De wolken. Stemmen op de achtergrond. Op de voorgrond luid gewenk. Lambchop kwam me vertellen dat de letter p verdwijnt. Het is niets nieuws. Geleidelijk aan verdwijnen alle letters. De Fransen zijn daarmee begonnen. Altijd weer de Fransen, eerst hoofden afhakken van nobele mensen, daarna gedichten schrijven over zeep en uiteindelijk de letters doen verdwijnen. Neen, beste Kurt Wagner, hoe mooi je ook zingt, en hoe mysterieus je ook mag klinken, de boodschap is niet nieuw. Maar je bent een vriendelijke kerel en een integere muzikant. Voor jou steek ik mijn handen in het vuur. De zon breekt door de wolken. Zondag op aarde.
Just walkin’ through the world mysterious and vague, zingt Bob Dylan. Zo is het helemaal. De films van David Lynch zijn doodgewoon, de doodgewone wereld is mysterieus en vaag. Bob Dylan klinkt wel wat gevaarlijk als hij zegt dat hij zijn opponenten zal afslachten als hij ze ooit in slapende toestand aantreft. Wat gaat er om in het hoofd van zo’n man? Ik weet niet eens wat er omgaat in mijn eigen hoofd. Wel weet ik dat ik mijn opponenten nooit zou afslachten, zeker niet als ze slapen. Iemand die slaapt is onschuldig. Een vrouw die slaapt is heilig. De volgende dagen zal Bob Dylan hier nog vaak komen rondspoken, denk ik. En Kurt Wagner ook, denk ik. Twee ernstige heren. Maar hebben ze het lachen verleerd? Dat denk ik niet. Kurt met zijn pet, Bob met zijn hoed.
HOOCHIEKOOCHIE 
“wagner” als familienaam is natuurlijk al geen ideale uitgangspositie.
LikeLike
Lambchop is een heel aparte band. ik zag en hoorde ze voor het eerst in Dranouter. Ik stond frontstage en had heel goed zicht op de verschillende leden van de groep. Wagner zelf leek me op het eerste gezicht heel eigenaardig, bedreigend eigenlijk, zo iemand als de ‘vriendelijke, vreemde man waarvoor je ouders je waarschuwen’. maar de muziek klonk verrassend en gaat recht naar het hart. Trouwens, ik vind zijn pet verschrikkelijk. marc.
LikeLike
Hoe kan je bij het mijmeren gaan lachen (met Kurt en Robert)? En dan nog niet weten wat er in je hoofd omgaat? Ik had overigens altijd gedacht dat het Lambshop was. Maar ja, hoe kan je bij het mijmeren, dat altijd wat blauw getint is, gaan lachen? Lachen is alles behalve blauw.
LikeLike
misschien is dat een stukje van hun kunst: het blijven lachen?
LikeLike
beste blogonious, er is toch ook een otto wagner geweest. ik heb meer problemen met kurt dan met de familienaam. maar ja, wie heet er tegenwoordig niet kurt? allemaal de schuld van die zelfmoordenaar uit seattle!
marco, ik heb het geluk gehad kurt wagner solo en met zijn band aan het ‘werk’ te zien in kleine zaaltjes. het waren verrukkelijke, intimistische concerten. ik heb altijd een speld bij, om na te gaan of je ze kunt horen vallen. ik heb ze telkens horen vallen. ik heb net zo’n pet als kurt, maar bij mij staat er geen reclame op voor melkproducten maar voor crawfish. ze komt uit new orleans. de pet is zo lelijk dat ze soms mooi lijkt.
marc, de mijmeraar is de verteller, niet degene over wie wordt verteld. en wordt er niet altijd en overal gelachen? ik geloof dat er niemand zo hartelijk kan lachen als bluesmuzikanten.
evy: blijven lachen is de boodschap?
LikeLike