Martin Pulaski is de naam voor een ‘vrijer’ ego, voor iemand die kan schrijven als een strijder, voor iemand die minder belast is door mislukking en verleden. Ik heb de familienaam, zoals ik hier al eerder meedeelde, uit David Lynch’ Twin Peaks. In de eerste afleveringen van de serie komt een Ronette Pulaski voor, een meisje dat samen met Laura Palmer in donkere avonturen is verwikkeld. Ze wordt in tegenstelling tot Laura Palmer niet vermoord, maar wel zwaar toegetakeld; in de serie zie je gelukkig alleen maar de resultaten van het geweld, die zijn al erg genoeg. Ronette Pulaski is duidelijk een slachtoffer. Waarom heb ik die familienaam dan gekozen? Als een vorm van masochisme? Misschien. Hij klopt alvast niet bij het imago van een strijdend schrijver, wel bij dat van een loser. The king of the losers, zoals Danny & Dusty zingen.
In de memoires van producer Jerry Wexler, Rhythm and the Blues: A Life in American Music, las ik een anekdote over de Dixie Flyers, een groepje zwarte en blanke soulmuzikanten dat in het stadje Pulaski in Tennessee aankomt. Om de spanning wat op te voeren voegt Jerry Wexler eraan toe dat in dat oord de Ku Klux Klan werd opgericht. Gevolg: gemengde gevoelens bij de band, of wat dacht je. Dat deed mij wel even schrikken. Stel je voor dat ‘mijn lezers’ zouden denken dat ik de naam Pulaski om die reden had gekozen. Ik ben dan maar wat gaan googelen (Google bestond nog niet lang). Het verhaal over de KKK klopte. Overigens is het stadje genoemd naar een Poolse generaal Pulaski, die de Amerikanen bijgestaan heeft in hun onafhankelijkheidsstrijd tegen de Britten. Elke jaar wordt er een Pulaski Day Parade gehouden. Het stadje doet er ongetwijfeld alles voor om van zijn kwalijk imago uit het verleden af te geraken. Inmiddels is als ik me niet vergis Pulaski Day een feestdag voor de hele Poolse gemeenschap in de Verenigde Staten.
Waar Martin vandaan komt weet ik niet, het is waarschijnlijk gewoon een vervorming van mijn voornaam, Matthias. Ik heb lang geleden ook wel een goede vriend gehad die Martin heette, maar iedereen noemde hem Tinke. Ik heb bovendien enkele ‘helden’ die Martin heten: Martin Scorsese, Martin Heidegger en vooral Martin Luther King.Om mijn schuldgevoel helemaal weg te nemen is er de schitterende song Casimir Pulaski Day van Sufjan Stevens.
HOOCHIEKOOCHIE 
… die hebben we hier om onze naam te kiezen. Los van degene die we geërfd hebben, de beladenheid die we daarmee overkregen en de last die we er soms zelf nog op gelegd hebben (of hebben gekregen). Leuk als er een mooi verhaal aan zo’n alter ego naam zit.
LikeLike
Achter ‘LucV’ zit een kleiner verhaal. Uiteraard. Ik gebruikte vroeger wel ‘ns Briekco als nickname op fora en dergelijke. Ik ben de trotse vader van Briek. Maar dat kereltje wordt weldra 8. Ik moet hem niet langer bezwaren met mijn sores.
LikeLike
Tiens tiens. In mijn verbeelding was Martin Pulaski de goaltender van het Tsjechoslowaakse team die tijdens de heroïsche ijshockeyfinale tegen de Sovjetunie, op de Winterspelen van ’68 in Grenoble de puck bloothoofds uit z’n doel kopte.
Namen worden door mij toegedicht aan atletische prestaties. Zo sla je nooit een figuur in het antwoorden bij Trivial Pursuit. Rinkelt bij een naam niet meteen een belletje, maken we er een sportheld van.
Zie ook de zoon van Luc, Briek.
LikeLike