Vandaag van hoog naar laag en van laag naar hoog. Laag na laag. Licht en donker. Heavy metal onder de leden, pluimgewichtkampioen in mijn kamer. Noem mij maar Hamlet. Ik zat te lezen in de krant. Ik zat te lezen in Anselm Kiefers loden boeken. Hun betekenis heb ik lang geleden ontdekt. Het is ook het geheim van Hölderlin en Nietzsche. (Is het dan nog wel een geheim?) Je bent zowel thuis waar je woont als in het vreemde. Het vreemde is je vriend en is een veld vol doden. De loden boeken worden in de toekomst gelezen: zij bevatten, bewaard op hun bladzijden, de huid van de wereld. Vanuit een redelijke hoogte bekeken.
Anselm Kiefer en daarna Tim Buckley’s Buzzin’ Fly en alles is goed. Zoals het moet zijn. Huid van de wereld en droefheid. Lachend als de boeddha die je nog moet ontmoeten, onder kersenboom in bloesem. Wachtend op de geliefde, om mee te eten en drinken en slapen.
Excentrieke mensen leven langer, zei me eens iemand. Hij of zij had het ergens gelezen of op televisie gezien, misschien in een talkshow. Misschien dat een wijsneus dat daar beweerde. Ik ken alleen maar dode excentrieke mensen. Ik wil heel lang leven. Dat heb ik Simon Vinkenoog ooit eens horen zeggen: ik wil heel lang leven. Die excentrieke wegwijzer is goed bezig.
HOOCHIEKOOCHIE 
als ik nu ergens reacties op had verwacht dan was het hier wel op.
LikeLike
ja, ik heb die toen gedacht, en niet geschreven.
ik schrijf niet alles.
LikeLike
bedankt voor het draadje, maar in feite is dit een staaldraad.
LikeLike
hier kwam ik vinkenoog dus nog eens tegen.
mooie plaats, hij mag heel fier zijn.
gek, dat ik het net had over zwaargewichten.
niet in vinkenoog’s context, eerder in de mijne.
etcetera.
Blij ben ik, om ook Kiefer nog eens te zien. Bijna in levenden lijve.
De dag is verzwaarde, bij deze. maar de lucht is heel mooi.
LikeLike
ik wil ook heel lang leven.
dit is 1 van mijn favoriete hoochiekoochiebladzijden. dit wou ik zien en lezen.
LikeLike
‘de kronkelende worstelaar die ik ben
begraaft zich al vechtende nu
in de put geraakt hij achter glas en lood
omringd door zijn overbekende spion
die hem naar het leven staat
gelijk een broek naar een kont gaat staan
dezelfde spion produceert een spook
door als paradepaardje te gaan draven
rondom het huilerige hemelbed
waarin hij mij heeft ingestopt
en ik kom niet meer boven
want heel mijn leven is naar glas en lood gaan staan
slechts een steen kan mij nog helpen
slechts een steen kan mij nog redden
of zoals de wereld
een zeer zwaar boek
maar alle zware boeken zijn aan spoken uitgeleend
of aan spionnen
mistroostig luister ik naar het pieppieppiep
dat uit al die zeer zware boeken opklinkt
oh wat ben ik begonnen
de spionnen stampen boven mij
de grond aan met hun paradespoken’
Lucebert (2de strofe van ‘Van spoken en spionnen’)
LikeGeliked door 1 persoon