Voetbal zegt me weinig, bijna niets. Maar het geeft me wel een kick als ik supporters in zoveel verschillende kleuren gehuld, en met vlaggen wapperend, en toeterend en juichend over de Brusselse lanen zie paraderen. Bevallige meisjes uit Ecuador, Brazilië, Portugal, die uit raampjes van opgesmukte auto’s hangen en welluidend glimlachen. Patriottisme in ludieke verpakking lijkt dan opeens ongevaarlijk geworden. Er zijn er zoveel en er zijn zoveel verschillen tussen hen dat ze uiteindelijk in elkaar opgaan en één worden. Zolang het sportief patriottisme geen nationalisme wordt en de supporters elkaar niet brutaal te lijf gaan is er niets aan de hand. Integendeel, het is dan een feest. Voorlopig heb ik nog geen geweld gezien, alleen plezier. De verliezers schijnen binnen te blijven. Wat me ook vrolijk maakt zijn de vele vlaggen aan de gevels. Dat geeft met het opwindende gevoel dat ik niet in Brussel woon, maar overal tegelijk, in een wereld die ten gevolge van ik weet niet wat, het één-al is geworden. Ik mag er niet te lang bij stil staan, want dan herinner ik me weer de markt en het spektakel. Ik sta er dan ook niet lang bij stil.
Omdat voetbal me weinig zegt heb ik nog geen enkele match gezien. Gisteravond dan opeens een flits van Frankrijk tegen Spanje. Zidane maakte een doelpunt. Die beweging bezat een sublieme schoonheid. Het was waarschijnlijk sport, maar het was ook tijdloze kunst, performance, wiskunde, abstractie. Helaas kan ik zaterdag niet kijken als Frankrijk tegen Brazilië speelt. Laat voetbal me dan toch niet onverschillig?
9 gedachten over “HET KUNSTWERK VAN ZIDANE”
Reacties zijn gesloten.
Jij bent een geweldige schrijver!
Heel mooie teksten en vooral mooi verwoord!
Heel leuk om te lezen!
Groetjes__x
LikeLike
dank je mirthe, dat doet me veel plezier
LikeLike
Yep Martin, ik heb ook al een paar maal het avondlijke Brussel op zijn voetbal-exotisch mogen meemaken, het heeft wel iets, een Brazilaanse drive vind ik, meestal ongevaarlijk, met veel zwier en dolle uitbundigheid, een mens zou er blij van worden en dat doen we dan maar, gratis plezier.
mv
LikeLike
ja, marlon, echt braziliaans – toen ik van het werk kwam heb ik tientallen groen-gele mensen gezien. ze zagen er braziliaans uit, maar ik twijfel toch aan hun nationaliteit. in de buurt van de grote markt heb ik enkele van die ‘brazilianen’ italiaans horen praten. maar dat maakt niet uit. tot zaterdag ben ik een fransman.
LikeLike
Idem dito hier. Een tv heb ik niet, maar ik heb toch al een aantal matchen (gedeeltelijk) gezien. Als je ze echt niet wil zien, moet je met gesloten ogen door de straten van Brussel lopen, want men heeft hier de ‘open-raam-dagen- uitgevonden.
Toen de ‘plakkers’ nieuwe gips tegen mijn muren gooiden, stond ik in bewondering voor hun materiaalbeheersing. Bij topvoetballers merk ik dat ook. Vakmanschap is meesterschap, nietwaar ?
LikeLike
Het zijn de kleuren, denk ik. De kleuren en het enthousiasme en de verbondenheid. Over de hooligans kunnen we het beter even niet hebben, maar dat is ook verbondenheid.
Hieronder lees ik over vakmanschap en meesterschap. Bizar; ik ken veel mensen die absolute vakmensen zijn. Topmensen in hun stiel. Zij zijn, met hun gereedschap, even goed als Kim Clijsters, bijvoorbeeld. Gekke wereld.
Je deed me terugdenken aan Rio. Rio rond carnaval, en een zaal vol trommels. Heel bijzonder.
Dag Martin, je bent kort en goed.
LikeLike
ik weet het, ik val in herhaling, maar ik kom hier graag. om te kijken en te lezen. zeer prettig weekend, martin. ik ga vanavond met mijn zoon naar de Red Hot Chili Peppers…Ride on!
marc
LikeLike
The Peppers, lust jij daar ook pap van? Ik betwijfel of het Martin’s favoriete muziek is, ik gok van nietes. Zelf was/ben ik een fan van hun tijdgenoten Pearl Jam. Met Nirvana heb ik dan weer nooit voeling gehad.
Momenteel draait hier ten huize Eddy Floyd, het moet niet altijd Morrisey zijn.
dag mannen,
mv
LikeLike
ik bezit geen enkele cd van the red hot chili peppers en ken ze dus ook niet goed. bevooroordeeld, waarschijnlijk. nirvana is een zeer overroepen band, net zoals the sex pistols. pearl jam was veel beter, maar op een gegeven moment heb ik afgehaakt – ik denk dat het door het gedreun kwam. ja, eddie floyd is natuurlijk fantastisch. Raise your hand!
LikeLike