Een vlaag misthoornmuziek
versmelt met Strawberry Fields
uit een betoverde transistor op het voordek,
loodst je binnen in een ander nirvana
waar schippers zitten te vissen
en geteerd hout de zomerlucht vult.
Paling en baars, sinaasappels, bananen.
De handpalm van de binnenstad
verzamelt wereld- en aandelen.
Vader in werkmanskatoen,
vlekkerig hoedje op het hoofd,
in de weer met verfkwast en vernis.
Moeder aan het aanrecht
neuriet een La Paloma, zoeter
dan eigen aardbeienjam.
Op het houten dak boven hun hoofd
zitten een paar meeuwen
naar een stukje brood te kijken.
Met je voeten in het zoete water
zoek je woorden voor de liefde
en een nieuwe vrije wereldorde;
het duurt jaren voor ze wortel schieten
in een verbeten steenlandschap
waar ze met de kranen moeten spreken.
HOOCHIEKOOCHIE 
In alle tijden en op alle plaatsen de romantiek in dingen te zoeken is belangrijk. Ook al komen ze machtig en veel te krachtig over. Voeten op de grond en kijken maar, en af en toe ruiken en beter kijken. Mooi geschreven! Groetjes
LikeLike
Ik heb jullie binnenschip wel voorbij zien varen, toen, ook al verbeeld ik het me maar. Nu je het zegt, ja, het heette Nirvana, en op het dek hing de was te drogen, dat ook.
LikeLike
Rechtzetting.
Mea culpa!
Ja, het wel de skalden . Het is toegelaten na dit voorval al mijn woorden ooit opgeschreven, in twijfel te trekken. Maar dat is té pijnlijk vooral omdat ik rechtvaardigheid hoog in het vaandel draag. 1000 fois excuses.
Mag ik toch even een verklaring geven voor mijn misstap. Ik heb meer gekeken naar de mensen, ze namen het grootste deel van het beeld in beslag. Van de open haard achterin, moest ik een andere foto opduiken van die tijd om vast te stellen dat het inderdaad gekalkte brikken waren die op jouw bewuste foto ook te zien zijn. Het meest hinderde mij die tekening (links ) waar ik nog geen uitleg voor heb. Maar dat is dan ook het enige.
Wat een afgang, zelfs mijn eigen kroeg niet herkennen!
Durf ik er nog aan toe voegen, dat ik altijd looza dronk, en niet rookte, heb dat niet nodig
I am a happy one!
Ik heb je blog oneer aangedaan et je l’assume.
LikeLike
Rechtzetting.
Mea culpa!
Ja, het wel de skalden . Het is toegelaten na dit voorval al mijn woorden ooit opgeschreven, in twijfel te trekken. Maar dat is té pijnlijk vooral omdat ik rechtvaardigheid hoog in het vaandel draag. 1000 fois excuses.
Mag ik toch even een verklaring geven voor mijn misstap. Ik heb meer gekeken naar de mensen, ze namen het grootste deel van het beeld in beslag. Van de open haard achterin, moest ik een andere foto opduiken van die tijd om vast te stellen dat het inderdaad gekalkte brikken waren die op jouw bewuste foto ook te zien zijn. Het meest hinderde mij die tekening (links ) waar ik nog geen uitleg voor heb. Maar dat is dan ook het enige.
Wat een afgang, zelfs mijn eigen kroeg niet herkennen!
Durf ik er nog aan toe voegen, dat ik altijd looza dronk, en niet rookte, heb dat niet nodig
I am a happy one!
Ik heb je blog oneer aangedaan et je l’assume.
LikeLike
Elisabeth, het is je vergeven. Ik begon echt aan mezelf te twijfelen (en dat doe ik al van nature), maar ik was tegelijk ook zeer overtuigd dat de foto in de Skalden was gemaakt. Ik heb zulke sterke herinneringen aan die dag. Het was een van de mooiste dagen in mijn leven, en die is eigenlijk begonnen net voor die foto in de Skalden werd gemaakt. Maar dat mooi liedje heeft niet echt lang geduurd. Er zijn wel andere mooie liedjes gekomen.
Ik begrijp dat je je eigen kroeg niet herkende. Wellicht leiden wij te zeer de aandacht af! Ach, ik weet het ook niet. Ik geloof dat je oprecht was en dat is het belangrijkste.
LikeLike
Dit gedicht is heel veel tegelijk.
Mag ik je feliciteren?
Dat heb ik van Marc T. geleerd, dat je iemand met een gedicht kan feliciteren.
LikeLike