Thomas Chatterton (1856) door Henry Wallis. Dit is waarschijnlijk niet de eerste keer dat ik dit portret van de dode dichter hier publiek maak. Ik kan er maar niet genoeg van krijgen.
“De jonge George Meredith stond model voor de gestorven dichter, liggend in zijn zolderkamertje in Brooke Street” schrijft Peter Ackroyd in het voorwoord van zijn schitterende roman ‘Chatterton’.
4 gedachten over “DE MELANCHOLIE VAN THOMAS CHATTERTON”
Reacties zijn gesloten.
Deze afbeelding komt hier steeds terug… Nu zijn de kleuren beter.
LikeLike
ja, evy, dat is herhalingsdwang. vergeet ook niks, he.
LikeLike
Als dat een vraag is dan is het antwoord ‘jawel’.
herhalen mag, vind ik, soms.
LikeLike
jij vergeet echt niets, wilde ik zeggen. maar ik vergat zelf de ‘jij’. is dit weer voer voor psychoanalytici?
wat dat vergeten betreft: ik denk dat onze hele blogwereld gebaseerd is op het vergeten. bij mij is dat alvast zo: morgen ben ik al vergeten wat ik gisteren heb geschreven. misschien omdat ik vandaag leef. ik weet het niet.
LikeLike