De stilte is hersteld. De donkere wolken zijn weggetrokken. Ik heb mijn woorden naar het Noorden gestuurd. Mijn offer aan de dode boom, in dit wereldwijde web met kleine letters. Zo wordt gezegd. Ik wacht geduldig tot hij zijn jonge, elektronische blaadjes toont. Tot dan geef ik mij over aan de stille verrukking van beelden.
4 gedachten over “OFFER AAN EEN DODE BOOM”
Reacties zijn gesloten.
Al pompt het web ons bloed nog zo snel e-weg, het geduld achtervolgt ons wel. Ondertussen gewoon wat surfen, blogsurfen bijvoorbeeld. Naar tieftalen, om er eentje te noemen.
LikeLike
Martin, weet jij zelf waarom je teksten sinds je verjaardag zoveel doorleefder en doordringender zijn geworden, is dat puur toeval? Je lijkt echt wel op weg naar je essentie, je schreef altijd sterk, maar nu lijk je dieper te gaan, de donkere duik in jezelf, tegelijkertijd verhelderend voor de lezer, precies alsof je ontwaakt bent uit iets dat je wegdroomde ofzo, de nevel trekt op en je schenkt een schone klaarte in jezelf, zeer mooi voor ons.
merci man,
Marlon.
LikeLike
Eigenlijk bedoelde ik je teksten sinds 29 mei, vanaf toen ben ik beginnen bijlezen, ik had die datum er ook niet toevallig uitgepikt, voor alles is een reden, meestal een triviale, het weze zo, maar het is schoon geweest.
mv
LikeLike
marlon, ik zal het eens moeten bekijken, ik ben me daar niet meteen bewust van. ik hoop alleen dat het waar is. bedankt alleszins.
LikeLike