Net zoals Bob Dylan heb ik een ‘never ending tour’, zo lijkt het wel. Vandaag zal mijn eigen rusteloosheid me naar Boedapest voeren. Een week lang zal hier niets van me te lezen zijn en een week lang zal ik jullie commentaren missen. Maar Budapest en de Donau, waarover György Konrad en Claudio Magris zo treffend hebben geschreven, zullen veel goedmaken. En ik ben in goed en veilig gezelschap. Tot binnenkort! Take care of yourself and get plenty of rest…
Foto: Martin Pulaski, Groen zelfportret.
3 gedachten over “MIJN NEVER-ENDING-TOUR”
Reacties zijn gesloten.
🙂
LikeLike
hey martin, ben jij dan ook soms nog eens thuis? 🙂
marc
LikeLike
Excuses Martin maar als ik “rusteloosheid” lees, springt mijn hart op (zoals het rusteloosheid betaamt). Pessoa, juist, ja. Is jouw rusteloosheid plaatsgebonden? Dat is me nieuw, want is het niet per definitie iets gedachtegebonden, waar je ook bent? (in de nieuwe spelling is dit “gedachtengebonden” zeker, met tussen-n?)
Zalige reis gewenst,
Zowel in Boeda als in Pest,
Intermingling Island Man
LikeLike