BELGIË-BELGIQUE

belgie

Wegens technische problemen bij Skynet kan ik geen commentaar op mijn teksten beantwoorden. Dan maar rechtstreeks… Marc Tiefenthal  had de volgende bedenking bij mijn vorige tekst, en bij mijn opdracht hierboven aan Rudy Aernoudt: ‘Dit verhaal schreeuwt om een vervolg,” schrijft hij, “tenzij het een droom is, enfin, een nachtmerrie. Wat doet Rudy Aernoudt ineens in de aanhef? Solidariteit? “

Mijn antwoord zou het volgende geweest zijn:

“Dank je Marc, ik zal je suggestie in overweging nemen… Maar is er wel een vervolg mogelijk na de Apocalyps? (Vreemd dat hier onverbiddelijk een hoofdletter A komt opgedoken.)”

Die Rudy Aernoudt is bijna een wanhoopskreet. Je weet dat ik een Belg ben en niet echt een Vlaming, ik ben namelijk in Antwerpen geboren en niet in Oost- of West-Vlaanderen. Daarnaast heb ik Limburgse roots, die teruggaan tot het prinsbisdom Luik. Limburgers hebben vaak Franse voornamen, je hebt er heel veel Jeans, Pierres, Mathieus, en ook wel een aantal Martins. Mijn vader zaliger sloot zich – na krijgsgevangenschap – aan bij het verzet. Hij was niet bepaald een held, maar wat hij deed, deed hij ten dienste van zijn vaderland, België-Belgique. Rudy Aernoudt staat daar alleen maar vanwege een interview dat ik met hem las over de toekomst van het land. Zijn ideeën spraken me wel aan. Voor de rest ken ik de man niet. De naam staat daar als een symbool. Binnenkort is hij weer weg en staat er een andere naam.

Auteur: Martin Pulaski

Dichter, schrijver, blogger, DJ, sensitivist. Stadsleven, literatuur, muziek, film, kunsten. Radioprogramma ‘Zéro de conduite’ op Radio Centraal Antwerpen 106.7 fm en streaming.

3 gedachten over “BELGIË-BELGIQUE”

  1. 😉
    ook ik kan bogen op een lijntje naar het Prins Bisdom van Luik.
    We lachen soms om het streepje blauw bloed.

    En ja, een klokkenluider is echt wel een symbool. Zeker nu. Zeker nu in dit land.

    Hoe is het ondertussen met je vingers? je duim?

    Like

  2. Sodade, van blauw bloed ben ik niet zeker, maar je weet maar nooit, zeker niet in mijn geval. Ik heb m’n grootvader langs vaderskant nooit gekend (hijzelf naar het schijnt ook niet).
    Met mijn duim gaat het goed. Alleen jammer dat ik er zo weinig uit kan zuigen.

    Voor mij is de heer Aernoudt inderdaad een symbool. Vooral van verstandhouding, van toenadering – of noem het compromis…

    Like

Reacties zijn gesloten.

%d bloggers liken dit: