Ik wil hier – zij het wat laat, maar wat is tijd? – reageren op een stukje van een zekere Marlon Vanco. Ik denk dat de brave man in een parallel universum leeft. Dat was zeker zo die avond toen Bettye Lavette in de AB optrad. De heer Vanco bevond zich in een geheel andere AB en heeft een geheel andere Bettye Lavette & band bezig gezien en gehoord dan de rest van het publiek. Ik schreef het hier eerder al, het was een schitterend concert, maar, toegegeven, de zangeres en haar muzikanten waren moe.
De heer Vanco heeft kritiek op de haardracht van twee van die vermoeide, maar toch uitstekend spelende muzikanten. Ik ben van mening dat iedereen met zijn haar mag doen wat hij wil. Bovendien had ik menen te begrijpen dat de parallelle heer een bepleiter was van authenticiteit, van zoveel mogelijk jezelf zijn, wars van trends en hypes.
Wat de heer Vanco niet schijnt te weten is dat wat hij ‘geïmproviseerde reclame’ noemt, de intro’s en het geklets tussen de songs, de bluf ook, zoals Bettye Lavette deed, typisch is voor soulconcerten. Het hoort bij de stijl. Ze hield alvast geen pleidooi voor zinloos geweld of stond niet lekker cool te wezen met haar rug naar het publiek.
Tars Lootens ken ik niet en de verwijzing naar Mac Rebennack (Dr. John) is volledig uit de lucht gegrepen. In verband met Janis Joplin draait Vanco de zaken om. Het was Joplin die soulzangeressen als Bettye Lavette imiteerde. Piece Of My Heart was oorspronkelijk een single van Erma Franklin (zus van Aretha). Janis Joplin heeft daarnaast nog soulnummers gecoverd van onder meer Bobby Womack, Howard Tate, Garnett Mimms (van The Enchanters), Nina Simone en Big Mama Thornton. Bettye Lavette had net zo goed in dat rijtje kunnen staan. Waarschijnlijk zou dat ook gebeurd zijn, als Janis Joplin niet zo jong zou gestorven zijn. Maar het gekrijs van Janis Joplin zou nooit de sublieme kracht hebben gehad van de echte soul, waar Bettye Lavette een voortreffelijke ambassadrice van is.
In tegenstelling tot wat onze paralllelle reporter beweert was er trouwens uitbundig applaus, en waar ik stond werd, vooral door mooie jonge mensen, flink wat gedanst. Overigens is het spelen en zingen van encores of bisnummers pas uitgekiend spektakel. Een echte kunstenaar houdt op als het gedaan is. Wel sympathiek dat Vanco de aanwezigheid van mijn schaduw vermeldt.
Foto: Agnes Anquinet
HOOCHIEKOOCHIE 
Heer Martin, ik respecteer je mening en vermijd van op de man te spelen (zoals jij lijkt te doen). Toch blijkbaar niet zo’n softie, als je op je pikkie getrapt bent. Het zou je meer moeten overkomen, lekker tegengewicht voor je (bijwijlen) kokketerende melancholie. Laat ons wel wezen, Bettye Lavette was afgelikt en goedkoop Amerikaans, de soul was ergerlijk artificieel. De discussie over de kruisbestuiving met Janis Joplin is beschamend overbodig: Joplin zong geen soul, ze wàs het ten voete uit en ze is er ook aan kapot gegaan. Als je het zoals Janis beleeft en bezingt, dan sneuvel je voortijdig. Btw, Lavette zag er verdacht ongeschonden uit, een vrolijk zonnekind, waar zat de verscheurdheid? Je smokkelt ook een beetje demagogie in je smeuïg tekstje: “geen pleidooi voor zinloos geweld…”, waar zit de link, hallo? Oké, ik provoceerde met het lachwekkend uiterlijk van de muzikanten, dat was karikatureel bedoeld, ik wou hun onbetrokkenheid beklemtonen. Dat snap je toch hé.
Martin, serieus jongen, de publieke bijval was matig, er was trouwens haast geen kat, het applaus klonk schaars. Druk gebabbeld werd er wel, uit verveling vermoedelijk. Voor je info, de laatste goeie soul-concerten die ik op Belgische bodem zag, waren die van de stomend hete Stereo MC’s en van de bloedstollend funky Beck. Tot hier, de gustibus nietwaar.
zonder wrok, ieder zijn gedacht
ik leef vanuit mijn hart,
jij vanuit het jouwe,
Marlon Vanco
LikeLike
Martin Pulaski, ik hou ook niet van je denigrerende toontje: een zekere Marlon Vanco – de brave man – de heer Vanco etc.
We ‘kennen’ mekaar al langer dan vandaag, ik heb je altijd gerespecteerd, nog steeds trouwens, maar het vertrouwen is effe weg.
Jij lijkt me een ietwat sjagrijnige patent-denker. Nochtans: vergeven.
mv
LikeLike
natuurlijk niet op de man. ik heb het over een illusionaire marlon vanco, iemand die in een parallelle wereld leeft.
ik begrijp dat jij het zo ervaren hebt, maar het klopt gewoonweg niet. het spijt me van die demagogie, maar dat hoort er nu eenmaal bij, neen?
en janis joplin respecteer ik wel, maar ze was eigenlijk een folk- en countryzangeres. het beste wat ze ooit heeft gedaan was me & bobbie mcgee. haar pogingen tot soul waren pathetisch. naar mijn weten is gestorven ten gevolge van de eenzaameid. in brede zin heeft dat natuurlijk ook met de ziel te maken, ja.
beck vind ik wel heel goed, maar waarom noem je hem een soulzanger. hij is een melting pot van alle mogelijke stijlen. niemand heeft gram parsons zo goed gezongen als hij. moet ik hem dan een countryzanger noemen.
LikeLike
natuurlijk ben ik wel boos als je een van mijn heldinnen afkraakt en als je argumenten niet kloppen. maar het was niet mijn bedoeling je te krenken.
beste marlon, dit is een satire.
LikeLike
Weet je, ik vind discussies zoals deze zeer zinloos!
Over mening en smaak valt niet te discussiëren,dat is persoonlijk.
Muziek moet je beleven en aanvoelen en elk beleeft dat op zijn eigen manier.
Ik heb het “geluk” geen titels en namen te onthouden(enkel vaag in de verte klinkt een belletje),nochtans ik ben een liefhebber van muziek en als ik een optreden kan meepikken,doe ik dat.Meestal op aanraden van “kenners”…toch kan ik me er niet mee bezig houden om al die details te onthouden.Wat voor mij belangrijk is,is wat ik heb gevoeld , wat ik heb beleefd…Ik kan door geluiden in extase geraken,ongelooflijk ontroerd geraken en totaal meegesleept worden in de opvoering,dan kan ik zeggen dat ik het echt goed vond.Maar dat is “mijn” beleving !Alles is ook afhankelijk van je gemoedstoestand op dat ogenblik.
Wat ik hiermee wil zeggen is , respecteer mekaars mening ,kibbel er niet over!Inderdaad Marlon,ik hou ook niet van een ironisch-sarcastische ondertoon!Daarmee bewijs je je onmacht tegenover de ander.Niemand hoeft zich te bewijzen,noch een artiest te verdedigen.Die mensen hebben zelf gekozen voor wat zij brengen,laat dat erbij.
En Martin,dat een echte kunstenaar zich bij zijn repertoire houdt,is ook zo kortzichtig.Ik weet uit ervaring en ik heb dat gevoel ook,dat mensen niet tevreden zijn als een artiest gewoon zijn ding doet en that’s it!
Dat komt zo egoistisch en commercieel over!Als ik in the mood ben,dan kan ik me gewoon laten gaan in de leefwereld van de artiest en als je je daar super bij voelt dan wil je dat er geen einde aankomt en dan is het toch logisch dat je ze op het podium wil houden en bisnummers aanvraagt!
Enfin, dit moest me toch even van het hart!
Geniet en voel , de rest doet er niet toe!(who cares wie wat zingt…,ik lig er alleszins niet wakker van!)
groetjes,
Bé x
LikeLike
Martin, mbt Beck, in de Hallen van Schaarbeek, twee of drie jaar geleden, met Beth Orton in het voorporgramma, dat was een pure funky show à la Prince. Dat ervaarde ik als extreme soul. Maar daarom is Beck uiteraard geen soulzanger, evenmin als hij een countryzanger is, hij is wel geniaal, daar valt niet op af te dingen. Euh, Janis Joplin beschouwde ik wel als onvervalste (witte!) soul hoor, haar repertoire reikte mijlen verder dan ‘me and bobby mcgee’. Eind discussie wat mij betreft, sans rancune. Euh, iemand veerde blij op toen jij ons paseerde, guess who?
Marlon.
LikeLike
@rebecca: je hebt volkomen gelijk in verband met die extase, en er niet genoeg van krijgen. maar anderzijds moet je ook de kunstenaar respecteren. als hij zich, of zij natuurlijk, volledig heeft gegeven, zoals bettye lavette die avond (en op die leeftijd) en afsluit met een extatisch hoogtepunt, i do not want what i have not got, dan weet je het is nu gedaan. ook al zou je willen dat het de hele nacht door zou gaan. bij bettye lavette is het niet zich gewoon aan haar repertoire houden, het is zich volledig geven en dan is alles op. jammer maar zo is het.
bedankt in ieder geval voor je verzoeningspoging. ik heb altijd de neiging de underdog te verdedigen, misschien ben ik wat te ver gegaan.
@marlon: ja, ik weet het van die funky-periode van beck. soms relativeer ik die dingen graag. zo ook met janis joplin. ik heb al haar cd’s en veel van haar songs hoor ik graag. voorral die met big brother, haar meer bluesy stuff, maar zeker ook me & bobbie mcgee.
wie was dat dan die zo blij opveerde? jij misschien? je maakt me nieuwsgierig.
LikeLike
een beetje polemiek brengt leven in de brouwerij. leven de tegenstellingen!
LikeLike
@Martin
Ik was in het verblindende gezelschap van la “Rose&Roll”, je scheerde rakelings langs haar, ook ik hield mijn adem in. Moment om in te kaderen.
Maar vannacht ontvoer ik haar. Je bent welkom in Perugia, quindici giorni.
@Rebecca:
Je hebt zoveel moois te vertellen dat je zelf een blog moet beginnen. Hé Bé je kant het echt hoor, doe het voor ons allemaal, zeg maar ja, wil je?
Marlon.
LikeLike
Hé Bé, Marlon bedoelde ‘je kan’ ipv ‘je kant’. Sinds die bolwassing door Martin is hij erg in de war. Niet bang zijn, voorlopig kan hij niet meer reageren want ik heb hem reeds reisvaardig ingepakt.
groetjes,
loretta
ps: dag Martin, soigneer je goed (en tot een volgende keer in AB?)
LikeLike
Bovendien een perfecte timing van Martin, zo net voor jullie vertrek. 🙂
LikeLike
is niets, dus ik kom hier nog bijzetten dat ik dit grandioos vond.
LikeLike
ik had er wel een onschuldig slachtoffer voor nodig. dat is moreel bedenkelijk. maar ik geef toe, polemiek kan soms veel klasse hebben. nu vooral niet naast mijn schoenen voor nodig, dat is nergens voor nodig. iedereen kan slechte smaak hebben over het een of het ander en een verkeerd oordeel uitspreken. oordeel, een gek woord.
LikeLike
Had ik al begrepen…
Zorg maar goed voor hem en geniet ervan!
grtjs,Bé !
LikeLike
nu vooral niet naast mijn schoenen gaan lopen, moest dat natuurlijk zijn. en ik doe het ook niet.
LikeLike