Later vertel ik haar de droom over de remedie tegen hoofdpijn. De man met zijn hoofd in de vagina. Is dat de scène waar ik naar zoek, die mij gelukkig zou moeten maken? Is dat het alles samenvattende beeld. De oermoeder, de aardse godin, de schoot waarin je terugwilt, waar alles veilig is en je geen pijn hebt. De oorsprong van de wereld. Ik doe zoveel inspanningen om die ‘oerscène’ terug te vinden, zelfs op mijn fiets heb ik een scherm waarop ik zoek.
En het boek met de afgehakte hand, het bloed en het sperma? Zijn dat relikwieën?
“Wat associeer je daar mee?” vraagt de vrouw.
“ Ik kan niet associëren. Of toch…Ja natuurlijk de fietstocht naar de Allerheiligenstraat, vorige zaterdag…”
“Ja…” zegt ze.
“Ik kom bij jou toch ook die scène zoeken die mij gelukkig zou moeten maken. Bij jou zet ik veel op het spel.”
“Maar dat gevaar,” zegt ze, “heeft dat niets met je eerste huwelijk te maken? En die afgehakte hand? Je wilde toch één worden met je eerste vrouw?”
De vrouw wil het gesprek in de richting van mijn eerste huwelijk sturen, dat is wel duidelijk.
“Je hebt toen eens boven een brug gehangen”, zegt ze. “Gevaarlijke dingen gedaan.”
“Neen, zeg ik. Dat was veel later. Toen was ik al bij haar weg. Toen kende ik Laura al. Dat was de nacht dat we tequila leerden drinken. Amerikanen hebben ons dat toen geleerd. Dat was met Job en Dora. Duchateau beweert dat hij daar ook bij was. Maar dat kan niet. Duchateau zat toen in de gevangenis wegens schriftvervalsing.”
“Ken je dat schilderij”, vraag ik haar na een tijdje, “’De oorsprong van de wereld’, van Gustave Courbet? Hij schilderde het in 1866. Het toont een vrouw die op een laken ligt met de dijen gespreid, de toeschouwer een rechtstreekse blik gunnend op haar geslacht. Er heeft lange tijd een taboe op gerust, geen mens kreeg het te zien. De laatste eigenaar van het revolutionaire doek was Jacques Lacan. Hij heeft het samen met zijn geliefde, actrice Sylvia Bataille, de ex van Georges Bataille, aangeschaft in 1955. Zijn vriend André Masson heeft vervolgens een doek geschilderd waarmee ‘L’origine du monde’ zedig werd bedekt, om het aan de blik van Lacans nieuwsgierige bezoekers te onttrekken. Na de dood van Lacan werd het werk van Gustave Courbet eigendom van de Franse staat. Sinds 1995 hangt het in het Musée D’Orsay in Parijs.”
“Merkwaardig,” zegt ze, “Jacques Lacan, de psychoanalyst…”
Er valt een veelbetekende stilte.
Foto: Martin Pulaski
HOOCHIEKOOCHIE 
ik las de reacties van DirkH, een tijdje terug, natuurlijk ook.
Maar ik ging er niet echt op door. Ik wist niet dat ‘taal’ in de filosofie zo belangrijk is/was/geweest is.
Of wist ik dat al wel?
LikeLike
Dit schilderij speelt ook een rol in de film “L’Humanité” van Bruno Dumont, gefilmd in Bailleul, net over de grens van Heuvelland (Westouter). Bekijk die film !
LikeLike
Zal ik doen, Snaporaz, als ik hem te pakken krijg.
LikeLike
In L’humanité speelt dit werk een rol en waar niet nog allemaal, heb ik inmiddels ontdekt.
LikeLike