MIJN KONINKRIJK VOOR EEN PAARDENMIDDEL

Waarom schrijf ik veel gemakkelijker over ziekte, pijn en dood dan over genot en plezier? Waarom breng ik graag slecht nieuws? Nochtans zie ik mezelf als een hedonist. Als ik kon kiezen zou ik helemaal niets doen, denk ik. Gewoon wat in de wereld zijn. Nu eens hier, dan weer eens daar. Vroeger zou ik hier meteen aan hebben toegevoegd: en mensen ontmoeten. Maar dat verlangen is sterk afgenomen. En toch zie ik ze nog graag, vooral als ze namen en gezichten hebben.
Het is duidelijk komkommertijd in mijn hoofd. Ik val in slaap bij mijn eigen gedachten. Gisteren ben ik aan mijn dokter doping gaan vragen. Als coureurs dat nemen, waarom ik, doodgewone sterveling, dan niet? Hij wilde me meteen antidepressiva voorschrijven, tegen posttraumatische depressie. Maar dat wil ik niet. Dan lig ik zeker de hele dag te slapen. Ik heb een paardenmiddel nodig. Mijn koninkrijk voor een paardenmiddel.
Lord give me something, zong Patti Smith ooit. Energy! En te denken dat ze nu alleen nog maar mineraalwater drinkt. Misschien moet ik inderdaad, zoals mij hier al werd aanbevolen, gewoon nog maar eens naar die goede oude New York Dolls luisteren. ‘Personality Crisis’ of zo. Misschien is dat nog de beste remedie.

‘Too Much Too Soon’ is een schitterende elpee van The New York Dolls, geproduceerd door de legendarische Shadow Morton. ‘Personality Crisis’ staat op de eerste elpee van the New York Dolls, eveneens een aanrader.

Auteur: Martin Pulaski

Dichter, schrijver, blogger, filosoof, DJ. Liefde voor steden, literatuur, muziek, film, kunsten, nachtleven. Radioprogramma ‘Zéro de conduite’ op Radio Centraal Antwerpen 106.7 fm en streaming.

9 gedachten over “MIJN KONINKRIJK VOOR EEN PAARDENMIDDEL”

  2. Dit is nog ‘vers’.
    Versgeschreven zie ik.
    En je doet me bovendien glimlachen.
    Blij dat ik langskwam, dag Martin.

    Like

  3. Vergis ik me als ik vermoed dat dat hedonisten net hedonist zijn omdat ze een onderhuidse angst hebben voor ziekte, pijn en dood?

    Like

  5. ester, bij mij ligt dat er waarschijnlijk vingerdik op.
    iris: ik krijgt die angsten wel klein, ik maak er kleine verhaaltjes van, slaapliedjes desnoods…
    evy: heel vers ja, ik moet het bijna nog uitvinden…
    anima: leuk plekje, wat donker en wat licht, ja, inderdaad, waarschijnlijk heb je wel gelijk. het komt allemaal wel terug.

    bedankt.

    Like

  6. Dacht dat ik je onlangs de New York Dolls had aanbevolen. Supplementjes: Ramones en Sex Pistols. Paardemiddel: Morrissey, om in jezelf te zwelgen. Doe ik ook.

    Dr Marlon.

    Like

  7. ja, marlon, die remedie komt van jou. bedankt. hun nieuwe cd heb ik nog niet beluisterd. maar die twee eerste elpees, die waren echt wel schitterend en adrinaleus, om eens een neologisme te gebruiken.

    Like

  8. hey martin, als ‘Fear of Music’ van de Talking Heads mij niet meer kan helpen dan is het hopeloos fout.
    Het was de eerste keer dat ik John Cale aan het werk zag en wist niet wat ik kon verwachten. Hij leek me heel gedreven en serieus bezig, ja, ik vond het bij momenten goed doorrockend en aanstekelijk. Het gevoel is natuurlijk anders als je net voor het podium staat ipv achteraan de tent. ik vond de negatieve commentaar (in de Standaard) helemaal niet terecht. dag martin.

    Like

Reacties zijn gesloten.

%d bloggers liken dit: