Ik was toen niet ik, degene die ik nu ben en niet ben. Het zal 1968 geweest zijn. Ongetwijfeld had ik mijn zeventiende verjaardag al gevierd, naar Sergeant Pepper’s, the Piper At The Gates Of Dawn, Are You Experienced? en vooral naar Between the Buttons geluisterd. Brian Jones en Steve Marriott waren mijn helden. Ja,ik was achttien jaar. Plaats van handeling – pose eigenlijk – is Sint-Idesbald. Ik meen mij te herinneren dat de fotograaf Luc Verjans was. De camera was van mij. De jas en de zonnebril waren van Henry. Het sjaaltje en het knipmes waren van mij.
(Het is niet de eerste keer dat ik met deze foto in hoochiekoochie op de proppen kom. Er gaat voor mij een onverklaarbare fascinatie van uit. Alsof ik dit nooit ben geweest.)
***
Een achtergrond.
“Wessel keek naar de jongen, die op de divan zat. Hij hield iets in zijn hand dat schitterde. ‘Verdomme, hij heeft een mes,’ zei Wessel. ‘Zie je dat, Dick? Hij is een jongen met een mes. ‘Misschien is het dan toch wel een heel gekke jongen,’ zei Dick. ‘Maar hij drinkt niet. Dat blijf ik onvergefelijk vinden.’”
Uit: Remco Campert, De jongen met het mes, 1959.
HOOCHIEKOOCHIE 
Machtig mooie foto. En ook zoveel poëzie in je tekst!
LikeLike
The piper at the gates of dawn is jarig. 40. Iemand die het kan weten verzekerde me gisteren dat het leven pas begint bij 40.
LikeLike
Je haar hangt voor je ogen en nu niet meer.
LikeLike
En je drinkt al wel eens, ondertussen, dus dat is ook opgelost.
(soms wil ik alleen maar een soort van ‘glimlach-certificaat’ tot uitdrukking brengen… vandaag dus ook)
LikeLike
on and on?
LikeLike
Eva, ik ben er wat laat mee, maar je hebt mijn week goed gemaakt.
LucV, dat is zo, maar het sterven begint als je geboren wordt. “When I live I die” zon Syd Barrett. Toch bedankt hoor.
Saudade, ja ik drink wel graag, maar nu houd ik wel maat. Dick zal met dat wel kunnen vergeten. Bedankt voor de glimlach.
Herman, heb ik dan geen zonnebril op, op de foto?
And on and on.
LikeLike
er staan weer wat letters teveel en te weinig. het zij zo.
LikeLike