjes (met woorden) – en boeken zoals A la recherche du temps perdu, waar liefde toch ook een belangrijke rol in speelt.
Ik had dit stukje beter niet geschreven, het is te verward en te weinig uitgewerkt. Maar als ik het te lang uitwerk is het niet meer geschikt voor een blog, omdat dan niemand het nog leest. Ach, het is altijd wat.
LikeLike
Ik ken dat muziekje (heb het net nog op de radio gehoord) maar twijfel eraan of het van Chet Baker is. Hij zingt het ook maar is de enige niet. Effe goochelen met google en wie weet? Ik zelf val niet zo voor kurk. Plato kende geen liefde, alleen vriendschap, zie Socrates daarover ondervraagd in het boekenprogramma op Canvas. Mooi hoor maar afblijven? Vriendschap, hoezo? Wreed verhaal, Martin, dat je ons verzwijgt? Hoezo?
LikeLike
Marc, ze bedoelde niet wie de song geschreven had, maar de uitvoering door Chet Baker. Anders had ik dat er wel bijgeschreven. Het was geen gesprek over muziek. Overigens is hij voor een groot deel verzonnen.
Vriendschap? Dat staat er toch: nobody knows you when you’re down and out.
En volgens mij kent Plato wel liefde, canvas of geen canvas.
Het wrede verhaal kan niet worden verteld.
LikeLike
dit is goud waard, of zilver, jij mag kiezen.
Bijhouden dus? in een open verpakking? met een onzichtbaar strikje? in de open lucht en in het licht?
LikeLike