BRUSSEL 0110

Prachtig was dat, gisteren in Brussel, daar voor het paleis van Saksen-Coburg. Vlaamse en Waalse en geïmmigreerde zangeressen, zangers en muzikanten die me anders – in de meeste gevallen – geheel onberoerd laten gaven me gisteren een echt warm gevoel. Warm gevoel? Een uitdrukking die ik niet vaak gebruik. Ik heb van die zonnige namiddag met volle teugen genoten. Volle teugen? Jongens, waar ga ik naartoe met mijn stijl. Het zal de vermoeidheid zijn. Adamo en Rocco Granata ontlokten mij tranen met hun korte toespraakjes en hun liedjes, Jan Decorte was fel maar ook grappig, met zijn shakespearoes (dat was pas goed gekozen), Lio was kort en speels, Neeka en Philipe Cathérine virtuoos en poëtisch als de wolken, Rejane zette mijn ziel op stelten, Marie Daulne gaf mij een kick, Willem Vermandere zette mij aan het denken, Lange JoJo werkte op mijn zenuwen, evenals Lou & zijn eeuwige bananen. Wat heb ik genoten van Daan en Victor Lazlo’s Cheek To Cheek en van de uitbundigheid van Jaune Toujours en Monsoon. Dat was pas dorpspolitiek! Dani Klein, Baï Kamara, Roland, Mousta Largo, La Fille D’Ernest, Willy Willy, Arno, Laura Lynn. Iedereen was er. En lang leve Patrick Riguelle, de veelzijdigste mens van België! En de hele Laatste Show Band.

Auteur: Martin Pulaski

Dichter, schrijver, blogger, DJ, sensitivist. Stadsleven, literatuur, muziek, film, kunsten. Radioprogramma ‘Zéro de conduite’ op Radio Centraal Antwerpen 106.7 fm en streaming. Toon alle berichten van Martin Pulaski