THUIS EN VER WEG IN DE RUIMTE

Vandaag werp ik mijn huid van prozaschrijver en moeilijke mens even af en word voor een paar uur weer dj. Hoewel ik eigenlijk altijd dj ben. Vroeger kon ik geen woord op papier krijgen als er muziek klonk, maar nu slaag ik er zelfs in enigszins leesbare zinnen te vormen met Sonic Youth op de achtergrond. Er klinkt nu bijna altijd muziek op de achtergrond, behalve als ik moeilijke teksten lees.

Over enkele uren stap ik in de trein naar Antwerpen voor mijn maandelijks radioprogramma, zéro de conduite, op radio centraal. Het thema dat ik voor vandaag koos is ‘ruimte’: de woning, het wonen, het verblijf, het huis, het appartement, het hotel, het motel, de kamer, de plaats, het oord, de weg en de straat en het plein, de brug en de veerboot, de rivier, de oceaan, de weide, het front – er zijn onnoemelijk veel plaatsen op aarde. Ik denk nu ook aan bijenkorven, mieren- en vogelnesten, spinnenwebben, stations, kastelen, labyrinten – en de innerlijke ruimte waar al deze woorden gevormd worden. De aflevering van vandaag begint met Tom Waits’ Come On Up To The House. Ik vind Tom Waits een ruimtezanger bij uitstek. Wel een vreemd woord, een ruimtezanger, maar je begrijpt wat ik bedoel. Ruimte is een belangrijk thema voor hem.

Ik wil hier bij vermelden dat ik zorgvuldig vermeden heb plaatsnamen te gebruiken. Dat vind ik een ander thema, heel proustiaans. Een plaatsnaam kan een hele ruimte, bijvoorbeeld een stad, oproepen, kan je er een voorstelling van geven, in geuren en kleuren, zonder dat je de stad zelfs maar hebt gezien. Maar ik begeef me op een dwaalweg, en daar heb ik vandaag de tijd niet voor.

Ik draai vanavond ook wat blues, My Home Is In The Delta van Muddy Waters en Cross Road Blues van Robert Johnson. Is de delta een plaatsnaam? Naar mijn gevoel niet. Het is een zeer uitgestrekte regio, waar je natuurlijk wel veel plaatsen hebt, met inmiddels bijna mythisch geworden namen als Clarksdale. Ik ben nooit in Clarksdale geweest, maar kan er mij heel wat bij voorstellen, alleen al door het lezen van die plaatsnaam.

Ik wil nog graag even met veel trots vermelden dat ik – of liever: hoochiekoochie – weer een kroontje heb – heeft – gekregen van Sargasso in Nederland. Nu ja, het is alweer een tijdje geleden, maar ik heb het pas vandaag ontdekt. Ze zetten dat kroontje jammer genoeg niet op mijn hoofd. Het is ook niet van goud gemaakt. Anders zou ik wellicht een punt zetten achter mijn blog, het goud verkopen en de tijd die me rest nutteloos doorbrengen op een eiland in de Stille Zuidzee. Of anders eens een kijkje gaan nemen op het eiland Lemnos om te zien of Philoctetes’ wonde al genezen is.

Auteur: Martin Pulaski

Dichter, schrijver, blogger, filosoof, DJ. Liefde voor steden, literatuur, muziek, film, kunsten, nachtleven. Radioprogramma ‘Zéro de conduite’ op Radio Centraal Antwerpen 106.7 fm en streaming. Toon alle berichten van Martin Pulaski