Afgelopen week was weer een dodenweek. Er waren vanzelfsprekend de normale doden. Zij die sterven van ouderdom. Er waren de niet zo vanzelfsprekende doden, slachtoffers van misdaad en geweld, van honger, dorst en geneeslijke ziektes. Er waren de doden die stierven ten gevolge van onze onverschilligheid, een categorie die grotendeels samenvalt met de niet zo vanzelfsprekende doden. Er waren de onnoemelijke doden. Er waren als altijd de dode kinderen in Afrika, die af en toe op televisie worden getoond, als ze weer eens aan de beurt zijn. En er waren de beroemde doden. Mijn persoonlijke doden, noem ik ze, ook al waren ze geen familieleden of vrienden van me. Maar ik ben zo vaak in hun gezelschap of in het gezelschap van hun werk geweest dat ik hen beter ken dan sommige van mijn vrienden en dan al mijn familieleden samen.
Ik heb het over Robert Altman en Philippe Noiret. Philippe Noiret speelde de hoofdrol in enkele van mijn favoriete films: Coup de Torchon van Bertrand Tavernier; La Grande Bouffe, van Marco Ferreri; Zazie dans le métro van Louis Malle en Qui êtes-vous, Polly Maggoo? van de grote William Klein.
Robert Altman was de eigenzinnige maker van een aantal van mijn uitverkoren anti-Hollywoodfilms: McCabe & Mrs. Miller, The Long Goodbye (een te gekke Raymond Chandler), Thieves Like Us (met een zeer innemende Shelley Duvall, het verre zusje van Cristina Regadas), Nashville (Kuifje bij de Country & Western Sterren), A Wedding, Come Back to the Five and Dime, Jimmy Dean, Jimmy Dean (een anti-spectaculaire vrouwenfilm) en Short Cuts (gebaseerd op de verhalen van Raymond Carver). Blijkbaar had Robert iets voor Raymonds.
Beide heren hebben het ondanks hun immens talent toch ook klaargespeeld om een hoop rotzooi te produceren. Die laat ik hier buiten beschouwing. Dat spreekt vanzelf. Echte mannen – menschen – als Robert Altman en Philippe Noiret worden met de dag schaarser. De nieuwe man is een lachertje in vergelijking met deze eigenzinnige reuzen. Ik zal hen missen. Maar gelukkig zijn er nog hun films.
HOOCHIEKOOCHIE 
Het overlijden van Philippe Noiret glipte door 1 van mijn vele mazen in mijn actualiteitsnet.
Bedankt voor het schudden.
LikeLike