Gisteren was er dat concert van Sparklehorse in de AB. Vonden jullie het ook zo ontzaglijk mooi en aangrijpend? Mark Linkous heeft een metamorfose ondergaan. Hij leek helemaal niet meer op de introverte, gedeprimeerde jongeman van vroeger dagen. Weg is zijn zonnebril, zijn boze blik, zijn als door de blik van Medusa uitgelokte verlamming (voor een deel in de letterlijke betekenis van het woord). Mark Linkous sprak ons toe, bedankte ons voor ons warm onthaal, stelde zijn muzikanten voor, maakte enkele danspasjes en nam twee keer duidelijk vanuit het hart afscheid van ons.
Als ultieme afsluiter stuurde hij ons – na ons anderhalf uur te hebben laten genieten van zijn, door onder meer John Lennons Strawberry Fields Forever geïnspireerde, weemoedige en gelukzalige melodieën en, eveneens vol vuur en verve, zijn surrealistische ‘natuurlyriek’ (waarin paarden en de zon geregeld om aandacht vroegen) – met een flinke portie oorverdovende razernij naar huis, alsof hij er ons alsnog wilde aan herinneren dat hij geen gemakkelijke jongen was, geen huis-tuin-en-keuken poweet.
Gisteren was een dag van storm en goud. ’s Morgens dacht ik, dit is geen weer voor een melancholische geest. Om middernacht was ik van het tegendeel overtuigd. Of toch bijna. Ik denk dat de herfst het ideale seizoen is voor Sparklehorse. Dit lijken mij dagen te zijn waarop Mark Linkous zijn paarden lustig / lusteloos door de droevige mooie wereld kan laten draven, en blij kan zijn met de tranen op de laatste vruchten van het jaar. Ook kan hij volop verlangen naar de aantrekkelijkste weduwe in de stad. Waarschijnlijk is hij daar een glaasje wijn mee gaan drinken in een café dat ik nog niet heb ontdekt. Je kunt er alleen naartoe met een gasoline horsey en als je bij zonsopgang weer buiten komt zeg je: good morning spider. Een aantal lichtjaren doorbrengen in de buik van een berg lijkt me voorlopig geen slechte tijdsbesteding. Zeker niet als je er kunt liggen dromen van vers fruit, vruchtbare zomers en langoureuze vrouwen. Laat de wijn maar komen, vrienden.
HOOCHIEKOOCHIE 
Het concert van Sparklehorse kan nooit zo mooi geweest zijn als dit stukje waarin je het beschrijft, Martin.
marco
LikeLike
bedankt, vriendelijke weerman, maar het was echt veel mooier. echt waar.
LikeLike
De buik van de berg heeft hem misschien veel deugd gedaan?
Ik hoop het want ik zou graag nog lang van zijn muziek genieten.
Ik vond het ook een buitengewoon mooi concert en zeker ook ontroerend, het zindert nog steeds na.
En ik ben blij dat ik jou, zij het heel kort, heb kunnen, mogen begroeten.
Ik ben blij dat ik er bij was en dat ik via skynet van jouw beschrijving ervan mag genieten, die vind ik magnifiek.
LikeLike
dank je evy, ja dat aangename nazinderen…
LikeLike
Sparklehorse, eerlijk gezegd, ik heb er nog niets van gehoord. Je beschrijving geeft wel enorm veel zin. Ik zal mijn oren spitsen. Dat van die buik van de berg, doet denken aan de zot op de heuvel van de Beatles. Breng die zot van de heuvel naar de berg, zodat wie in de berg ligt te dromen een bewaker krijgt.
LikeLike