Bij Slavoj Zizek, las ik een interessant stuk over cyberspace en identiteit. Het citaat kan gelezen worden als een – a priori – commentaar op de hele discussie die hier een paar dagen geleden werd gevoerd over onder meer authenticiteit, jezelf zijn, het ego en de maskerade:
“Bovendien bepleit een hele school van cyberspace-theoretici de notie dat cyberspace-verschijnselen in onze alledaagse ervaringswerkelijkheid het deconstructionistische ‘gedecentreerde subject’ tastbaar maken: men moet beamen dat er sprake is van een ‘uitzaaiing’ van het unieke Zelf in een veelvoud van met elkaar wedijverende aspecten, in een ‘collectieve geest’, in talloze zelfbeelden zonder globaal coördinatiecentrum die werkzaam zijn in de virtuele werkelijkheid en die het zelf losmaken van pathologische traumata – door in virtuele ruimten te spelen kan ik nieuwe aspecten van ‘mijzelf’ ontdekken, een rijkdom aan verschuivende identiteiten, aan maskers zonder ‘werkelijke’ persoon erachter.”
Overigens wijs ik er graag op dat Zizek een filosoof is die er duidelijk veel plezier aan beleeft om – met kennis van zaken – naar talloos veel films, schrijvers, kunstenaars, psychoanalytici en andere filosofen te verwijzen. Zo komen op één pagina van het boek ‘Geloof’, waarin ik het bovenstaande citaat aantrof, Pontius Pilatus en het personage Judy / Madeleine uit Hitchcocks Vertigo voor. En zo geeft hij me meteen de kans om zelf ook weer wat namen te noemen. Maar ben ik dat zelf wel, die zo graag aan namedropping noemt?
HOOCHIEKOOCHIE 
We hoefden niet op Zizek te wachten om te weten dat cybespace, dat ook een medium is, zich leent tot maskerade. Zelf Martin bijt je echter de spits af: je schrijft niet “Ben ik het zelf wel, die zo graag namen noem?” maar “Ben ik ‘dat’ zelf wel, die zo graag namen noemt”? Je hebt het hier met andere woorden (dan deze die we zouden schrijven zonder illusies te willen wekken) gepresteerd om in taal te doen wat Zizek, Lacan, Debord en Ensor al deden of achterhaalden.
LikeLike
marc, goed dat je dat ziet. helemaal lacan. maar zizek heeft het over veel meer dan die maskerade. ik las vooral over het Zelf dat al chattend en surfend en bloggend een veelvoud wordt, zonder een ‘ego’ of een ‘centraal iets’ dat nog coördineert. we worden als het ware allemaal kleine fernando pessoa’s.
LikeLike
hey martin, het afleiden van de cotinuïteitsvergelijking gaat mij toch iets beter af dan het doorgronden van deze zinnen. Maar het is en blijft een uitdaging. een mooie kerst met een paar fijne ontmoetingen. dag martn.
marc.
LikeLike
De virtuele wereld biedt andere mogelijkheden dan de stoffelijke. Je kan er andere aspecten van jezelf in tonen, je kan er op andere manieren contact maken, je gaat de confrontatie aan met dingen die je in de stoffelijke wereld nog niet tegenkwam. Zoals bijvoorbeeld de blog van Martin Pulaski. Ik kan mezelf hier nu veel bedachtzamer uitdrukken dan ik in een mondeling gesprek misschien zou kunnen. De virtuele wereld opent mogelijkheden en dus kan je jezelf dankzij de toegevoegde waarde van de virtuele wereld veelzijdiger en dus ook authentieker beleven.
Uiteraard biedt de virtuele wereld ook mogelijkheden om je anders voor te doen dan je bent, en dan is dat weinig authentiek. Maar die mogelijkheden bestaan in de stoffelijke wereld ook. Niet alleen kan je jezelf er anders voordoen dan je bent, je kan je ook laten misleiden door de uiterlijkheden die je oppervlakkig vaststelt. Hoe authentiek is een bloedstollend mooie vrouw die je niet kent? Hoe authentiek is een prachtige tekst geschreven door een etter?
Zowel de virtuele als de stoffelijke wereld zitten vol van rijkdommen én van illusies. Maar wellicht lijken ze in de stoffelijke wereld minder zichtbaar.
Het kerstkonijn
LikeLike